انتظار ندارم خوانندگان فارسی زبان زیادی كه این سطور را می خوانند چیز زیادی از هرمان والس (Herman Wallace) بدانند. با این حال پرونده هرمان والس و "٣ آنگولائی"، موضوعی جهانی شده است و عفو بین المللی هم تا بحال بارها خواهان آزادی هرمان والس و دوستان وی شده است. از معرفی والس و "٣ آنگولائی" شروع كنم.
در سال ١٩٧١، هرمان والس همراه با دو نفر دیگر به نام‌های آلبرت وودفاكس و رابرت كینگ به جرم سرقت مسلحانه به زندان لوئیزیانا كه به "زندان آنگولا" معروف است، منتقل شد. قبل از این انتقال، وودفاكس در هارلم نیویورك با حزب "پلنگ‌های سیاه" آشنا می شود و با هرمان والس شعبه پلنگ‌های سیاه را در زندان فوق سازمان می دهند.
زندانهای آمریكا علی العموم كارخانجات و مزارعی برای تولید با نیروی كاری با بیگاری هستند. والس و دیگر اعضای پلنگ‌های سیاه آنگولا شروع به سازماندهی اعتراض و نوشتن طومار اعتراضی به جداسازی زندانیان بر اساس نژاد، رنگ پوست، شرایط بد زندان و تجاوز جنسی به زندانیان شدند. والس و وودفاكس به همراه كینگ در سال ١٩٧٢ محكوم به قتل یكی از زندانبانان زندان فوق با ضربات چاقو شدند. این ٣ تن بارها تأكید كرده اند كه كل ماجرای قتل زندانبان مزبور یك پاپوش دوزی ای بیش نبود. همسر زندانبان كشته شده هم گفته است كه باور نمی كند "٣ آنگولائی" همسرش را به قتل رساندند. از همان زمان قتل زندانبان فوق، این سه زندانی از هم جدا شده و به سلول‌های انفرادی ٦ فوت در ٩ فوت (١.٨٣ متر در ٢.٧٤ متر) منتقل شدند. این ٣ تن همچنان در این قوطی‌ها تا سال ١٩٩٧ باقی ماندند! تا اینكه یكی از مقامات قبلی پلنگ‌های سیاه و چند دانشجو و فعال حقوق زندانی ها متوجه شدند كه این "٣ آنگولائی" همچنان در آن سلول انفرادی بسر می برند. تلاش‌های زیادی برای باز كردن دوباره پرونده آنها صورت گرفت.
رابرت كینگ بعد از ٣٢ سال زندان كه ٢٩ سال از آن سالها را در سلول انفرادی كوچكتر از ٢ متر در ٣ متر گذراند، بالاخره آزاد شد. او اكنون یك فعال سیاسی علیه حكم اعدام و فعال عرصه آگاه كردن جامعه و افكار عمومی نسبت به وضعیت اسفبار زندانهای آمریكاست و تا بحال در پارلمان كشورهای زیادی، از جمله هلند، پرتقال، بریتانیا، فرانسه، برزیل، اندونزی و آفریقای جنوبی در این موارد سخن گفته است. اما دو تن دیگر از هم پرونده ایهای كینگ، والس و وودفاكس برای مدت كوتاهی در سال ٢٠٠٨ بعد از ٣٦ سال حبس در سلول انفرادی به خوابگاهی با حداكثر مراقبت منتقل شدند كه بعد از چند ماه از این حادثه، زمانی كه تقاضای وودفاكس برای باز كردن پرونده اش رد شد، بار دیگر به سلول‌های انفرادی منتقل شدند. مقامات زندان از آن زمان، شواهد زیادی و از جمله DNA حادثه فوق را "گم" كرده اند.
تقاضاهای آلبرت وودفاكس برای بازگشائی پرونده اش تا بحال چندین بار رد شده اند. او همچنان به امید آزادی، در قوطی ٢ متر در ٣ متری نفس می كشد. هرمان والس اما بعد از ٤١ سال زندگی در سلول انفرادی، روز سه شنبه ١ اكتبر ٢٠١٣ زیر فشار اعتراضات جهانی آزاد شد. والس را از همانجا یكراست به مركزی (Hospice) كه در آنجا بیمارانی كه روزهای آخر زندگی شان را می گذارنند، منتقل كردند. او به سرطان كبد مبتلاست و بسیار محتمل است كه قبل از اینكه این خطوط از نظر شما گذشته باشد، هرمان والس دیگر زنده نباشد!
مقاله كوتاه ویكی پیدا در رابطه با كیس "٣ آنگولائی" حاوی اطلاعات ابتدائی خوب است.
http://en.wikipedia.org/wiki/Angola_Three
ویدئوئی جالب درباره هرمان والس از “Democracy Now”
http://www.democracynow.org/
٢ اكتبر ٢٠١٣
***
بعد التحریر:
این مطلب روز بعد از آزادی هرمان والس به نگارش در آمد و ٣ روز بعد از نگارش آن، هرمان والس، همچنانكه انتظار می رفت، برای همیشه دنیا را به درود گفت.
