پيام نامه ۵۵ نفر را در يابيم

نامهٔ ۵۵ زندانی سیاسی به رئیس جمهورآمریکا که خواهان لغو تحریم‌های کمر شکن اقتصادی شده بودند پیام بسیار مهمی‌ برای نیروهای آزادی خواه که در خارج از ایران به سر میبرند داشت.

این بزرگواران که به خاطر دفاع از رأی مردم ایران به زندان افتاده‌اند با از خود گذشتگی استیصال مردمي را به نمایش میگذارند که هر گونه بختی را برای حل مشکلات مردم در سطح ملی‌ ناممکن می‌دانند، هر گونه فشا ر بر حاکمان ایران برای تغییر سیاست‌های ماجرا‌ جویانه را بی‌اثر ارزيابي ميکنند و اکنون همچون آخرین راه دست به دامن رئیس دولت دیگری شده اند تا مردم ایران راا از زیر یوغ تحریم‌های کمر شکن که بیشترین لطمه آن به اقشار و طبقات محروم جامعه ‌ وارد میشود نجات دهد. اين نامه آقاي خامنه اي را در مقابل اين پرسش قرار داده است که چرا یک ایرانی‌ به جای رجوع به حاکمان کشور خود به رئیس دولت کشوری دیگر رجوع می‌کند که قاعدتا پاسخگوي شهروندان است که به وي راي داده اند تا از از منافع ملی‌ کشورش دفاع کند.

از خود گذشتگی ۵۵ نفر که ناشی‌ از نگرانی عمیق آنها نسبت به سرنوشت ایران است تا جایی‌ پیش میرود که حاضرند مشقت زندان را به جان بخرند و از پایه ای‌ترین حق یک زندانی سیاسی که همانا اعتراض به زندانی شدن خود است صرف نظر کنند. مسلما این بزرگوران می‌دانند که این عمل سمبلیک را به بقیهٔ زندانیان سیاسی تعمیم ندهند و این خود گذشتگی را برای خویشتن حفظ کنند.

پیام نامهٔ ۵۵ نفر روشن است و آن مخالفت با سیاست‌های آقای خامنه‌ای است که چنین وضعیت اسف باری برای مردم ایران فراهم کرده است.

دیگر رازی‌ نیست که ولایت فقیه از بدو استقرار ، با اشغال سفارت امریکا، بقای خود را در باز کردن پای خأرجیان در سیاست ایران می‌بیند. کیست که نداند رابطه با امریکا که قاعدتاً مشمول سیاست خارجی‌ است، به یکی‌ از ستون‌های سرکوب داخلی بدل شده است

اگر امضا کنندگان این نامه به صورت غیر مستقیم حاکمان را در برابر مسوولیت خود در قبل مردم ایران قرار داده‌اند ، کوشش شمه باید بدون پروا مسولین کشور خودمان را مورد اعتراض و خطاب قرار دهد. این بهترین کمک به آقای روحانی نیز می‌باشد که یکی‌ از مهم‌ترین دلایل اقبال مردم به وی وعدهٔ‌ حل مشکل هسته‌ای و لاجرم پایان یافتن تحریم هاست.

در آخر باید این نکته را متذکر شد که این نامه را باید واقعا استثنایی دانست. زیرا نبايد مراجعه به قدرت‌های خارجی‌ برای حل مسائل سیاسی ایران مشروعیت پیدا کند،زيرا آنگاه نميتوان ایرادی نیز به کسانی که به دولت‌های خارجی‌ برای تشدید تحریم ها، حملهٔ نظامی، و تغییر رژیم رجوع میکنند وارد آورد. کوشش کنید حوزهٔ سیاست در ایران ملی‌ بماند.