برای یاران همیشه عباس و ولی
آن باغهای ابری نارنج
آن سبزه زار های زمرد گون
آن کوه، آن پرنده و آن جنگل
آیا هنوز دامنه ی دشت را
از عطر و رنگ و آواز
سرشار کنند؟
آیا "چلاگران"،
با دسته های وحشی "سیکا""
شب، درفضای آبندان
دیدار می کنند؟
آیا نسیم اطلسی نوبهار
اردیبهشت را
مهمان بوی یاس،
ورقصِ شاخه های "اِزا دار" می کند؟
آیا صدای سهره ی کوهی
چوپان "سنگِـده" را
از سُکرخواب عصر،
بیدار می کند؟
آیا
"مشتی" کرنگ خود را
زین کرده است
و ازسوادِ سنگِسر و" پـِـل وِر"
آهنگ باغهای " زرندین " کرده است؟
آیا هنوز،
باران بروی مزرعه می بارد،
و سفره ی شناورِ شالیزار
ازدشتهای نقره ای " تاکام"
تا مرزهای دریا گسترده است؟
آیا تجن هنوزخروشان است ؟
و "تی تیِ" هلوی کیاسر
با باد
روی ونوشه زار سفر می کند؟
آیا کسی " امیری" خوانان
ازکوچه های شهر گذر می کند؟
"گُلما"
آیا هنوززیباست؟
و لاله های سرخ "ولوجا"،
هر بامداد
پیراهن دریده ی خودرا
در باد می تکانند؟
آیا هنوز شالیکاران
وقت نشا "کتولی" می خوانند؟
"مازو" برای من
بازوی سبز خودرا،
آیا گشوده است؟
یا دیو، پشتِ قله ی خاموش " گوگـلی"
در خواب، خوابِ ناز غنوده است؟
کدام دریا،
کدام موج،
کدام زورق،
آیا در انتظار من است؟
"چلا": شکار مرغابی است در آبندان، استخری که شالیکاران درآن آب ذخیره می کنند.
این شکار بوسیله ی یک گروه دستکم سه نفره با قایقرانی روی آبندان و کوبیدن تشت یا وسیله ای شبیه آن در شب، انجام می گیرد. شکار گران با کوبیدن تشت وتابندن نور ناگهانی، پرنده را می هراسانند و با تور یا بادست، آنرا می گیرند. قایق چلاگری نو (بروزن بو) نام دارد.
سیکا: نوعی مرغابی پروازی
اِزا دار: درخت آزاد
سنگِده، پِـل ِور (زادگاه مشدی) زرندین، تاکام، گلما و ولوجا از روستاهای مازندران
مشتی: محسن احمدی، یکی ازمردم مبارز روستای پـِل ِور سنگسر که در اواخر زمان قاجار بر علیه مظالم اجتماعی با تنی چند از یارانش قیام کرد. این قیام سالها ادامه داشت و سرانجام پس از ناکام ماندن کمین مشتی و یارانش برای کشتن رضا شاه، در گردنه ی بشم در سال، سرهنگ هوشمند از طرف رضا شاه مامور قلع و قمع مشتی سد. هوشمند با تطمیع افراد محلی درسال 1316 مشتی را به قتل رسانید. مردم منطقه نام و یاد در ترانه ی " امان از دست مشتی" گرامی میدارند. ( رمان ببر عاشق، نوشته آقای اسداله عمادی را بخوانید).
تی تی: شکوفه ی درختهای سیاه قلم
امیری و کتولی: نوعی موسیقی محلی در مازندران
مازو: نام درختی است
گوگلی: (گلوی گاو) بزرگترین قله ی جنوب ساری
چهاردهم جولای دو هزار و سیزده
بیست و سه تیرماه نود و دو
نظرات خوانندگان:
و سفره ی شناورِ شالیزار
یوسف صدیق (گیلراد) 2013-07-21 22:57:17
|
جهان گرامی،
عطر شالیزار در این سروده ی زیباست.
هجرانی، بهائی ست که انسان برای عشق به انسان می‌‌پردازد.
سخن تان زرّین و قلمتان سبز !
|
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
