شیراز رمزواره ی نام زنانه ای است

از کودکیم خاطره ای ناب گم شده است
یک خواب پر ستاره ی نایاب گم شده است
خوابی که در کشاکش دریا و موج ها
مثل حباب در دل گرداب گم شده است
این خواب ناب ، شکل زنی بود مهربان
شکلی که در تلاطم یک خواب گم شده است
چشمان او تغزل شب در دو شبنم است
مثل شبی که در دل مهتاب گم شده است
زیبا و بی بدیل ترین ماه شعرها
ماهی که در کرانه ی یک قاب گم شده است
یک نَقل گرم از دل افسانه های دور
یک «گل پری» که در صدف آب گم شده است
***
شیراز رمزواره ی نام زنانه ای است
شیراز! در تو یک زن نایاب گم شده است
نیلوفرانه زاده شده یاد او ، ولی
نیلوفری که در دل ِ مرداب گم شده است
در قاب خواب خالی این روزهای من
تصویر گرم یک دل بی تاب گم شده است
در بی کجای خواب گمت کرده ام ، چنان
موجی که باز در تپش ِ آب گم شده است

از دیروزهایی که به یادم نمی آید ولی شعله های زیر خاکسترش دوزخی می شود در جانم . به قول شاعر
همواره عشق بی خبر از راه می رسد ...

مهدی خطیبی
www.mehdikhatibi.blogfa.com
khatibi_mehdi@yahoo.com