رهبر عقب نشست . حزب پادگانی شکست خورد . جلیلی قربانی شد . مردم به حماسه بیت رهبر و به خود وی "نه " گفتند وآرزوی خود را به " تغیر " به نمایش گذاشتند .
سحر گاه شنبه ٢٥ خرداد ، ساعاتی پس از نخستین اعلام نتایج مقدماتی است . در یک زور ورزی نفس گیر که آغازش از روز پس از کودتای انتخاباتی ٤ سال پیش آغاز شد ، اکنون ، لحظات نهایی این نبرد نا برابر نزدیک می شود . در یک سوی این نبرد مردمان نیک اندیش و وطن خواه با استواری سنگر گرفته بودند و در جستجو ی واسطه گر ی بودند ، که از طریق آن واسطه گر ، پیام خود را به بالایی ها ، به حکومتیان ، به حزب پادگانی و به بلوک قدرت ابلاغ کنند .
از سال ١٣٧٦ به بعد ، انتحابات در ایران از مرحله فرمایشی گذ ار به مرحله دیگری کرد . برنارد شا و طنز نویس معروف می گفت : " «هر انتخابات یک انقلاب است » . هر چند که بزرگ گویی و غلو در این جمله نهفته است ، اما می توانیم بگوییم که پس از سال ٧٦ انتخابات در ایران یک حادثه بزرک بوده است . هنوز بر این گمان هستم که : انتخابات کنونی [ انتخابات ٩٢ ] مهمترین انتخابات ایران ، در تاریخ انتخابات ،در سرنوشت وطن می باشد . [ چرایی آن را در یاداشت های پیشین نوشته ام ] شرایط جنگی منطقه ، حضور نسل سوم القاعده در خاور میانه و شمال آفریقا و درگیری شدید تسنن و تشیع ، ماجرا جویی های هسته ای ، حضور جغد شوم جنگ بر بام خانه سرزمین مآن ، وجود حزب پادگانی و بلوک قدرت در کلیه ارکان مملکت ، بحران های کلان و .... از ادله عمده اهمیت انتخابات ٩٢ می باشد .
ایران در پرتگاه سقوط قرار دارد . یک تلنگر جنگی یا شدت یافتن بیشتر بحران های کلان ، این سر زمین را به دره ژرف نیستی واژه گون می نماید . براستی چگونه می توان این وطن سوخته را از لبه پرتگاه بدور کرد تا نفسی کشیده شود و فرصتی ساخته شود ، شاید از این گذر ، مردمان کاری کنند کارستان ؟؟
از ماه ها پیش ، شواهد گویا ی آن بود که تشتت و ناهماهنگی در بیت رهبری لانه کرده است . گویای آن بود که در بین "بالایی ها " هماهنگی در زمینه ماجراجویی های هسته ای وجود ندارد . دبیر امنیت ملی و مسول مذاکرات هسته ای ( جلیلی ) سازی می زد که با نهاد بین الملل بیت ( ولایتی ) هم نوا نبود . همچون یک ارکستر سمفونیک به هم ریخته و وارفته ، هر نهادی صدای دلخراشی سر می داد . شمشیر بران مهندسان انتحابات نیز کمی کند شده بود و برا یی پیشین را نداشت . گویا بحران های کلان ، بالایی ها را هم مچاله کرده بود . آلودگی و گندیدگی بحران ها ،آثار خود را در بازی بزرگان به نمایش می گذاشت . ابزارهای بازی بزرگان نیز زنگ زده و وارفته شده بود . علی خامنه ای به عنوان سکان دار کشتی شکسته نظام ، دیگر توان آن را نداشت ، که منافذ فراخ نفوذ بحران های کلان را بپو شا ند . می دانست که غلامان خانه زاد ش [ جلیلی ها و ...] پهلوان پنبه هایی از جنس احمدی نژاد و حتی نا مرغوب تر هستند . مردان خمینی را [ خواص بی بصیرت ] از معرکه بدور کرده ، استوانه های انقلاب را شکسته !! ، شناسنامه جمهوری اسلامی را باطل کرده ! و اوباش سالاری را قالب و غالب کرده ....پس چه باید می کرد ؟ در تنگنایی تاریک با دستان بسته و شمشیر های کند و زنگ زده و تنها و تنها و مچاله شده .... آیا این است سر نوشت یک رهبر خو د کامه ؟ آیا براستی راه دیگری برایش مانده بود ؟ مالیخولایی و توهم وجودش را آلوده کرده بود .
در یاداشت های پیشین ، آورده شد که انتخابات را به یک فر صت تبدیل کنیم ، فرصت معماری و ایجاد دوقطب ؛ قطب "خامنه ای و ضد خامنه ای ". آنانی که به روحانی رای دادند ، روحانی را به عنوان یک نماد ، یک دریچه ، یک حنجره یافتند که بتوانند به رهبر یک "نه " بزرگ بگویند و بدین ترتیب در جنبش بزرگ "ضد خامنه ای" مارش عظیم خود را در خیابان های خشمگین ایران به نمایش بگذارند . و آنانی که به جلیلی رای دادند هنوز در سنگر شکسته خامنه ای مانده اند . در صد ها (تا کنون روحانی حدود ٥٠ درصد و جلیلی حدود ١٢ درصد ) گویای این حقیقت شیرین برای "ضد خامنه ایسم ها "و زنگ خطر برای " خامنه ایسم ها " می باشد .
اکنون پرسش ها ، در خوا ست ها ، امیدها و آرزوهای فراوانی در پیش است . تازه آغاز قصه ها و غصه ها است . این پیش درآمدی است بر اصل کتاب . چشم ها را گشوده نگه داریم .شیپور بیدار باش و حاضر باش را بدمیم که تازه اول حکایت است و باقی قضایا ....
اگر روحانی رییس جمهور شود ، آیا توان این رادارد که دگرگونی در ساختار قدرت به وجود آورد ؟ یا به عنوان یک تدارکات چی عمل می کند ؟؟
وی شانزده سال به عنوان دبیر امنیت ملی و شش سال به عنوان معاونت فرماند های جنگ و دو دوره نمایند گی مجلس ، با تآر و پود این نظام آشنایی کامل دارد ، ایا مسیر راهبردی خود را در سمت و سوی " خامنه ایسم ها " هموار می کند یا در مسیر "ضد خامنه ایسم ها " ؟؟
یک خطای کوچک وی این اکثریت بالای پنجاه در صدی ها را به منجلاب نا امیدی پرتاب می کند ، و مرگ ایران فرا می رسد . هشیار باشد که اگر رییس جمهور شود ، تاریخ رسالتی بزرگ در پیش روی وی نهاده است . شرایط بحرانی کنونی همچون سال ٧٦ نمی باشد که خطاهای خاتمی را تکرار نماید .
و ده ها پرسش دیگر ....با ایران ویرانه چه خواهیم کرد ؟.... تازه اول حکایت است ... زره بر تن کنیم که راه نا هموار است .
سحر گاه شنبه ٢٥ خرداد - روز پس از انتخابات ٩٢
rezaalavim@yahoo.com
