فمنیست ها بر علیه جنگ در غزه سازماندهی می کنند

در تمامی دوران جنگ اسرائیل/فلسطین، جامعه متمدن و غیر نظامی با این بحران عکس العملی فعال نموده و برای صلح و عدالت حرکت نمود. کینوتی کاتامبی از سازمان:
Association for Women's Rights in Development (AWID)
با آیلات مائوز یکی از رهبران " اتحاد زنان برای صلح (س و پ)" در باره این موضوع مصاحبه ای نموده است که در ادامه ملاحظه خواهید نمود. سازمان اتحاد زنان برای صلح که سازمانی اسرائیلی است برای صلح در فلسطین و اسرائیل فعالیت می نماید.

پرسش: حمله اخیر ارتش اسرائیل را به غزه چگونه ارزیابی می کنید؟
پاسخ: حمله اسرائیل به غزه برای ما غیر منتظره نبود. ماه های قبل از این حمله ما مشاهده می کنیم که چگونه دولت اسرائیل تلاش می کند خشونت را در غزه آرام و بی صدا گسترش دهد. بسیاری فراموش کرده اند که اسرائیل آتش بس را مدتها قبل از به پایان رسیدن تاریخش یعنی پایان ماه دسامبر شکست. در شب 4 نوامبر برای مثال زمانی که چشمان جهانیان به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا دوخته شده بود، اسرائیل حملات هوائی را آغاز نمود که در این حملات 6 فلسطینی کشته شدند. در کنار این مسئله اسرائیل حصار غزه را تنگ تر نمود بطوری که کمک های بشردوستانه دیگر به غزه راه پیدا نمی کردند. گذشته از این که انسانها ها هم دیگر نمی توانستند از چک پونت ها به مسیر های متفاوت رفت و آمد نمایند.
زمانی که توجه های سیاسی در اسرائیل بسوی انتخابات ملی خودش جلب بود، بیانیه های عامیانه سیاستمداران هر چه بیشتر در دستور روز قرار داشت.
مرتبا تکرار می شد که " تا زمانی که حماس از بین نرود آرام نخواهیم نشست". هیچکسی این پرسش را نمی کرد که اصولا یک چنین خواستی شدنی است و یا بهتر بگویم آیا یک چنین هدفی با یک حمله دست یافتنی است؟
من برای اینکه توضیح بدهم که جرا تصور جنگ کردن در اسرائیل این همه عامه پسند است، احتیاج به توضیحات بیشتری از زمان این مصاحبه خواهم داشت. زیرا که بنظر می رسد که این مورد مشخص بیشتر قابل بررسی است ـ چیزی که در جامعه اسرائیلی فرای تنها یک نظامیگری "معمولی" است و در تمامی بخش های زندگی این جامعه قابل رویت است و قابل ثبوت است. این علاقه زیاد برای این که حمله نظامی ای را آغاز نمود می تواند بعنوان تلاشی که توسط آن می توان غرور ملی را بر انگیخت، ارزیابی شود. در واقع این تصور بیان یک تصور مردانه است: ما باید دقیقا بدانیم که چه کسانی دشمنان ما می باشند و چگونه باید با آنان رفتار کنیم".
از این روی انسانها در غزه میبایست حمله ای نظامی را تحمل کنند. حمله ای را که دقیقا به همان دلائلی که در بالا ذکر شد، متوجه انها بود. زیرا که آنها تهیدست و ضعیف هستند و به هیچ وجه در این موقعیت قرار ندارند که با ارتش اسرائیل مقابله نمایند. در واقع این جنگ جنگی بود با فایده های سیاسی برای انتخابات اسرائیل. اززندگی انسانی و رنج انسانی سوء استفاده شد و این خود فازی جدید بود در تلاش های اسرائیل برای اینکه مقاومت مردم فلسطین را بشکند و شرایط کنونی را همچنان ادامه دهد. این مسئله اتفاق افتاد با وجود اینکه یا شاید دقیقا به این خاطر که رویای ملی صیهونیستی به منظور اسرائیلی بزرگ بدون عربها آهسته آهسته به واقعیت بپیوندد.

پرسش: سازمان های زنان در اسرائیل در برابر این حملات و پیامدهای آن چه عکس العملی نشان دادند؟
پاسخ: در سال های گذشته سازمان اتحاد زنان برای صلح به یکی از اهرم های مهم جنبش صلح در اسرائیل و جنبش چپ رادیکال اسرائیل تبدیل شده است. این سازمان در این موقعیت قرار دارد که بطور گسترده با گروه ها و احزاب سیاسی ائتلاف نماید ـ با کمونیست ها، آنارشیست ها، احزاب رادیکال و سازمان های غیر دولتی و.....
در فاصله جنگ ما درون ائتلاف خودمان با جنبش چپ کار می کردیم. افزون بر این ما تلاش نمودیم که ائتلاف دیگری را هم شکل دهیم ـ ائتلاف با سازمان های فمنیستی بر علیه جنگ. در هفته اول جنگ ما توانستیم 20 سازمان زنان را متفاعد نمائیم و نامه ای به نخست وزیر نوشتیم که در آن موضع روشن خود را بر علیه حمله به غزه و بر علیه خشونت های ناشی از این جنگ بیان نمودیم. در زیر بخشی از نامه را ملاحظه می نمائیم:
" ما ـ سازمان های زنان برای صلح با نظرات سیاسی متفاوت ـ خواهان پایان دادن به بمباران ها و دیگر ابزار مرگبار و اعلام توافق فوری برای مذاکرات صلح بجای جنگ می باشیم. باید به رقص مرگ و رقص انهدام نمودن خاتمه داد.
ما اعتقاد داریم که جنگ راه حل و خشونت استراتژی و مرگ آلترناتیو نیست. ما خواهان جامعه ای هستیم که هر فردی ـ بطور شخصی، اقتصادی و اجتماعی زندگی ای همراه با امنیت را بگذراند.
این اثبات شده است که زنان و دیگر گروه های انسانی در ابعاد جغرافیائی ، اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی بیشترین قیمت های این جنگ ها را می پردازند و فشار این جنگ ها عمدتا بر گرده آنهاست. اما همواره چون همیشه خارج از توجه افکار عمومی و قدرت حاکمه قرار داشته اند. امروز زمان زنان فرا رسیده است.
ما خواهان این هستیم که زبان دیگری برای ادای کلمات و عملکردها بکار گرفته شود".
سپس ما اعتراضات بیشماری را در هایفه و تلاوید سازماندهی نمودیم و زنان عرب و زنان یهودی در این اعتراضات با هم شرکت کردند. فعالان گروه زنان برای صلح جنوب اسرائیل هم در این اعتراضات شرکت داشتند. این گروه خود آکسیون های بیشماری را در شوا و سدرا سازماندهی نموده بود ( هر دوی این شهرها در معرض اصابت موشک ها قرار داشتند) و همچنین کنفرانسی موفقیت آمیز را در ساپیر کولگ واقع در سدروف برگزار نمودند. این انسانها از شهرهائی آمده بودند که در اسرائیل بعنوان شهرهای کاملا مثبت در برابر جنگ ارزیابی شده بودند. صدای این گروه ها در واقع مهمترین وزنه این جنبش اعتراضی بود.

پرسش: آیا سازمان زنان برای صلح و یا سایر سازمان های زنان اسرائیل در فاصله حملات اخیر با سازمانهای زنان فلسطینی همکاری کردند؟
پاسخ: موضع ائتلاف زنان برای صلح در باره همکاری های فلسطینی/ یهودی کاملا واضح و روشن است. در حال حاضر ساده نیست که با سازمانهای فلسطینی در مناظق اشغالی همکاری نمود. از همه مهمتر به دلیل جدائی شدید فیزیکی و نگرانی از کمک به عادی سازی شرایط اشغال این امر صورت نپذیرفته است. اما با این وجود سازمان زنان برای صلح در اسرائیل جزء محدود سازمانهای زنان اسرائیل است که موفق شده است رابطه خود را با سازمانهای زنان فلسطینی حفظ نماید.
ما اعتراضات بیشماری را در باره تم هائی چون چک پوینت و یا دیوار و...سازماندهی می نمائیم. ما امروز بخشی از ائتلاف:
Coalition against the Wall
می باشیم. قبل و در فاصله و بعد از حملات به غزه ائتلاف ما در رابطه دائمی با همکارانمان در غزه قرار د اشت ـ در مرحله نخست با:
Gaza Mental Health und Human Rights Center
که از سوی ایاد سراج رهبری می شود. از همکاران دیگر ما در غزه:
Free Gaza Movement
می باشد. کارما بر بستر یک برنامه مشترک و یک مبارزه مشترک نهفته است. تیم های این ائتلاف از اعضای فلسطینی و اسرائیلی تشکیل شده اند. ما دو هیئت مرکزی هماهنگ کننده داریم ـ یکی هیئت هماهنگی فلسطینی و دیگری هیئت هماهنگی یهودی ـ . در فاصله مرزهای 1948 اسرائیل، ائتلاف با اتحادیه های فلسطینی/اسرائیلی کار می کند و مرتبا و منظما با سازمانهای زنان فلسطینی هماهنگ می نماید. تمامی نشست ها طبق برنامه ائتلاف سازماندهی می شوند تا بدینوسیله زنان فلسطینی و زنان از سایر گروه های انسانی به حاشیه رانده شده یکسان شرکت داشته باشند.

پرسش: اوضاع در شرایط کنونی چگونه است. آتش بس شده است. این آتش بس برای زنان چه مفهومی دارد؟
پاسخ: آیا به واقع آتش بس شده است؟ و اگر آری برای چه مدتی؟ ارتش اسرائیل از نوار غزه بیرون رفته است اما کسی نمی داند که چه زمانی ارتش مجددا به نوار غزه فرستاده خواهد شد؟
چگونه زنان می توانند زندگی شان و زندگی خانواده شان را بازسازی نمایند زمانی که اسرائیل هنوز هم مرزها را کنترل می کند و مواد ضروری زنده بودن را اجازه ورود به داخل مرزها نمی دهد؟
بنظر ما این پرسش ها همه کلیدی هستند و ما را موظف می سازد که به مبارزه مان همچنان ادامه دهیم. همینطور زمانی که بخار اسلحه ها بر نمی خیزد. یکی از چیزهای وحشتناک این حملات این است که یک و نیم میلیون انسان صبح بعد از حملات با کابوسی برای تمامی عمر از خواب بیدار شدند. دائما ما داستانهائی را می شنویم از بچه هائی که در رختخواب خود ادرار می کنند زیرا که ترس بمب باران های شبانه سراسر وجودشان را احاطه نموده است. در باره بزرگسالانی که تمامی نشانه های اشترس وحشتناک ناشی از ترس و دلهره را با خود حمل می کنند.
ما داستان کسانی را می شنویم که دچار سوء تغذیه شده اند و کسانی که زخم های وحشتناک دارند که مورد مداوا نیستند آنهم بدلیلی ساده چون بیمارستانها ی غزه دیگر نمی توانند آنها را بستری کنند.
زنان تحت تمامی این رنج ها زجر می کشند. اما همین زنها هستند که کار کمک رسانی را بعهده می گیرند و از این روی هم رنجشان بیشتر است.
در طرف اسرائیلی ها زنان تحت سختی های اقتصادی و احساسی رنج می کشند. این نشان می دهد که ساختارهای دولتی و دولت رفاه در کمک رسانی به مردم اسرائیل در مقابل موشک باران ها ناموفق است. توسط این جنگ بسیاری از زنان اسرائیل در رنج و ناامیدی اند و در شرایطی قرار گرفته اند که باید به دیگران هم کمک کنند. از جمله به مردان.

پرسش: بنظر شما اختلافات فلسطینی /اسرائیلی را چگونه باید حل نمود؟
پاسخ: در حال حاضر دو پیشنهاد سیاسی برای این مسئله وجود دارد. یکی راه حل دو دو لت و یکی راه حل یک دولت. این مشکل است که بگویم کدام راه حل را براحتی می توان پیاده نمود. اما همزمان وجود این دو راه حل بعنوان قدمی مهم برای پروسه طولانی مدت تغییر عمیق ساختارهای نابرابرتقسیم قدرت در جامعه ما به حساب می آیند.
از این روی ائتلاف زنان برای صلح ارزش بسیاری برای عملکردهای در راه صلح فمنیستی قائل است و در این مسیر حرکت می کند. این عملکردهای صلح فمنیستی در مرحله نخست چشم انداز تغییرات رادیکال درساختارهای قدرتی را دارد.
من فکر می کنم که آنچه که در راه حل یک دولت و یا دو دولت مهم است این است که حال فرق نمی کند که کدام راه حل پیاده شود آیا اصول مهمی چون حق شهروندی برابر، دمکراسی، عدالت اجتماعی در آن یک دولت و یا دو دولت اجرا می شود و یا نه.
به همین دلیل ما برای پیاده شدن کامل این اصول پایه ای مبارزه می کنیم. برای امروز. برای فردا و برای سال هائی که خواهند آمد.
Eilat Maoz

>اصل مقالهFeminist Organization against the Gaza Conflict
برگردان به آلمانی: Andrea Noll