در برنامه‌ای که در ماه اکتبر ۲۰۱۲ به صورت زنده از کانال الجزیره پخش شد، ابو محمد تاسیس یک بخش کردی در ارتش آزاد سوریه را اعلام کرد.
کسی که صدای ابو محمد را شناخته بود خبر را به سرعت به بخش نظامی حزب کارگران کردستان (پ ک ک) رساند. حکومت اسد از حدود یک سال پیش اداره سرزمینهای کردنشین سوریه را به پ ک ک سپرده است. قضای روزگار اینکه یکی از پیشمرگه‌های پ ک ک که از دوستان قدیمی ابو محمد است، توانست یک ساعت پیش از آنکه مبارزان پ ک ک برای دستگیری او به خانه‌اش بریزند خودش را به او برساند و ابو محمد با همه افراد خانواده‌اش به ترکیه گریخت.
ابو محمد اکنون یکی از ۲۷۰۰ عضو شورای نظامی کرد‌ها است که به عنوان اولین گروه کردی از دسامبر ۲۰۱۲ به این سو در کنار ارتش آزاد سوریه می‌جنگد. این شورا دو واحد رزمی دارد: گردان العدل و گردان صلاح الدین که به نام رهبر نامی کرد که در سال ۱۱۸۷ جنگجویان صلیبی را در نزدیکی شهر امروزی طبریه در اسراییل شکست داد، نام گذاری شده است. صد‌ها مبارز دیگر در سلول‌های مخفی در شهرهای مهم کردنشین سازماندهی شده‌اند و آماده‌اند که در صورت لزوم در مقابل پ ک ک بایستند.
پ ک ک که نزدیک به یک ربع قرن است برای ایجاد یک کردستان مستقل، مسلحانه با ارتش ترکیه می‌جنگد، در سوریه به عنوان متحد دیکتاتور شناخته می‌شود. واقعا هم پ ک ک سابقه آشنایی طولانی با خانواده اسد دارد. عبد اله اوجلان، بینان گذار پ ک ک از سال ۱۹۸۰ که مجبور به ترک ترکیه شد، تا ۱۹۹۸ در دمشق زندگی می‌کرد. اوجلان سپس در کنیا توسط نیروهای ترکیه دستگیر شد. در سالهای پس از دستگیری اوجلان هم رابطه پ ک ک با رژیم اسد هیچگاه کاملا قطع نشد. با شروع قیام مسلحانه مردم سوریه در پاییز ۲۰۱۱ که عمدتا مردمان عرب سنی مذهب در آن شرکت داشتند، اسد برای جلوگیری از باز شدن یک جبهه جدید، نیروهای نظامیش را از مناطق کردنشین در شمال شرقی کشور عقب کشید و کنترل منطقه را به پ ک ک و شاخه سوری آن، حزب اتحاد دموکراتیک، سپرد.
مردمان کرد این مناطق حضور پ ک ک را پذیرا بودند. به قول ابو محمد کردهای سوری بین بد و بد‌تر، بد را انتخاب کردند «مردم احساس امنیت می‌کنند چون با حضور پ ک ک هواپیماهای رژیم آنجا را بمباران نمی‌کنند. خوب آن‌ها با هم متحدند». اما حالا وضع تغییر کرده است. ابو محمد توضیح می‌دهد که «اشرفیه، منطقه کرد نشین حلب، به شورشیان پیوسته است. یاران ما در آنجا بر علیه رژیم می‌جنگند. کرد‌ها خواهان استقلال نیستند. ما در درجه اول سوری هستیم و بعد کرد. سوریه متعلق به همه ماست: عرب‌ها، کرد‌ها، مسلمانان و مسیحیان».
فرمانده شورای نظامی کرد‌ها، ژنرال محمد خلیل العلی هم همین نظر را دارد. او حدود ۵۰ سال دارد، کم حرف است ولی چپ و راست فرمان می‌دهد. او فرمانده یک هنگ توپخانه در ارتش سوریه بوده است و جزو توده کارگزارانی است که ازاطاعت از رژیم سرباززده‌اند. او اکنون فرمانده مبارزان کرد در حلب است. مرکز فرماندهی او در یک کارخانه قدیمی بیسکویت سازی در منطقه صنعتی حلب قرار دارد. با اندکی توجه می‌توان دید که کرد‌ها از همه نظر در مضیقه هستند. از برق و اینترنت خبری نیست، غذا مختصر و فقیرانه و ذخیره فشنگ رو به پایان است. در عوض روحیه مبارزان عالی است. یکی از دلایلش هم این است که ژنرال خلیل العلی به مردان تحت فرمانش ماموریت ویژه‌ای داده است.
«ما تنها جناح نظامی کردی ارتش آزاد هستیم. ما کرد‌ها بعد از عربهای سنی بزرگ‌ترین اقلیت کشور را تشکیل می‌دهیم. به همین جهت مسئولیت بزرگی بر عهده داریم. ما از برادران مسیحیمان حفاطت خواهیم کرد، از برادران دروزیمان و از برادران علویمان هم همین طور. پدر من با یک ارمنی و یک مسیحی دیگر شریک بود. او کردی، عربی و ارمنی صحبت می‌کرد. این آن سوریه‌ای است که من می‌شناسم، این تاریخ ماست».
-----------------------------------
+ به نقل از: روزنامه آلمانی تاتز ۵ مارس ۲۰۱۳
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
