خواب

اندوهگین
.در بستر بی‌ ستاره ی خویش می‌‌لرزی
درد مفصل‌هایت را می‌‌جود
و فریادی، چون گردبادی
.در جانت می‌‌وزد
ویران می‌‌شوی
و جهنم تاریک شب
تکه تکه، تو را
.در خود فرو می‌‌بلعد

. . . .

آیا تو هم خواب دیده بودی
زبان مادری ا‌ت
زیر تیغه ی شمشیر است؟
آیا تو هم شنیده بودی
فردا
زن همسایه ا‌ت، حوا
سنگسار می‌‌شود؟