فردا روز هشتم مارس، روز جهانی زن است. سرآغازاين روز به اعتراض و تظاهرات شجاعانه زنان کارگر در کارخانجات نساجی نيويورک و پيروزی آنان در تحقق خواست هايشان به سال ۱۸۵۷برميگردد. سپس اين روز برای نخستين باردرآلمان شرقی جشن گرفته شد. چندی بعد، سازمان ملل متحد به سال ۱۹۷۵هشتم مارس را"روزجهانی زن" نامگزاری کرد. هم اکنون درارمنستان، مغولستان، روسيه و کوبا به افتخاراين روز، ادارات وموسسات تعطيل رسمی است (هر چند که امسال به يکشنبه افتاده است).دراينجا سخن بر سر تاريخچه يااحتمالا تلاش ها و کوشش های گسترده زنان فعال حقوق زن درسطح ملی و بين المللی نيست. بلکه بحثی اگر هست، که هست بر سر بهره برداری و بازی سازمانهای سياسی، دولت هاو حکومت ها، و قدرت های بزرگ ازاين روزجهانی همانند بهره برداری و بازی بااعلاميه جهانی حقوق بشراست که به قول سردبير نشريه " استاندارد": " طنزی است که جز يک لبخند تلخ برلب ها نمی نشاند". نمونه ها فراوان است. کافی است نگاهی کوتاه به دور و نزديک بياندازيم:
همين امروز، "مارگوزه" را زنده زنده درگور نهادند و يک سنگ بزرگ بر رويش گذاشتند، " ماری“ رازنده زنده در ديگ آب جوشان انداختند تا بميرد، " نواک " راچنان سوزاندند که تبديل به يک چوب کبريت سوخته شد، " اکه مينی " رازنده زنده بردرخت کهنسالی بستند تا ازگرسنگی و درد بميرد.همه اين هاو صدهادختر و زنی که اينگونه کشته می شوند کمتر از ۱۲سال دارند. همه اين هادر کنگو، نيجريه،اوگاندا، تانزانيا زندگی مي کرده اند.و به دست " شياطين محاکمه شده اند". خانم " يوانا آدسواريترر" نويسنده و گزارشگر" چاپ شده درنشريه دی پرسه ميگويد" خرافات درآفريقا بيداد مي کنداعتراض به خرافات مساوی است با مرگ!" او ميگويد همه اين مجازات های غيرانسانی در برابر چشمان بی تفاوت و وجدان مسخ شده صدها زن و مر د آفريقايی انجام ميگيرد. زنان در جنگ يا صلح هميشه تحت ظلم وستم دوجانبه اند. يااز سوی حکومت ها بطور قانونی و سيستماتيک، و يا بطورفردی يا جمعی ازسوی نزديکان و وابستگان خرافی و بنيادگرا.
در کشور خودمان ايران شلاق زنان در معابر عمومی، سنگسار، زندان، شکنجه و سرکوب بيداد ميکند.ابتدا به زور بر سر زنان روسری کشيدند، سپس روسری را تبديل به مفنعه کردند، بعد زير مقنعه يک مقنعه ديگر کشدار نهادند و ميخواهند روی آن هم چادر مشگی (همانند چادر نمايندگان مجلس و گشتی هاو پاسدارهای چماق بدست زن" بکشند. همزمان دسته دسته اکثر آنان را پاکسازی و خانه نشين کرد ه وخودی ها را جايگزين آنان ساخته اند،روزی نيست که زنان تحصيلکرده ايران در خيابانها و مدارس و دانشگاهها و موسسسات مورد تحقير و توهين و بازداشت و سرکوب های غيرانسانی قرارنگيرند. در اين ميان وضعيت زنان اقليت های مذهبی و بهاييان اسف انگيزتر است. کارنامه حکومت اسلامی در برخورد با مساله آزادی زن سياه تر از آن است که بتوان در کوتاه زمان درباره اش سخن گفت.
حال برگرديم به اروپا وآمريکا. فردا روز جهانی زن، مصادف با روز يکشنبه است. قرار است در کليساها طی مراسم خاصی ازمقام زن تجليل شود. دراين باره اوانژليست ها آستين ها را بالازده اند. واين درحالی است که حقوق زنان
غربی درمقايسه با مردان ۲۵ درصد کمتر است. زنان زودتر از مردان بازنشسته می شوند. بسياری از زنان روستاها ازحق بيمه و بازنشستگی برخوردار نيستند. سقط جنين زنان هنوز به رسميت شناخته نشده است. بر تعداد بيکاران زن روز به روز افزوده تر ميشود.
اکنون برگرديم به اين سو. خانم هيلاری کلينتون، درپيامی که به مناسبت روز زن فرستاده اظهارميدارد: " جهان آينده از آن زنان است!"، دررسانه های گروهی حزب ناسيونال ميگويد" اقتصاد بايد زنانه باشد!" " سرخ ها ميگويند: اقتصاد آينده دردست زنان است!"، " سبزها مي گويند:" خير متشکريم!!". قدرت های بزرگ جهان، دولت هاو حکومت ها، سازمانهای سياسی، و پاره ای از مدافعين حقوق بشر و حقوق زنان زمانی بياد دفاع ازانسانها مي افتند
که به نفع آنان باشد. حداقل دراين ۳۰ سال، ده ها نمونه از آن را در سراسر جهان ديده ايم. تنها يک نقطه از جهان
است که درآن همه زنان به حق و حقوق انسانی خود رسيده اند: نيويورک. البته آنگونه هم نيست که سردبير نشريه
" نيويورک پست " نوشته است. او می نويسد. حادثه تروريستی ۱۱سپتامبر سرانجام مشکل لاينحل نقض حقوق زنان را
درنيويورک به طورکامل حل کرده است. داستان ازاين قراراست که در" مانهاتان " پس از۱۱ سپتامبر، بسياری از زنان
دچار نوعی ترس و اظطراب مداوم شدند. بناگزير به نقاط ديگر سفر کردند. جای آن ها را همجنسگرا يان آمريکايی اشغال کردند. هم اکنون در مانهاتان و خيابان های مجاور، هتل ها، رستوران ها، آرايشگاه ها، ادارات و حتی بانکها و موسسات آنان بادوستان يا زنانشان زندگی و کار مي کنند. نياز به سقط جنين هم ندارند و حقوق ماهيانه شان هم يکسان است!.(ترجه فشرده
ازمقاله شهر بدون زنان- از هانس يانيتش- روزنامه پر تيراژ کورير اتريش). وين- ۷مارس ۲۰۰۹
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد