پیش از ایجاد یک تحول بنیادی دمکراتیک در ایران شکلگیری یک اپوزیسیون جمهوریخواه، سکولار و مبتنی بر اساسیترین آزادیهای دمکراتیک حیاتی است. به این معنی که افراد و جریانات با گرایشات گوناگون فلسفی-عقیدتی، تا وقتیکه، برای دمکراسی سیاسی و موازین و قواعد دمکراتیک و انتخاباتی اهمیت قایل بوده، استقرار مناسبات اقتصادی/اجتماعی مورد نظر خود را تنها بر مبنای شناخت و آگاهی کافی در میان اکثریت شهروندان و انتخاب آزاد از طرف آنها مقدور بدانند، آنگاه، همکاری و اتحاد عمل بین فعالین آزادیخواه و جمهوریخواه برای عبور از نظام فعلی به ساختار دمکراتیک مورد نظر یک امر ضروری است. روشن است که در فردای پیروزی انقلاب دمکراتیک و نهادینه گشتن حقوق مدنی، بسیاری از فعالین در گیر در این حرکت متحد (ب.م. اتحاد) بطور فردی و یا در ارتباط با گرایشات دیگر سیاسی به فعالیتهای خود ادامه خواهند داد. این سازمان دمکراتیک و متشکل از جمهوریخواهان پایبند به ارزشهای جهانی حقوق بشر، از جنس کاملا متفاوتی در مقایسه با احزاب سیاسی و مثلا حزب دست راستی جمهوریخواهان امریکا است که برنامه های سیاسی/اجتماعی آن عمدتا بر اساس فلسفه فردگرائی اجتماعی و نئولیبرالیسم اقتصادی شکل گرفته است. اتحاد، بطور تشکیلاتی پایبند به فلسفه اجتماعی مشخصی نبوده، درباره مسائل مهم اجتماعی مثل جهتگیریهای اقتصادی و چگونگی حل موضوع ساختار جغرافیائی ایران، در رابطه با تقسیم قدرت بین اقوام و ملیتها، نیز، نمیتواند موضع مشخصی داشته باشد. این امر، همچنین در ارتباط با ارزیابی از سیاستهای اتخاذ گردیده از طرف دول خارجی در رابطه با مسائل داخلی و حتی خارجی، تا وقتیکه به مسئله دخالت سیاسی-نظامی در امور داخلی و از جمله تمامیت ارضی در ایران مربوط نگردد، صادق است. برای مثال، عاقلانه خواهد بود که در قبال سازمانها و احزاب موجود در کشورهای مختلف، سیاست جانبدارانه و یا افشاگرانه اتخاذ نگردد. اتحاد در جایگاهی قرار ندارد که در رابطه با برنامه های سیاسی/ اقتصادی/ اجتماعی ارائه گردیده از طرف دولتهای حاکم و یا جریانات اپوزیسیون در این کشورها، موضعگیری مشخصی داشته باشد.
اما اگر از طرف یک رژیم خارجی سیاستهائی اتخاذ گردد که نافی منافع کل جامعه ایران و علیه ارزشهای اصولی/اعتقادی اتحاد، (ب.م. حمله نظامی به ایران، تحمیل تحریمهای اقتصادی که عمدتا به توده های مردم صدمه معشیتی میزند و اقدام به سازمانیابی "اپوزیسیون" وابسته به منافع خود) باشد، آنگاه زمینه هائی برای موضعگیری برروی آنها، یعنی محکومیت دخالتها و تعرضهای خارجی در مسائل درونی جامعه که اغلب در خدمت به منافع مردم ایران نیستند، از طرف اتحاد وجود دارند. در حین شرکت در کارزارهائی که برای دفاع از مطالبات دمکراتیک مردم ایران،(که نه تنها موضوعاتی مثل رعایت حقوق بشر و استقرار عدالت اجتماعی، بلکه مخالفت علیه وقوع جنگ و نتایج مصیبت وار آن را، نیز، در بر میگیرد) نمیتوان در مقابل گفتارها و شعارهای خصمانه و غیر اخلاقی ، از طرف هر رژیمی که دامن زده شود سکوت کرد. شعارهای ضد یهودی/ضد اسرائیلی و ضد غربی از طرف احمدی نژاد و دیگر حکومتگران در رژیم، عمدتا برای مصرف داخلی و توده های سنتی و متوهم در جوامع اسلامی مطرح میگردند. این به استراتژی سیاسی/فرهنگی رژیم تعلق دارد که به اشکال گوناگون، بخاطر حفظ بقای حکومت غیر دمکراتیک خود، از اوان تاسیس آن در 1357، اتخاذ گردیده است. رژیم جمهوری اسلامی و تمامی مظاهر غیر اخلاقی و ارتجاعی آن که کاملا با فرهنگ نیک-پندار، عدالت جو و صلح طلب مردم ایران بیگانه است، باید کاملا افشا گردند.
در عین حال نمیتوان که به آن بخش از سیاستهای خارجی اتخاذ گردیده از طرف قدرتهای خارجی، بویژه امریکا و اسرائیل، که به سرنوشت کشور ایران مربوط میگردد، بی توجه ماند. اگر ما با هر نوع دخالت سیاسی/نظامی (گرچه دفاع از حقوق بشر را از هر کجا و در هر نقطه جهان میباید استقبال نمود) از طرف دولتهای خارجی و وقوع جنگ مخالف بوده، تغییر رژیم در ایران را حق و وظیفه مردم ایران میدانیم، در آنصورت، نمیتوان از نظرگاه ها و گفتارهائی که تهدید نظامی در آنها نهفته است چشم پوشی نمود. رژیم فعلی اسرائیل، بارها و بارها تمایل خود را به بمباران هوائی از موسسات اتمی در ایران اعلام کرده است. اباما، نیز، حمله نظامی را به مثابه آخرین حربه حفظ نموده است. منطقی بنظر میرسد ادعا نمود که نمیتوان مخالف جنگ بود و از حالا قبل از شروع جنگ احتمالی، سخن پردازیهای تهدید کننده را محکوم نکرد. البته ما ایرانیان طرفدار آزادی، عدالت و صلح بخوبی میدانیم که در صورت وقوع جنگ، دلیل اصلی آن به سیاستهای ماجراجویانه، تحریک آمیز و غیر مسالمت آمیز از طرف رژیم جمهوری اسلامی مربوط میشود. اما شروع کنندگان آن هم به هر عنوانی که باشد مسئول خواهند بود. ما میباید با تمامی حرکتهای لفظی و عملی که به جنایت (از جمله جنگ) علیه بشریت ختم میشود، مخالفت نموده، عامرین آنها را در داخل و بیرون از مرزهای کشور محکوم نمود.
فرامرز دادور
27سپتامبر 2012
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
