ای شمایان خاصه گان هفت آسمان و هفت اقلیم!
ای شمایان،
آن محراب گاهتان پر فریب
اندیش هاتان متروک
خاوران هاتان پر گل
اندرون هاتان پر راز
دهلیز هاتان تاریک
فرزانگی هاتان مجعول
ای شمایان،
مهرورزانِ باقی و فانی!
گر هست ذرّه‌ای شرم در گیجگاهتان هرز
یا اندک رعب در دلهاتان سنگ
گشایید آنک بند ،
زان بیداد تر هفت باره تان دهلیز
بر دربند گونه گون ها مان پر درد
پیش از آندم کان بر آید
بهمنی دیگر چنان غلطان که می‌‌دانید ،
نی هوشش بود با نسیم
نی گوشش بود با کس
هشدار شما را باد
در این فطرتان حایل ،
بر نگون شامگاهانمان تیره تر این فترت
نی مجالیست زین تر شما را بیش
نی طاق را چند در دلهامان ریش
اینتان هشدار
بر یغما برده آن فطورتان در فطر
مبارک باد!
