ای روز های بلند و گرم صبوری
از یاد نمی رود ،
پایداری زنان و مردان روشنایی ،
می دانید ؟
تنم ، تشنه خیس شدن در باران دوست داشتنت
و
ابرهای دلتنگی آسمان دلم منتظر رسیدنت ،
باریدن همزاد باران،
دوست داشتن هم همزاد مرهم دلتنگی ها ی تو ،
اری !
رسیدن به تو ،
میوه باغ تن مهربانیست
که
درخت هایش در زمین عشق ریشه دارند،
تا
آب های رودخانه تن تو در آن جاریست
در پی آزادی بودن باقیست .
کامروز حسنی / 91
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد