زمانه نمیخواهدت
ونمیپذیردت
چرا
که شعری گفتی
از برای ِ بازماندگانِ فردا.
و این چنین است
که شاعر شعر مینویسد
بر گلوی ِ نازکِ پرنده ای
از آزادی
که پر میزند در سپس ِ صدایش.
آه ای پرنده ِ پرواز
در سپس ِ صدایت
شعر مینویسم
بر گلویت
از آزادی.
جعفر شفیعی نسب
برلین14.4.12
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد