این هفته هم شاهد مرگ و نقص عضو و مصدوم شدن چند كارگران ساختمانی در ایران بودیم. ٧ كارگر در قزوین فقط در یك فقره تخریب یك ساختمان، زیر آوار مانده و مجروح شدند. دو كارگر ٦٥ ساله در دو سانحه جداگانه در شهر سنندج در حین كار از ساختمان‌هایی كه بر روی آنها مشغول كار بودند، سقوط كرده و جان باختند. كارگر جوشكاری در تهران از ساختمانی سقوط كرد و جان باخت؛ و لیست همچنان و هر هفته طولانی تر می شود. هر زمان که اخبار مربوط به مرگ كارگران در محیط كار از طریق رسانه های رژیم انتشار مییابد، قریب به اتفاق آنها دلیل سوانح کار را "عدم رعایت اصول ایمنی" از جانب خود كارگران قربانی گزارش می كنند. واقعیتها اما همیشه پشت پرده نمی مانند. ایلنا روز ٧ خرداد از قول اکبر شوکت، رئیس هیات مدیره "انجمن صنفی کارگران ساختمانی" نوشت: "بسیاری از کارفرمایان با استفاده از نیروهای ارزان قیمت و غیر متخصص زمینه بروز حوادث را فراهم می‌کنند و این در حالی است که کمترین لوازم ایمنی لازم برای این کارگران را نیز تهیه نمی‌کنند که می‌تواند باعث بروز عوارض جسمی تا پایان عمر این کارگران شود." در ادامه می گوید: "بسیاری از بازرسان نظام مهندسی و شهرداری‌ها به دلیل اینکه خود کارفرما بوده و در کار ساختمان سازی فعالیت می‌کنند، نمی‌توانند بازرسی مناسبی انجام دهند."
ایشان چند حقیقت ساده را كه ما بارها و بارها گفته ایم، اعتراف می كند. ١) ارزانی نیروی كار كه زندگی كارگران را به گرو گرفته است كارگران را به شرایطی سوق داده است كه حاضرند در ازاء ناچیزترین دستمزد به شرایطی از كار تن بدهند كه با جانشان بازی می شود. ٢) ابتدائی ترین آموزش‌ها برای كاهش سوانح نیروی كار به این كارگران ارائه نمی شود. ٣) بازرسان محیط كار از خود كارفرماها و عوامل رژیم اسلامی هستند. همین سه اعتراف از جانب یك نهاد مجاز دولتی، بر چند اصلی كه ما بارها بر آنها تأكید كرده ایم، تأكیدی چندین باره می گذارند. الف) شرایط كار در ایران روابطی را بر قرارداد بین كارگر و كارفرما حاكم می كند كه مسئولیت در قبال جان و امنیت جانی كارگران كم هزینه تر از فراهم آوردن شرایط امن برای انجام كار كارگران است. ب) قوانین جمهوری اسلامی جائی برای كارگران برای نظارت بر شرایط ایمنی محیط كارشان را در نظر نمی گیرد و هرگونه حق خواهی كارگران با سركوب جواب می گیرد. بجای اجازه دادن و فراهم آوردن شرایطی برای تشكلهای كارگری برای نظارت بر ایمنی محیط كار، از میان خود كارفرمایان كسانی را به بازرسی این موضوع انتخاب می كنند. ج) كارگر برای اینكه در قبال هشت، نه، ده و یا هر چقدر ساعت كار، سالم به آغوش خانواده اش برگردد، باید روابط حاكم بر كار در ایران را ریشه ای دگرگون كند. ناامنی محیط كار و مرگ و میر و نقص عضو روزانه كارگران بخاطر نبود شرایط امن حاكم بر محیط كار، فقط یك نمونه از این روابطی است كه احتیاج به دگرگونی دارد. دستمزد صدها بار زیر خط فقر، عدم پرداخت حقوق كارگران، سركوب فعالین و نمایندگان كارگران، بیكارسازی و اخراج، و و و در ایران جملگی احتیاج به دگرگونی ریشه ای دارند كه فقط با سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی می شود به سمت حاكم كردن روابطی نسبتا انسانی گام برداشت.
٢٨ مه ٢٠١٢
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
