پیام آقای بنی صدر در لزوم تحریم انتخابات اسفند ۱۳۹۰

هموطنان عزیزم

دو سال پیش در انتخابات ریاست جمهوری به شما هشدار دادم که هرگاه در انتخابات شرکت کنید چهار سال بعد وضعیت شما از وضعیت آنروز بدتر خواهد بود. شما در مدار بد و بدتر ماندید، تقلب بزرگ را دیدید، جنبش کردید اما نتیجه حاصل نشد. امروز بنگرید نسبت به دو سال پیش، از لحاظ اقتصادی وضعیت شما چه اندازه بدتر است؟ دلار 2000 تومان، بیکاری عمومی، زندگی سخت، گرانی طاقت فرسا، فشار اقتصادی شدید، تحریم ها و تهدید به جنگ سرمایه گذاری را ناممکن کرده است در نتیجه اقتصاد بیشتر از گذشته مصرف محور است. پس شما بیشتر از گذشته گرفتار بیکاری و گرانی شده اید و از این پس نیز بیشتر گرفتار خواهید شد.

از لحاظ اجتماعی به وضعیت خود بنگرید، آسیب های اجتماعی، خشونت در انواع شکل ها، این مادیت خشن و این زور که تنظیم کننده رابطه ها شده است. میان انسان با انسان، گروه با گروه، خصوصا دولت با ملت. و کجاست آن معنویت؟ ایران سرزمین اخلاق بود و از پیش از اسلام تا امروز بیشترین کتابهای اخلاق و پند نامه ها در این سرزمین نوشته شده است. اخلاق کجاست؟ معنویت کجاست؟ آن انسان معنوی کجاست؟

اما در قلمرو سیاسی یک خفقان همه جانبه، یک انتخابات مفتضح که در آن در هر حوزه برای هر نماینده سه نامزد از سپاه معرفی شده است. این انتخابات رسواتر از همه انتخابات گذشته رژیم است. با این حال این رژیم تبلیغ می کند که اگر شما پای صندوق های رای نروید، قدرت های خارجی، آمریکا و اسرائیل به ایران حمله خواهند کرد. شگفتا، شما تاریخی طولانی دارید، در تمام مواردی که ایران مورد تجاوز خارجی قرار گرفته، هنگامی بوده است که دولتی همانند این دولت بر این ملت حکومت داشته و به این ملت کمترین حق برای دخالت در سرنوشت خود نمی داده است. در همین دوران معاصر چه وقت قوای عراق به ایران حمله کردند؟ وقتی که ملاتاریا برای تصرف دولت خیز برداشته بود و ارتش را متلاشی کرده بود. چه وقت آقای خمینی جام زهر را سر کشید؟ وقتی که رمق شما ملت را گرفته بود.

واقعیت درست عکس تبلیغی است که این رژیم می کند. هرگاه شما به پای صندوق های رای نروید، برای دنیا معنای آن اینست که شما ملت، این رژیم را قبول ندارید و شما ملت این توانائی را دارید که بگوئید چون حاکمیت مال شماست و چون این انتخابات تقلبی است، شما در آن شرکت نمی کنید.

بعنوان حاصل سخن، اگر به پای صندوق های رای بروید، به خود، به ملت خود و به مردم دنیا چه گفته اید؟ آیا جز این را گفته اید که من با علم به اینکه حق حاکمیت ندارم، با علم به اینکه شهروند به حساب نمی آیم، با اینکه استقلال و آزادی ندارم و همه اختیارات من در دست شخصی به نام ولی فقیه است باز به پای صندوق رفته ام. خوب معنای این برای دنیا اینست که شما ملت نه تنها روی حق خود نمی ایستید، حتی وسیله کار یک قدرت متجاوز به خود نیز هستید. بنابراین به راحتی می توان متقاعد شد که باید به این کشور حمله کرد، باید به شما مردم سخت گرفت و باید تحریم را تشدید کرد.

اما اگر به پای صندوق های رای نروید، انتخابات را تحریم کنید و این تحریم را یک جنبش تلقی کنید، به خود گفته اید که با شخصیت هستید. به خود گفته اید که استقلال دارید، یعنی می گوئید که خود من هستم که تصمیم می گیرم، این حق من است که خود تصمیم بگیرم، گفته اید که آزاد هستید یعنی خود من هستم که نوع تصمیم را انتخاب می کنم، گفته اید که شهروند هستید یعنی نماد جمهوری و نماد ولایت جمهور مردم هستید.

انصاف بدهید، با خود صادق باشید. رفتن و نرفتن پای صندوق رای کدام یک بهتر است؟ شخصیت خود را بعنوان انسان و بعنوان ملت با تحریم انتخابات اظهار کنید و این تحریم را یک جنبش همگانی کنید. برای باز سازی حاکمیت ملت که شما هستید، برای شهروند شدن و برای مستقل و آزاد شدن.

شاد و پیروز باشید.