بر پیکرهء آبی دریا ها و پهنابهای این جنگل و ستاره
آفرینش ذهن به گسترهء پرهام رسیده است
در ناتوانی تو که غرق در طاعون هستی
در پیشانی این خاک که هستی را آفریده
مادهء خام اندیشه های تو بوی آبهای
بو گرفته ء این تاریخ را می دهد
و سرگردانی هم چون حبابهای کاغذین
در هوای آلودهء هستی.
در تراوشات مغزی تو
یک ذره از آفتاب دانش منعکس نیست
تو پلید تر از آنی که تصویر شده ای.
جهان در تفسیر نیست که معنی رهائی میگیرد
جهان فقط انعکاس عین نیست
بلکه آفرینش عین هم هست
جهان در تغییر است که مغز خلاق می پذیرد
و ناودانکهای خالی را پر از آفتاب و باران می کند
تا قمری های دود آلوده تهران در آن شنا کنند
و یخهای سیبری گل دهند
و شکوفه های نیلو فر در مردابهای خزر به بارانی
در سفرهء تو مهمان شوند
من پیچک مهتاب تو ام به من نگاه کن
تا دریا ها و پهنابها را در نوردی
و عین را در ذهن خود بیا فرینی
ذهن آفرینش هم دارد
اگر عین را نیافرینی برده اش می شوی
و دست و بالت را هم چون مقلد عام می بندی
و اسیر خرافه می گردی
ذهن فقط بازتاب عین نیست
بلکه آفرینش آن هم هست .
رها کن خود را از دودها و پس آب های
قرنهای سکوت بی دانشی و مردابهای تاریخ
که جز توهین به انسان چیزی نبافتند
تو ستارهء درخشان این خاکی
که با زمین و طبیعت حرف می زنی
و آن را برای آفتاب های خوشبختی خود می آفرینی
بیا ای ستاره ء آتشفشانهای البرز و الوند
بیا ای رهروان درخشش خورشید در تاریکی های مزمن
و فرسودهء باتلاقهای بیماری و طاعون
ماه از دو گوشه ء چشمان لطیف دختران به دریا ها می نگرد
و قرقاولان رنگین دم در باغهای خیال تو شناورند
و نور خورشیدکی از دور دست دستان ترا می بوسد
و چهرهء رهائی زن از پشت دیوارهای بتنی
جهل و خرافه و مذهب
به دریا می نگرد و به خلیج فارس و خزر پیام می دهد
و بلوچستان آزادی و رها و کردستان خرم و گیلکستان
را با خوشه های البرز و شالی نگاه می کند
ببین چه شکوهمند است این نگاه ها که از پشت آفرینش ذهن
به دریا می پیوندد .
دریا در آستانه ء ذهن تو طوفانی می شود و ماهیان
خزر را به رودخانه های همیشه سفید رود می آورد
و در سپهر آبی؛ از پشت ابرهای سنگین و بارانی شمال
به الوند متصل می کند
من درشکوفه های شالی اندیشه های خود را صیقل می دهم
من در آتشفشانهای کلیمانجاروی افریقای سیاه
جاری می شوم تا حیات را به گسترهء پهنابها به سفرهء
تو به گسترانم
تو خیال شکوفه های آقاقی خانهء روستائی منی
تو نارونهای رسیده در با غهای آلوچه و ازگیل جنگلهای
محاط شده از شالی های جوان هستی
تو ذهن خلاق این جهانی که باید دریا هایش را آرایش دهی
همه به رهائی دستان تو برمی گردد
تا بهترین کودکان این خاک را متولد کنی که برایت
شعر و ترانه به سرایند .
یک مشت گندم ؛ یک مشت شالی و شکوفه های درخت انار
و یک مشت اندیشهء خلاق که ذهنت آفریده است
بهترین داروی خوشبختی تست
و تو در قاب این جهان لا یتناهی عروسکی خواهی شد و جهان
کودکی که با تو بازی خواهد کرد
و موهای ترا با چهرهء ملوس و زیبایت آرایش خواهد داد
و ستاره های جوان هرروز در ایوان خانه ات رژه خواهند رفت
و درناودانکهای خیال تو کبوتران آزادی پرخواهند کشید
و تو مدام متولد می شوی و تولد و زایش دائمی تو خواهد بود
که مرگ را نابود خواهد کرد
و در بیرق تو زیباترین زنان با پیراهن های رنگین روستائی
و سبد های پراناناس و ابریشم در دست؛ از تو
به عنوان یک زایش تازه مهمانی خواهند داد
و به خزر و کویر خستهء لوت سلام خواهی کرد
و آن را با دستانت آبیاری خواهی کرد
که پرشهد ترین انار و ابریشم از آن زایش کنند .
بیا بیا ای رونق تغییر در دنیای ابریشمین ستاره ها
بیا بیا ای اندیشه های ستبر با کلاله های ذرت
و خوشه های گل تاج خروس و قرقاولان رنگین دم
دشتهای این خاک
بیا که هستی را در دستان تو باید نشاء کرد
ای انسان بالنده و خلاق
که جهان را آرایشی تازه از طراوت فکر مهمان کنی و اقیانوسهای عمیق شعر و ترانه بیافرینی و خیزابهای پرشکوه از شبنم های روی ساقه های علف را در سفرهء محرومترین انسان بگسترانی
تو باید طلوع کنی
تا همه چیز را روشن کنی
روشن هم چون شبنم روی شالی
و شیرین هم چون شهد انارهای ترکیده در آفتاب
و خلاق هم چون خزر.
آفرینش کار تست
در این جهان لایتناهی ببین چگونه سار لانه می سازد
ببین چگونه زنبوران عسل عاشقانه به زندگی می نگرند
خلاقیت تو در آفرینش عین است
تا دنیا را تغییر دهی
تا آلوده ترین آبها را به زلالیت آبهای خزر برسانی
و مغزت را از زیبائی دانش و طبیعت صیقل دهی
و بر چهرهء این خاک جاودانگی خیال را به گسترانی
تا انگور و انار بهترین شراب برای مستی عشق تو شوند
و هر روز آسمانی نو را تجربه کنی
و جهان را بارور نمائی
بیا بیا آفتاب در افق اندیشه های تو طلوع می کند .
بیست چهارم ژانویه دو هزار و دوازده
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
