گردنه خطرناک!

Shahbaznakhai8@gmail.com
حافظ می گوید: «مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش». آیا حکومت آخوندی- سپاهی مصداق این شعر حافظ هست؟ یعنی:
مرغ است؟
زیرک است؟
به دام افتاده؟
تحمل دارد؟

درمورد پرسش اول یعنی مرغ بودن حکومت با دو تعبیر متضاد روبرو هستیم. تعبیرنخست ادعای خود حکومت است که بنابرآن پرپروازش به گستردگی برقراری خلافت اسلامی درسراسر کشورهای مسلمان و بالاترازآن تسخیر سرزمین های کفار و پی ریزی حکومت جهانی اسلام است. در کوتاه مدت نیزسودای سلطه برمنطقه ومشارکت درمدیریت جهان را دارد. شاخ وبرگ های ادعا و لاف و گزاف های بی پایه را که بزنیم، ازاین درخت جزچوب خشکی بی ریشه باقی نمی ماند. تعبیردیگرکه پابرزمین واقعیت دارد، این است که حکومت آخوندی مرغ هست اما پرپرواز ندارد زیرا مرغ خانگی و پرورشی است که تنها خاصیتش تخم گذاری است و تخم مرغ هایش رانیز همان هایی که آنرا پرورش داده اند می برند و می خورند!


پرسش دوم یعنی آیا حکومت آخوندی – سپاهی زیرک است نیز پاسخی دوگانه دارد. تاهمین چندسال پیش باورعام براین بود که مکروحیله گری ودغلبازی آخوندها نشانه زیرکی آنان است اما با آنچه که درسال های اخیر روی داده و بی تدبیری ها و نابخردی های آنان که تاحد نشستن برسرشاخ و بن بریدن فرارفته، حکایت زیرکی آخوندها اعتبارخود را ازدست داده و امروز کمترکسی است که آنرا باورکند. پاسخ دیگر نیز این است که این جماعت از ابتدا نیز زیرکی به مفهوم متعارف کلمه نداشتند وتنها هنرشان این بوده که با رواج خرافات بذر ناآگاهی و نادانی بیفشانند، با کود وقاحت آنرا بارور کنند و محصولش را که غارت و چپاول است درو کنند. برای محک زدن به عیار زیرکی یا کودنی حکومت آخوندی، نگاهی به دو عرصه سیاست داخلی و خارجی آن کفایت می کند.

درعرصه سیاست داخلی به واگویی سه نمونه از کارنامه حکومت بسنده می کنم:

1 - آلودگی هوای تهران و دیگر شهرهای بزرگ به حدی رسیده که حکومت گاه و بیگاه ناچارمی شود مدرسه ها را تعطیل کند و به بیماران قلبی و سالمندان هشدار دهد که ازخانه خارج نشوند. میزان ماده آلاینده بنزن موجود درهوای تهران 20 برابر حداکثر میزان مجازاست.

2 - به گزارش تارنمای حکومتی "تابناک": «رییس پلیس مبارزه بامواد مخدر ازکشف 330 تن مواد مخدر در 9 ماهه نخست امسال خبرداده است». اگرفرض را براین بگیریم که درسه ماهه پایانی سال نیز 110 تن دیگر مواد مخدر کشف شود، مجموع کشف یک سال به 440 تن می رسد. گفته می شود که میانگین میزان کشف مواد مخدر حدود 5 درصد است، یعنی از هر 100 تن مواد مخدری که قاچاق می شود 5 تن آن کشف و ضبط می شود. با این حساب می توان مجموع میزان مواد مخدری که درکشور قاچاق می شود را 8800 تن درسال دانست که با جمعیت 75 میلیون نفری مقدار سرانه برای هرنفر 120 گرم می شود. این چنین است که گزارش سازمان ملل متحد مقام نخست در قاچاق و مصرف مواد مخدر دردنیا را به حکومت آخوندی- سپاهی داده است.

3 - آشفتگی و ازهم پاشیدگی شیرازه اموراقتصادی درحکومت آخوندی- سپاهی به قول سعدی: "داستانی ست که برهرسربازاری هست". به گزارش "تابناک"، حبیب الله عسکراولادی که از پایوران ارشد اقتصادی نظام و عمودخیمه بازار است می گوید: «به نظر می رسد باتوجه به واردات کالا با دلار 1600 تومانی [که درزمان نوشتن این مطلب به 1720 تومان رسیده] و مشکلات تولید در 6 ماه آینده با کمبود بسیاری از کالاها درکشورمواجه خواهیم شد که برای تهیه آنها باید متوسل به قاچاق شویم و یااین که هزینه بسیاری بابت قاچاق بپردازیم».

درعرصه سیاست خارجی وضع به مراتب بدتراست زیرا کشور را در وضعیتی خطرناک و بحرانی قرارداده که درنهایت، باهر سناریویی که فرض کنیم، چاره ای جزاین نخواهد ماند که آنکه زیان و خطر کمتری دارد – یامی پنداریم که دارد – را انتخاب کنیم. از آنجا که به تجربه ثابت شده که "مصلحت نظام" و "منافع ملی" بایکدیگر درتضادند و حکومت آخوندی درهربزنگاهی با پیروی از «حفظ نظام اوجب واجبات است» بی لحظه ای تردید اولویت را به "مصلحت نظام" می دهد، نتیجه این گزینش برای حکومت "گزینه بد" وبرای مردم ایران تحمل عوارض "گزینه بدتر" خواهد بود.

نمونه ای ازاین رفتار ناهنجار و خلاف منافع ملی حکومت در عرصه سیاست خارجی، راهبرد خیره سرانه آن درزمینه پرونده فعالیت های هسته ای است. مقامات ریزودرشت حکومت آشکارا می گویند که دلیل این لجاجت و خیره سری، که می تواند سرانجامی بسیار خطرناک برای ایران و ایرانی داشته باشد، این است که می دانند اگر دراین زمینه کوتاه بیایند و تسلیم شوند، کشورهای غربی پرونده حقوق بشر را روی میز خواهند گذاشت. چنین استدلالی عذر بدتراز گناه است و تضادی که ازآن سخن گفتم چهره می کند و خودرا نشان می دهد. آیا درمیان 75 میلیون نفرجمعیت ایران، بجز پایوران و کارگزاران وابسته به حکومت کسی هست که منافعش در عدم رعایت حقوق بشرباشد؟! پس چرا حکومت نمی تواند بخاطر "منافع ملی" حقوق بشر راهم رعایت نماید و غائله ای که دارد به بحران سرنوشت ساز بدل می شود را ختم به خیر کند؟! پاسخ ساده است: رعایت – حتی ظاهری – حقوق بشر به "مصلحت نظام" نیست و بقای آنرا به خطرمی اندازد. بنابراین، حکومت درجهت رعایت "مصلحت نظام"، "منافع ملی" که درتضاد با آن است را زیرپا می گذارد.

این الزام به رعایت "مصلحت نظام" خواه و ناخواه حکومت را به رفتارهایی می کشاند که با زیرکی سازگار نیست و بنابراین پاسخ پرسش دوم این است که حکومت آخوندی- سپاهی زیرک هم نیست.

پاسخ پرسش سوم: "دردام افتاده است؟" مثبت است. تحریم بانک مرکزی و تحریم خرید نفت ایران و آشفتگی هایی که درهمین مراحل ابتدایی و پیش از اجرایی شدن این تحریم ها پدید آمده اند، تأییدی براین دردام افتادن هستند.

واما پاسخ پرسش چهارم یعنی آیا اکنون که دردام افتاده "تحمل دارد؟" نیز آشکار و روشن است. حکومت آخوندی- سپاهی که اکنون در دام خودکرده هایش افتاده، فاقد تحمل شرایط "دام" است تا بتواند راهی معقول برای رهایی ازآن بیابد. مدام خود را به درودیوار می کوبد، عربده می کشد و رجزمی خواند، رزمایش نظامی دریایی و زمینی برگزارمی کند، برای همه دنیا خط و نشان می کشد و به بستن تنگه هرمز تهدید می کند و روزبه روز هم عرصه را برمردم خود تنگتر می کند غافل از این که با این کارها ترس و ضعف و ناتوانی خود را به نمایش می گذارد.

نتیجه این که امروز، بیش از هرزمان دیگر درتاریخ چندهزارساله –حتی درمقایسه با بزنگاه های حساس مانند حمله های اسکندر، اعراب و مغول ها – کشور درمعرض انواع خطرها اعم از نابودی و ویرانی زیرساخت ها و سرمایه های ملی و تجزیه و متلاشی شدن است. آیا مام میهن می تواند به ما فرزندانش درگذردادن کشور از این گردنه خطرناک اعتماد کند؟!