کسی ازمیانه قلبت / بر آسمان پر ستاره / هنوز نشا نه می رود

مثل سبز
مثل هزا روا ژه روشن
مثل کسی که ا زسمت وطن کوچه ها ی تو
با ز می آ ید
جایی که جها ن
ا ز پی حسی عا شقا نه
د ر نگا ه تو
شا ید
نفسی تا زه می کند
آ ه
زن سپید د قیقه ها ی زمستا نی و
یا د گا ر سرزمینی
تنها
د لد ا د ه به ترا نه عشقی
چنین
با ما د را ن نشسته د ر با را ن و
د لوا پس رو ز ها ی رنگین کما ن
آ ری
ا یستا د ه بر شا نه ها ی تو اند
پروا زی به ا کسیژ ن هوا و
همه نفس ها ی تو
اینجا
طلسمی به آ زا د ی و
سهمی به با زا ر د ریچه ها ی لبخند ت
نا می تما م
پیوسته و
هنوز
سر خوشا نه شوری
همچون
به زا د روز پرند ه ا ی
میا ن تو و بها ری و
آینه ا ی
که بر تو دریغ بود ه ا ند
بگو
کدا م بخشی ا ز گیسوا ن تو
بود
صله داسی و
بر د ا من خا ک ا ت
زنا ن
ا ز اعتما د د ست ها ی تو
می گویند
غمگین مبا ش
د ریا ی د یگر ی ست
رویا ی آنکه
با تو
برقا یقی جا ود انه
می گذ رد
سیا ر ه ا ی سپید و
آسما نی کوچک
مثل سبز
مثل هزا ر وا ژه روشن

نگا ه کن
کسی ا ز میا نه قلبت /
برآسما ن پر ستا ره / هنوز نشا نه می رود

محمود معتقد ی
بها ر۸۷