بي هوده مپندار
قفل زمان بر دهانم خواهي نشاند!
صدره اگر كه قفل بر دهانم نهي
با دلم
دستم
پايم
و با همه ي هستيم
بانگ بر خواهم داشت:
به كدامين گناه؟
شرمت اگر كه نيست
كابوس كيفر كرده هايت
اكنون هم
مگر به بيم نمي آشوبد
خوابت را؟
ورنه
اين خيل گزمگا نت
در مصاف چند ين داغ دار بي سلاح
جويندگان مرهم بر دردهاي ديربا ز
كجا؟
بخشايش كجا
و فراموشي
كه هرسال
نه با زبان عذرخواه
كه با سلاح و تازيانه و ره بندان
به پيشبازمان مي آيي
و لحظه اي حتي
ما را
با ياد اين عزيزان
تنها نمي گذاري
هان
اي خام بي نقا ب!
خيال خموشانيد ن اين بانگ دادخواهي
تاكي؟
علي رضا جباري (آذرنگ)
18/6/90 (11/9/9)
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
