تا همچو تويی باشد معشوق و خدای من
بر کوریِ چشمِ مرگ، ثبت است بقای من
شادم که در اين فصلِ حرّاج بزرگ عشق
بيش از دو جهان باشد پيش تو بهای من
من با تو در ابهام و بن بست نمی‌مانم
ای پاسخ خودجوش و اسرارگشای من !
طاووس تجمل پوش از رشک شود مدهوش
در سجده به تو بيند، گر نشو و نمای من
پيدا نشود در دهر، سرکش تر و زيباتر
از خلوتِ يکتایِ انگشت نمای من !
در دوزخِ عشاقِ قهر و حسد آلوده
هر کس گنهِ خود را بسته است به پای من !
از واژه فشانم نور، گو چشمِ حسودان کور!
چون عشق تو می‌تابد، از شعر و صفای من
عمرِ ابد ار خواهی خود را بفکن جانا
در بستر بستان خوش آب و هوای من !
گفتا که بنازم من بر شعر تو چون هر کس
گويد که پگاه آنرا گفته است برای من !
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
