شنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۰ برابر با ۲۰ اگوست۲۰۱۱
amirjavaheri@yahoo.com
علی نجاتی کارگرنجیب،چهره صمیمی وآفتاب سوخته خطه جنوب ایران،سازمانگر سندیکای كارگران نیشكر هفت تپه خود می گوید:
"صحبتی که با رفقا ودوستان دارم اینستکه؛ من تنها اتهامی که دررابطه با پرونده ها ،نه این پرونده بلکه پرونده قبلی،تنها اتهامی که من می تونم بخودم بقبولانم،اتهام دفاع ازحقوق طبقاتی خودم بوده است. یعنی بعنوان یک اتهام، این را می پذیرم که بعنوان نماینده طبقه کارگر،به اتهام دفاع از حقوق هم طبقه ی هام،باید محکوم بشوم.
امیدوارم که تمام کارگران،زحمتکشان، انسان های شرافتمد،این را مدنظر داشته باشندکه دفاع کردن ازحقوق خود ودیگر هم طبقه ی ها وخانواده ها،بهرحال هزینه خودش را دارد. ازاین نظرمن این اتهام را می پذیرم. ولی اتهام علیه نظام را به هیچ عنوان دردادگاه قبلی ودراین دادگاه نپذیرفته ونمی پذیرم.کاملاحکم،حکم ناعادلانه ونابرابری هست" ( علی نجاتی درگفتگو با رادیو ندا ) *
مرداد ماه۱۳۹۰خبرهای چندی دررابطه باعلی نجاتی کارگر اخراجی و عضو هیات مدیره ی سندیكای كارگران نیشكر هفت تپه درسطح سایت هاو وبلاگ های کارگری انتشاریافت.ازجمله؛احضاراوبه دادگاه برای پاسخگویی به پاره ای ازسئوالات قضات شرع تیترشد. باید گفت: رفیق علی نجاتی پیشتر بابت همین اتهام (اخلال درمحیط کارواخلال علیه امنیت ونظم عمومی کشورهمچنین واداشتن وتحریک کارگران به شورش واعتراض،تشکیل تشکل کارگری درمحیط کار.....)به مدت شش ماه درزندان فجردزفول محبوس بوده است ودرزمان حبس درزندان،بابت همان اتهام برای وی احضاریه برای حضوردردادگاه صادرشده است! دردادگاه بدوی به دلیل تکراری بودن اتهام،علی نجاتی تبرئه شد .
علی نجاتی کارگری که بارها طعم تلخ محاکمه و زندان و غیابا با وجود داشتن بیست وپنج سال سابقه ی کاری،اخراج ازکار را کشیده بود.بعدترخبر ناراحتی قلبی اش، نگرانی خیل عظیم یاران پرشمارش درداخل وخارج ازکشور را برانگیخت و کارش به بیمارستان و بستری و مداوا انجامید.او بعد ازرهایی ازبیمارستان طی پیام تشکر آمیزی درهمبستگی با کارگران نوشت: "... همانطور كه میدانید این همه مشكلات و فشارهای طاقت فرسا تا كنون نتوانسته كوچك ترین مقدار از بی حوصلگی و یاس و نا امیدی وخللی در روحیه ی این رفیق شما كارگران وارد كند و این مصمم بودن برای پیشبرد هدف طبقاتی خود را مدیون بزرگی شما عزیزان زحمتكش میدانم و لاغیر...." و در خانمه همان پیام یاد آورشد: " امید این را دارم كه هر چه رو به جلو پیش میرویم این همبستگی طبقاتی روز به روز بیشتر و مستحكم تر از گذشته باشد،زیرا تنها همبستگی و اتحاد و در كنار هم بودن می تواند راه گشای موفقیت و سربلندی ما كارگران باشد.علیرغم تمامی مشكلات موجود و اختلاف نظرها میتوان با گفتگو و نقد و ارتباطات دوستانه همه ی این مشكلات را پشت سر گذاشته و به هدف نهایی خود، یعنی رسیدن كارگران و زحمتكشان به حقوق و مطالبات و خواسته ها و اهداف اساسی ِخود دست یافت.
...از تمامی دوستانی كه طی این مدت كه در بیمارستان بستری بودم و یا بعد از ترخیص از بیمارستان اینجانب را مورد لطف خود قرار داده اند بی نهایت ممنون و سپاسگزار باشم.
امیدوارم كه زنده باشم تا ازشرمندگی شما رفقا درآیم وبتوانم درشادمانی هایتان جبران نمایم." (پیام تشکروهمبستگی،علی نجاتی،كارگراخراجی وعضو هیات مدیره ی سندیكای كارگران نیشكرهفت تپه، سوم مرداد ماه۱۳۹۰ ،خوزستان – شوش)
هنوزطعم این پیام بغایت صمیمی و امیدوار کننده که مشحون ازبُود زندگی علی نجاتی است،درکام همه ما شیرینی می کردکه خبر رسید:
پرونده ی علی نجاتی توسط دادستان به شعبه ی ۱۳تجدیدنظر دادگستری استان خوزستان دراهوازارسال شد،درواکنش به حکم تبرئه پیشین، همان شعبه دیگربارعلی نجاتی را به یک سال زندان محکوم کرده اند. علی نجاتی ازدریافت این حکم هیچ هراسی به خود راه نمیدهد. او با صدای بلند اعلام می دارد: " به هرحال اعتقاد دارم به کاری که انجام داده ام. معتقد بوده وهستم. بعنوان نماینده کارگران،بخاطر دفاع از حقوق کارگران،یک کارانسانی انجام دادم والان بیش از ۴هزارنفرازکارگران توی این شرکت دارند امرارومعاش وزندگی می کنند. علیرغم اینکه خیلی ازمزایای زندگی کارگران راهم کم کردند.ولی این امیدواری را به من می دهد و من را مصمم می کند نسبت به ادامه کاری که انجام دادم و آن مقاومتی که لازم است دربرابر مشکلات داشته باشم همین خدمت به هنموع و هم طبقه ای های خودم بوده است.تنها انگیزه ای که می تواند باشد همین خدمت به همنوع و هم طبقه ای کردن است " ( گفتگوی علی نجاتی با رادیو ندا ) *
پرسش اساسی اینستکه؛ جمهوری اسلامی در چه شرایطی به پای چنین پرونده سازی و اتهام زنی ها نه تنها برای علی نجاتی بلکه تعدادی چند ازفعالین کارگری نشسته است؟ خبرهای تا به امروزازجانب "کمیته هماهنگی برا ی کمک به ایجاد تشکل های کارگری" و"سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه" وگزارش"کانون مدافعان حقوق کارگر" ازدادگاه فعالان کارگری و دانشجویی تبریز،و بیانیه های پِرشمار "کمیته حمایت ازشاهرخ زمانی" انتشار یافته وخوانده شده،بیانگراینستکه؛ بحران همه جانبه ای که در سال های اخیر جمهوری اسلامی را فرا گرفته،با آهنگی شتابان رو به گسترش است و جمهوری اسلامی برای رودررویی هرچه گسترده تربا این بحران، به سرکوبی فعالان اجتماعی اش شدت بخشیده است.
لیست وسیع زندانیان سیاسی و احضار ومحکوم شده گان اعم از جوانان- دانشجویان- زنان – روشنفکران و اقلیت های مذهبی و ملی و همینطور فعالان عرصه کارو کارگری از جمله ؛ منصور اسالو-ابراهیم مددی- غلامرضا خانی – رضا شهابی – سعید ترابیان از فعالان سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ،وفا قادری- یدالله قطبی – غالب حسینی و خالد حسینی ، پدرام نصرالهی از اعضاء کمیته هماهنگی ،همچنین بهنام ابراهیم زاده - مهدی فراهی شاندیز- شاهرخ زمانی – محمد جراحی از فعالین کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ، سید بلوک سیدلریکی از بنیان گزاران انجمن کارگری سلامت تبریزو علی نجاتی و آن دیگرانی که بدلیل اعمال سانسور بیرویه بررسانه خبری درون کشوردر لیستم جای ندارند. نمونه های ازبیشمار فعالین شناخته شده عرصه کار و کارگری و سازماندهنده گان حرکات و تحرکات اعتراضی سال های اخیر بوده اند . فعالانی که تنها جرم شان دفاع از موجودیت طبقاتی خود و هم طبقه ی هایشان بوده است.
امروزدفاع ازتمامی پیشروان کارگری زندانی و آنانی که دراطاق های دربسته بیدادگاههای نظام به زندان محکوم شده اند وازجمله علی نجاتی یک وظیفه انسانی و طبقاتی است . باید با درک حساسیت لحظه ای که درآن بسرمی بریم . با همه توان وهمه نیرو وبا برسمیت شناختن حفظ اختلاف نظرات خود برسرچگونگی مدافعه ازکارگران زندانی و باورهای آنان، برای بازگشت دیگر باره یکایک آنان به میان خانواده و محیط های کارگری شان،جاداردکه با توجه به توان مان درعرصه جهانی وبهره گیری ازهمه ابزارهای ممکن،خاصه مراجعه به احزاب، سازمان ها ومجامع کارگری درجوامع میزبان،
به دفاعی گسترده وجهانی اقدام ورزیم وازتمامی راههای ممکن به دفاع ازیکایک آنان برخیزیم. زمان تنگ است و فردا دیر!
*
http://radioneda.wordpress.com/2011/08/05/rn-246/
