|
بر عکس تصویر سازی های کاذب، کل تعداد افرادی که در لندن و بعضی شهرهای انگلیس در حرکات تخریبی و نابودی مشارکت فعال کردند به سختی رقم قابل توجهی را شامل می شد. بهترین و بیشترین تخمین در این مورد شاید در حدود ۷-۸ هزار نفر باشد، که در دسته های کوچک ۵۰ تا ۱۰۰ نفره به تخریب و غارت اموال مردم و جنگ وگریز با پلیس مشغول شده بودند. حال این رقم ناچیز را در مقابل اعتراض نیم میلیونی مردم و جوانان انگلیسی به بر قراری شهریه برای ورود به دانشگاه ها در چند ماه پیش مقایسه کنید تا به وسعت بسیار ناچیز شرکت کنندگان حوادث اخیر پی ببرید. در آن تظاهرات وسیع هم البته بعضی مکان های شناخته شده آسیب های جزیی دید ولی حتی یک چوب کبریت هم از هیچ یک از آن ها به سرقت نرفت. | |
در روزهای اخیر مشابهت های تحلیلی چشم گیری در مورد سرشت حوادثی که در انگلیس گذشت، ما بین افراد وبعضی محافل منتسب به اپوزیسیون جمهوری اسلامی از یکسو و مدافعین پروپاقرص این حکومت در ایران از سوی دیگر به منصه ظهور رسید.
در عرصه خارجی نیز وضع مشابهی به وقوع پیوست. بعضی افراد و احزاب منتسب به چپ سوسیالیستی در انگلیس و اروپا ...، معمرالقذافی، رابرت موگابه و بشار اسد و... در حمایت از آن چه در خیابان های انگلیس گذشت در کنار فاطمه رجبی ها، نقدی ها و احمدی نژاد ها وطنی صف کشیده و و با زبانی واحد قیام محرومان انگلیسی در قلب امپراطوری پیر جور و ستم را به مخاطبین خود بشارت دادند.
اما به راستی در کشور انگلیس چه گذشت؟
ریشه یابی جامع چنین شورشی را البته باید به صاحب نظران مستقل و غیروابسته به گرایشات سیاسی موجود در انگلیس واگذار کرد. نگارنده این سطور به قصد ارائه برخی فاکتها در مقابله با تبلیغات دروغ حکومت جمهوری اسلامی و هم چنین کسانی از محافل و افراد اپوزیسیون که خواسته و ناخواسته با این تبلیغات همراهی می کنند، وارد این بحث شده است.
در روز پنجنشنبه ۴ اوگوست واحد ویژه ای از پلیس انگلیس ماموریت تعقیب و دستگیری یک مرد سیاهپوست را در منطقه تاتنهام دریافت می کند. اطلاعات محلی و مستقل از منابع رسمی حاکی است که این شخص در خرید و فروش مواد مخدر و...چهره ای شناخته شده هم برای پلیس و هم ساکنین محله زندگی خود بوده است. در جریان دستگیری او معلوم نیست به چه دلیلی، یکی از مامورین پلیس به او شلیک می کند. از قرار معلوم این شخص مسلح به سلاح گرم بود و مامورین از مسلح بودن او اطلاع قبلی داشته است.
اعتراض خانواده و بستگان این شخص به کشته شدن او گرچه بطور آرامی شروع شده و ادامه می یابد ولی ظاهرا به دلیل این که پلیس محلی قادر نبوده توضیح روشنی در مورد دلایل شلیک پلیس ویژه به معترضین به دهد، بالاخره به خشونت می گراید.
گفته شده است که دادن چنین نوع پاسخی در آن لحظه قبل از پایان تحقیقات امری ناممکن بوده است. در این مرحله حدود ۳۰۰ نفر در این تجمع شرکت داشته اند که با عدم پاسخ پلیس به درخواستشان بخشی از آن ها شروع به سنگ اندازی به اداره پلیس و شکستن درو پنجره مغازه هایی که حتی بخشی از آن ها متعلق به کسبه سیاهپوست بوده است و آتش زدن چند ماشین پلیس و ماشین های مردم و یک مجموعه ساختمانی مرکب از ۲۶ آپارتمان و... می کنند، که ساکنین آن مخلوطی از نژادهای مختلف اغلب کم درآمد بوده اند. خوشبختانه همه آن ها موفق می شوند قبل از این که خودشان هم در آتش بسوزند خانه های خود را رها کرده و به کلیسایی در همان نزدیکی پناهنده شوند. در ادامه شورش، مغازه های کوچک و بزرگ بیشتری در همین منطقه مورد حمله وغارت قرار می گیرند.
هنوز هم به درستی معلوم نشده که به چه دلیلی پلیس از هرگونه مقابله برای متوقف کردن تخریب و غارت مغازه های مردم و دفاع از امنیت مردم سز باز زده بود. توضیحات موجود در این مورد کمتر کسی را تاکنون قانع کرده است.
این ادعا که سرشت اعتراض مردم در منطقه تاتنهام متفاوت از رفتار بقیه شورش گران در شب های بعد در جاهای دیگر بوده، فاقد هرگونه اعتبار از اب در آمده است. تخریب وغارت اموال مردم عادی از همان بدو شروع خشونت در مقابل اداره پلیس محلی تا خاتمه آن، به طور بیرحمانه و گسترده ای که ارتکاب آن را اغلب از سوی مردم عادی دور از ذهن می کند، به اجرا در آمده و همین امر سبب شده که انگشت اتهام در این زمینه به سوی باندهای سازمان یافته مواد مخدر، در شروع و به دست گرفتن ابتکار این شورش، نشانه رود. حتی عده ای از مردم محلی بر این باورند که این باند ها برای انتقام از پلیس چنین اعتراضی را سازماندهی کرده بودند(۲).
متعاقب این واقعه حوادث مشابهی با ابعاد تخریبی بی مانندی در برخی از محلات لندن و شهرهای دیگر انگلیس به وقوع می پیوندد. شورشگران در بسیاری از نقاط شروع به تخریب و آتش زدن اموال مردم کرده و حتی در چندین جا جیب های آن ها را در غذاخوری ها و رستوران هایی که به دام افتاده بودند، به زور و با تهدید و کتک خالی می کنند.
بی عملی مفرط پلیس که در صقحه تلویزیون برای چندمین بار و به طور مکرر نمایش داده می شود و ترس مردم عادی از رو در رویی آشکار با این دسته های غارت و دزدی نه تنها مایه شرمساری دولت محافظه کار را فراهم می سازد، بلکه خطر گسترش هرج و مرج و ناامنی های پر دامنه را به شکل بی سابقه ای افزایش می دهد. در چنین فضایی، افکار عمومی به شدت بر علیه هر نوع بی عملی در مقابل این دسته های تخریب و نابودی بر انگیخته می شود. دولتمردان مجبور می شوند تعطیلات تابستانی خود را نیمه تمام گذاشته و برای کنترل اوضاع سریعا به کشور برگردند.
اولین پرچم مقابله موثر با این باندهای غارت و تخریب را ترک-کردهای ترکیه در منطقه هکنی لندن بر افراشته و با تنبیه و سپس تعقیب دسته های دزدان به حفاظت از محل زندگی و کسب و کار خود می پردازند. نمونه فوق که بخش از اقدامات داوطلبین آن ها در تلویزیون هم نشان داده می شود، به سرعت در محلات دیگر لندن و هم چنین بعضی شهر ها تکرار شده و مردم تصمیم می گیرند جای خالی پلیس را در ایجاد امنیت و حفاظت از خانه و زندگی خویش، خود پر نمایند. پخش صحنه های فعالیت این گروه های داوطلب مردمی در تلویزیون غارتگران را از ادامه پی گیری و اقدامات خود ترسانده و منصرف می سازد. از سوی دیگر با تقویت تعداد نفرات پلیس پلیس و تغییر تاکتیک آن و در سایه تداوم حمایت گروه های وسیع داوطلب در پاکسازی خرابی ها و حفاظت از مناطق کسب و کار، آرامش به سرعت برق به خیابان ها و محلات باز گشته و حباب اوهامات خیال پردازان به سرعت می ترکد.
بعضی از نتایج شورش
حاصل این شورش حداقل یک میلیارد پوند زیان به اموال عمومی و خصوصی و خدشه دار شدن اعتبار دولت و جامعه انگلیس در انظار جهانی بود. اما این شورش در واقع فرصتی استثنایی فراهم ساخت تا جامعه انگلیس با بخش دیگری از زوایای زشت و پنهان چهره خود درابعاد واقعی آن روبرو شده و بررسی و ریشه یابی آن را موضوعی عاجل به شمار آورد.
در جریان این نا آرامی ها حتی یک نفر از این دسته های غارت و دزدی به دست مردم و یا پلیس کشته نشدند. اما در عوض تعدادی از مردم بی گناه توسط آنان کشته شدند که سه نفر آن فقط در بیرمنگام بوده اند. البته خبرگزاری های وابسته به دولت ایران اعلام کردند که این سه نفر از قیام کنندگان بوده و به دست پلیس انگلیس کشته شده اند. یک مرد ۶۸ ساله هم که قصد خاموش کردن آتش بر افروخته شده توسط یکی از دزدان را داشته، در محله ایلینگ لندن، با بطری پر شراب از ناحیه سر مورد حمله قرار گرفته و بالاخره در بیمارستان فوت می کند. تعدادی از مردم عادی نیز مورد ضرب و شتم قرار گرفته و زخمی می شوند که از میزان دقیق آن ها فعلا آماری در مطبوعات انگلیس منتشر نشده است. به عنوان نمونه، یکی از این افراد دانشجویی مالزیایی بود که یک ماه پیش برای تحصیل به لندن اعزلم شده بود. ابتدا یک دسته از دزدان دوچرخه او را گرفته و یک دست کتک مفصل هم به او می زنند که باعث شکستن تعدادی از دندان های او و ترک خوردگی چانه اش می شود، بلافاصله دسته دیگری به بهانه کمک به او کوله پشتی او را گشته و تلفن دستی و کیف پول و کارت بانکی او را می دزدند. جزییات بخشی از این ماجرا البته توسط دوربین های محلی ثبت شده و بعدا در یوتیوب قرار گرفته است، که برای آشنایی با بخشی "از اقدامات رهای بخش محرمان جان به لب رسیده از جور و ستم امپراطوری پیر انگلیس" ماتریال بسیار مفیدی برای مطالعه کارشناسان وزارت اطلاعات ولی فقیه و بیت رهبری خواهد بود.
در دور اول دستگیریها در لندن، یعنی تا سه روز پیش، از ۵۰۰ نفر افراد دستگیر شده فقط ۱۰۵ نفر رسما مورد اتهام قرا گرفته و برای رسیدگی به وضع آنها به دادگاه ارجاع داده شدند و بقیه آزاد گردیدند. در این مرحله بیشترین دوره محکومیت ۱۶ هفته یعنی حدودا ۴ ماه زندان برای کسی بود که دست به تخریب و سپس دزدی زده بود. تعدادی از دستگیر شدگان نیز به علت پایین بودن سن آزاد شده و همراه والدین خود به خانه هایشان باز پس فرستاه شدند.
نخست وزیر انگلیس برای اساس یک ماده قانونی مربوط به این قبیل شورش ها متعهد شد که خسارت تمام کسانی را که خانه و یا محل کسب خود را در این آشوب از دست داده اند به طور کامل جبران کند حتی اگر آن ها فاقد هر نوع بیمه ای بوده باشند.
دامنه و ابعاد شورش
بر عکس تصویر سازی های کاذب، کل تعداد افرادی که در لندن و بعضی شهرهای انگلیس در حرکات تخریبی و نابودی مشارکت فعال کردند به سختی رقم قابل توجهی را شامل می شد. بهترین و بیشترین تخمین در این مورد شاید در حدود ۷-۸ هزار نفر باشد، که در دسته های کوچک ۵۰ تا ۱۰۰ نفره به تخریب و غارت اموال مردم و جنگ وگریز با پلیس مشغول شده بودند. حال این رقم ناچیز را در مقابل اعتراض نیم میلیونی مردم و جوانان انگلیسی به بر قراری شهریه برای ورود به دانشگاه ها در چند ماه پیش مقایسه کنید تا به وسعت بسیار ناچیز شرکت کنندگان حوادث اخیر پی ببرید. در آن تظاهرات وسیع هم البته بعضی مکان های شناخته شده آسیب های جزیی دید ولی حتی یک چوب کبریت هم از هیچ یک از آن ها به سرقت نرفت.
لازم به ذکر است که هیچ کدام از شهرهای منطقه اسکاتلند و ویلز و حتی ایرلند شمالی هیچ حادثه مشابهی را تجربه نکردند. بنا بر این، مقایسه این شورش با حوادث فرانسه در سال پیش و اعتراضات اخیر مردم یونان و یا بدتر از آن با بهار عربی و هم ردیف شناختن آن ها از سوی عده ای از قلم به دستان دنیای مجازی فارسی واقعا حیرت آور است.
ترکیب و اهداف شرکت کنندگان در شورش
تصاویر واطلاعات مندرج در رسانه های جمعی نشان می دهد که بخشی از شرکت کنندگان را جوانانی در سنین دبیرستانی و بعضا دبستانی تشکیل می دادند. در عین حال تعدادی از جوانان بی کار، صاحبان بعضی شغل های آزاد و حتی دانشجو و معلم و کارمند، و هم چنین کسانی که جز دزدی و قاچاق مواد مخدرو...حرفه دیگری ندارند، در میان شرکت کنندگان این شورش قرار داشتند. ابتکار سازماندهی بخشی از این عملیلات تخریبی و دزدی در دست افراد تبهکار بوده است، که نمونه هایی از آن در چند روز اخیر در رسانه های جمعی مستقل از دولت انگلیس منعکس شده اند.
در این شورش ها نه تنها هیچ شعار مطالباتی یا سیاسی طرح نگردید، بلکه حتی یک شعار نوشته شده از خواست نقش آفرینان این حوادث نیز در هیچ جایی مشاهده نشد.
همه کسانی که در دادگاه ها برای محاکمه حضور یافته اند کوشیده اند صورت خود را پوشانده و برای عموم ناشناخته بمانند. هیچ کدام از آن ها تا کنون جرئت نکرده حتی یک کلمه هم در دفاع از اعمال و کردار خود بر زبان آورده و یا شعار و خواست معینی را در دادگاه مطرح کند.
بعضی از آن ها نیاز شخصی و بی کاری و بی پولی را دلیل تخریب و دزدی های خود معرفی کرده، و برخی هم با وجود شواهد مبنی بر ارتکاب تخریب و دزدی، از ترس بدنامی و به علت شرم، اتهامات وارده را نپذیرفته اند و...
۱۳/۰۸/۲۰۱۱
------------------------------
(۱)-چاپ گزیده ای از اطلاعیه سرویس خبری ”جهانی برای فتح“ در اخبار روز در تاریخ ۱۲/۰۸/۲۰۱۱ انگیزه ای برای نوشتن مطلب فوق گردید. نگاهی گذرا به روزنامه های سخنگویان جمهوری اسلامی در داخل ایران مشابهت کامل مواضع این دو را به طور کامل آشکار خواهد ساخت.
(۲)-برخوردهای مسلحانه باندهای مواد مخدر در همان منطقه ای که این شخص زندگی می کرده، امر نادری محسوب نمی شود. تقریبا هردو سه ماه یکبار پلیس لندن برای پیدا کردن سلاح و مواد مخدر شبانه به خانه افراد شناخته شده در این منطقه با برنامه قبلی حمله کرده و هربار هم عده ای را دستگیر می کند.
سیاهپوستان این منطقه که بخش مهمی از آن ها ریشه جامائیکایی دارند جمعیت قابل ملاحظه ای را در این محله تشکیل می دهند. بخش عمده ای ای از مواد مخدری که به دست باندهای این محله می رسد از جامائیکا وارد می گردد که به نوبه خود یک پایگاه سر راهی برای باندهای بزرگ قاچاق کوکائین از آمریکای مرکزی، جهت انتقال آن به اروپاست.
طبق آمارچند سال پیش پلیس، به طور تقریبی هر سال کمی بیش از ۴۰ تن کوکایین وارد کشور بریتانیا می شود که پلیس فقط در حدود یک تا دو تن آن را کشف می کند. واردات و توزیع بخش مهمی از این کوکایین وارداتی در انگلیس خصوصا در لندن در انحصار باندهای سیاهپوست است.(همانگونه که واردات و توزیع بخش مهمی از هرویین وارداتی به طور مشترک در اختیار پاکستانی ها و ترک ها قرار دارد).
نظرات خوانندگان:
واقع بین aram 2011-08-13 21:56:13
|
با تشکر از آقای الف. جیلو که با نوشته های واقع بینانه و بدور از بیماری ایدیولوژیک ضد امپریالیستی بسیار دقیق توانستند عوامل شرکت کننده در شورش اخیر در انگلستان را به تصویر بکشند. اهمیته این نوشته در این است که نتنها اپوزیسیون چپ بیمار ایرانی را نقد کرده بلکه همانند نوشته های دیگرشان رژیم آدمکش جمهوری اسلامی را هم افشا کرده است....... |
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد