دراين دوران درداندود غم ازهركران جاري
كه تير ونيزه ي دژخيم ازهرسو
فرو مي بارد وبٌرد
صداي مردم دل خسته را
دراين شب دلگير
كنون در تيره راه ِ سخت و پيچان و هراس انگيز
بجزنام و نشان تيزتك ياران جان بر كف نشاني نيست.
ده و هشت اند اين مردان مردآنك
كه كنج شهر بند تنگ و تاريك و توانفرسا
به ياد هاله و صابر
دل از جان شسته، برپا خاسته،
برمي كشد فرياد:
حرامم باد اين دشوارعمر ِِ بي نشان از روزآزادي
حرامم باد ماندن
اندراين اوج ستم، بي داد، جورو جهل و خونريزي
كه درهرگوشه از اين شهر ِ بند بي كران
درهر سوي اين خاك اهورايي
نباشد شعله ي شادي
چسان آنك توانم دم فروبستن
دراين دنياي ناايمن
كه هر فرياد درحلقوم انسان بشكند
دراين سكوت سرد،
بي پژواك و پادآوا
حرامم باد اين فرداي ناروشن
كه امروزش سر ِ سبزهرآن گرد سخنگو بازبان سرخ
برداراست.
حرامم باد ماندن با سكوت و درد و دژكامي
و ديدن جسم بي جان هزاران هاله وصابر
هزاران محسن و سهراب و اشكان ها
نداها و دگرجان هاي عاشق را
به زير چكمه ي دژخيم.
ده و هشت اند اين گردانِجان بركف
كنون بر پا ستاده،
بوسه زن بر آستان مرگ نا هنگام
درراه اند.
دل ِ چركين از اين كزديسگي ها،
سخت و جان فرسا
ايا مردان مرد ِ جان به كف
اي رهروان راه اين تقدير ناپيدا!
ببينيد اين درخشان چهره ي خورشيد ِ فردا را
زپشت ِ تيره گون يلدا!
چرا اين سان شتابان سوي ِ نابودن
مگر بودن،
به صبر كارساز ِآفرينشگردل آكندن
نشاني ازتوانايي ٌ و چالاكي،
اميد و پايداري نيست؟
تن و جان ِ ستبر ِ پهلوانيتان
شما اي خيل ِ جان بركف
اميد پرتوان ِ پرتو افشان پيكر خورشيد رخشا را
به دل مي پرورد ياران!
براي ديوخو اهريمن ِ بدخواهتان آنك
شماري هرچه كمتر ازشما بهتر
چراغ مردمان خسته از نا مردمي بادا
زديدار ستبر سينه تان در رزم ِ اهرمن
فروزان تر!
فروغ ِ جانتان بادا به راه ِ مردم ِرهجوي ِ آزادي
درخشان تر!
تن و جان ِ شما همراه با دا
درچنين روزان ِ از شب تيره ترجانان !
مبادا جسم و جانتان را گزندي
بويه تان گرهست پيروزي در اين ميدان !
شكيبايي است ياران راهتان تا روز ِ پيروزي
زپشت اين شب ديرنده آيد روز ِ نوروزي
علي رضا جباري
( علي آذرنگ )
4/4/90( 11/6/24)
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
