1
گلی دیرم ، گُل ِ گُم کرده باغی
که در کنج دلش بنشسته داغی
شوی دارم سیا چون قلب ِدشمن
چراغی کو ؟ چراغی کو ؟ چراغی؟
2
گلی دیرم نگاهش رنگ خون بی
به دیدارش غمم بردل فزون بی
مو که دلخسته روی زمینم
چرا هردم سرُم سی آسمون بی؟
3
گلی دیرم که بادش سی هوا برد
میون خاک غیر افکند وپژمرد
سراغ باغ ِگل از مو نگیرید
که از جوبار چشمم آب می خورد
4
یکی در باطن و در ظاهرُم مو
به غربت بسته جانی شاعرم مو
دل ِخیام و بابا طاهرُم لیک
نه خیامُم ، نه باباطاهرُم مو
م.سحر6.6.2011
پاریس
http://msahar.blogspot.com/
