عینک احمدی نژاد

در آستانه سال بودجه جدید (1390) احمدی نژاد، اعلام نمود که امسال سال جهاد اقتصادی خواهد بود، و در پی دستآوردهای اقتصادی و اجتماعی مختلف که تا بحال تحقق یافته اند، اقتصاد اجتماعی در این سال ارتقاء خواهد یافت. علاوه بر این، اظهار داشته است که کشور حتماً آینده درخشانی خواهد داشت زیرا سال گذشته (1389)، درزمینه اقتصاد و بالاخص در زمینه توسعه اقتصادی بهترین سال بوده است.
احمدی نژاد، مخصوصاً روی اهداف اصلی سیاست خود تاکید کرده است: سه برابر کردن محصولات کشاورزی و حل اصلی ترین مشکلاتی که مردم ایران با آنها دست و پنجه نرم میکنند، منجمله: از بین بردن بیکاری، حل مسئله مسکن، کاهش فرق طبقاتی و تقسیم عادلانه تر منابع ملی بین اقشار مختلف. سوالی که باید در اینجا مطرح شود اینست که عملا چه شده است؟
اولاً، در بررسی آمار بانک مرکزی ایران: یکی دو هفته پیش آخرین گزارش دوره ای بانک مرکزی (شماره 61 – سه ماهه دوم 1389) منتشر شد. از مطالعه این گزارش چنین برمیاید که نظام ، در سه سال اخیر از انتشار آمار مرکزی اقتصاد کشور، منجمله آمار مربوط به تولید ناخالص داخلی در سالهای 1387 تا 1389، که نشان دهنده میزان رشد و یا رکود اقتصادی میباشد، خودداری نموده است. لذا، بر چه اساسی احمدی نژاد سال 1389 را بهترین سال برای اقتصاد ایران مینامد؟ وضعیت حقیقی اقتصاد ایران که رژیم آنقدر میخواهد از ما پنهان کند، چیست؟

دوماً، اخیراً صندوق بین المللی پول آخرین گزارش خود را (World Economic Outlook, April 2011) منتشر نموده است. طبق این گزارش، طی سه سال اخیر اقتصاد ایران تنها به میزان سالیانه 0.7 درصد رشد نموده است: رشد واقعی 1 درصد در سال 1387، 0.1 درصد در سال 1388 و 1 درصد در سال 1389! آیا آمار صندوق بین المللی پول نشان دهنده دست آوردهای چشمگیر اقتصادی میباشد یا اینکه در واقع سخن از رشد منفی اقتصادی در میان میباشد که دولت احمدی نژاد سعی میکند از ملت پنهان کند؟ اگر بگوییم که دولت سعی میکند با نشان دادن تصویر تحریف شده ای از اقتصاد ایران، ملت را فریب دهد و به مردم قولهای سر خرمن بدهد، اغراق نکرده ایم، آنهم قولهایی که دولت ابداً قدرت تحقق بخشیدن آنها را ندارد و یا نمیخواهد به آنها تحقق بخشد!
در برابر این آمار ، جای این پرسش است که آیا جمهوری اسلامی از کمبود منابع برای نیل به دست آوردهای اقتصادی و اجتماعی چشمگیر، روبروست؟ گفته میشود که درآمد ایران از صدور نفت، از آغاز ریاست احمدی نژاد تا امروز 406 میلیارد دلار بوده است، یعنی 243 میلیارد بیشتر از چنین مدت زمانی در دوره قبل از ریاست وی. این افزایش چشمگیر ناشی از سیاست رئیس جمهور نیست، بلکه علت آن صعود قیمت نفت در بازار جهانی میباشد. این یک فرصت تاریخی بود که میتوانست امکان توسعه اقتصادی و اجتماعی اساسی و چشمگیری به ایران بدهد.
و اما، بجای آن چه چیزی بدست آوردیم؟
مختصرآ تحولات مهمی که در این مدت روی داده :
فساد:
کمیسیون عالی بازرسی مجلس اعلان نمود که مبلغ 28.5 میلیارد دلار از پولهای درآمد ناشی از صدور نفت در سالهای 1388 و 1389 از خزانه دولت ناپدید شده و به صندوق توسعه ملی منتقل نشده است. این آمار اسفبار در رابطه با حجم عظیم فساد و اختلاس از خزانه دولت توسط مخالفین رژیم منتشر نشده اند، بلکه توسط یکی از طرفداران برجسته آن، جعفر قادری، نایب رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، به اطلاع عموم رسیده است.
استخراج و صادرات نفت:
در سال 89، کشور 3 میلیون و 522 هزار بشکه نفت در روز استخراج و 1.997 میلیون بشکه در روز صادر کرده است. طبق این حساب، در مقایسه با آمار پیش از به ریاست رسیدن احمدی نژاد، استخراج و صادرات نفت ایران سیل نزولی به ترتیب 8 و 26 درصدی را طی نموده اند.
بیکاری:
طبق داده های رسمی، در ماه فروردین امسال، نرخ بیکاری در کشور 14.6 درصد از نیروی کاری بوده است. بنا بر ارزیابی عوامل دولتی ذیصلاح، هیچ شانسی برای سرعت بخشیدن به رشد واقعی اقتصادی طی سالهای آتی وجود ندارد و بنا بر این، برای جلوگیری از تشنج اجتماعی، باید در حد ممکن انتشار داده های حقیقی راجع به حجم بیکاری در کشور که طبق پیشبینی ها بطور نگران کننده ای بیشتر خواهد شد، را به تعویق انداخت.
در این کشاکش تصمیم بر عدم انتشار داده های رسمی راجع به حجم بیکاری تا پایان سال 90 گرفته شد (مدیر مرکز آمار، آقای عادل آذر یکی از تصمیم گیرندگان بود). این تصمیم قبل از قیام هایی که کشورهای عربی را در بر میگیرند گرفته شد. این رویدادها باعث شدت گرفتن تلاشهای دولت برای جلوگیری از انتشار آمار واقعی وضعیت اقتصادی و اجتماعی در کشور شدند.
در عوض احمدی نژاد تصمیم گرفته بر اهداف برنامه ریزی اقتصادی طی سالهای آینده تاکید گذارد.
فقر:
فقر یکی از معضلات واقعی جامعه ، طبق آمار محققین دولتی که با پشتیبانی مرکز آمار کشور جمع آروی شده اند، حد اقل 37 میلیون نفر، یعنی نیمی از مردم ایران از این معضل رنج میبرند. این در حالی است که طبق آمار رسمی منتشره، که خود آماری غیر قابل هضم میباشند، 8.6 میلیون نفر، که حدود 12 درصد از مردم ایران را تشکیل میدهند فقیر میباشند.
وضعیت اقتصادی و اجتماعی در ایران دور از آن تصویر روشن و مملو از دستاوردهای آنچنانی و قول های پوچی میباشد که اخیرا احمدی نژاد به خورد مردم داده است. در عمل، از آغاز ریاست جمهوری او تا کنون، با وجود درآمدهای کلان کشور، وضع روز بروز بد و بدتر میشود. این در حالی است که مراکز فساد روز بروز بیشتر وبزرگتر می شوند، دولت سیاست بی بند و بار خود را ادامه میدهد و تنها به فکر منافع اطرافیانش است و نیازهای مبرم اقشار گوناگون مردم در راس اولویت های انها نیست .
واقعا که چیزهایی هست که فقط با عینک آقای احمدی نژاد میتوان آنها را دید!