وقتی میبینی که امنیت، آزادی و عدالت در هجوم هجمههای تمامیتخواهان و سرکوبگران قرار گرفت، اگر بنشینی و نظارهگر به تاراج رفتن آنها باشی، خود نیز خواسته و ناخواسته در زمره تاراجگران قرار میگیری و عمل تو همانا با عمل سرکوبگران و تمامیتخواهان فرقی نخواهد داشت.
در هنگامهای که روز دانشجو نامگذاری شده است و دانشجویان در تب و تاب گرامی داشت این روز بودند و در لحظاتی که دانشجویان و دانشگاهیان خویش را آمادهی برپا نمودن جشن عید سعید قربان میکردند، مسائلی در دانشگاه به وجود آمد که فضای دانشگاه را ملتهب نمود و ذهن دانشجویان را برآشفت و دوباره امنیت دانشگاه و دانشجویان را در اضطراب فرو برد.
افرادی با در دست داشتن کیسههای پلاستیکی حاوی بستههایی که در آنها شبنامهها و سیدیهایی به همراه شکلات وجود داشت، برای ایجاد فضای ناامن به خوابگاههای دانشجویان راهی شدند و این بستهها را به صورت گستردهای در خوابگاهها توزیع نمودند.
در مورد توزیع این بستهها چند نکته وجود دارد که جالب توجه است؛
۱). نداشتن مهر و امضا، لگو و یا هر نشانی که بتوان مرجع صادر کننده برگههای موجود در این بسته ها را شناسایی نمود. بنابراین شبنامه محسوب میشوند.
۲).اقدام بر علیه امنیت ملی از طریق پخش شبنامه و تبلیغ سایت منافقین (سازمان مجاهدین خلق).
۳) تخریب برخی از نشریات و دانشجویان و زدن اتهامات بیاساس به آنها.
۴) مستندی که در آن با زدن اتهامات بیاساسی چون ارتباط و خطگیری انجمنهای اسلامی از منافقین و ... سعی در تخریب این تشکلها داشته است.
۵) سوءاستفاده از اعتقادات مذهبی دانشجویان جدیدالورد و فریب آنها برای توزیع این بستهها.
۶) چگونگی تهیه هزینههای این بستهها با توجه به گستردگی و حجم بالای آنها.
گرچه برخی دانشجویان با آگاهی از این جریان مانع ادامه توزیع این بستهها و همچنین شناسایی چند تن از عوامل توزیع کننده شدند، اما سوآلاتی که ذهن را به عصیان وا میدارد و صدای اعتراضآمیز حنجرهها را برمیانگیزد این است که راستی اینان را که دست به چنین اقدامات ناشایستی در جامعه دانشگاهی زده و میزنند، چه در سر میپرورانند که با اقداماتی از این قبیل سعی بر سرکوب جنبش دانشجویی و ملتهب نمودن فضای دانشگاهها دارند؟ آیا خواستهی آنان برقراری امنیت، عدالت و آزادی در جامعه است؟ اما مگر میشود با ایجاد بیامنی، امنیت ایجاد کرد؟ مگر میشود با تخریب و توهین، عدالت و آزادی را برای بشر به ارمغان آورد؟ آیا آنان نگران ظلم و استبداد حاکمان و فضای خفقانآمیز و توهین و تخریب به اعتقادات جامعه هستند؟ راستی سوءاستفاده از صداقت و پاکی دانشجویان جدیدالورد، حاصل نگرانی توهین به مقدسات و ارزشها است؟ این چه ارزشها و مقدساتی هستند که برای رفع دغدغهها و معضلات جامعه، متوسل شدن به روشها و ابزارهای غیرقانونی و غیراخلاقی را مجاز میشمارند؟ آیا این افراد دغدغهی آزادی و رفاه انسانها را دارند که شبهای شاد و لحظات سرورانگیز جامعه را با چنین اقداماتی در استرس و ناامنی فرو میبرند؟ اگر آزادی، اگر رفاه، اگر امنیت، اگر عدالت و اگر تلاش برای سعادت بشریت این است، لعنت بر هر چه آزادی و عدالت و امنیت و سعادت و درود بر هر چه بدیست. اگر راه رسیدن به سعادت از چنین مسیرهای میگذرد، ننگ بر ما اگر بخواهیم قدم در راه و مسیرهایی چنین زشت و نکوهیدهای بگذاریم. اگر آیین رستگاری بشر این است، اگر دین و مذهب و آیینی که برای خوشبختی و سعادت بشر آمده، این است که میگوید شخصیت دیگران را تخریب کنید، دروغ بگویید، به دیگران توهین کنید و حقوق حقه دیگران را ارج ننهید و به چنین اقداماتی مشروعیت میبخشد، بسا که آن دین و مذهب و آیین برای بدبختی بشر آمده است و آنکس که بپذیرد قاتل خوشبختی بشریت است. آیا شماها که در خفا دست به چنین اقداماتی میزنید و در ظاهر خود را به گونهای دیگر جلوه میدهید، تفکر شما و «پیران شما/ نجات از بیماری/ را تجویزی چنین فرمودند»؟
گرچه ماهیت کسانی که دست به چنین اعمالی میزنند برای استبدادستیزان، آزادیخواهان و دگراندیشان مشخص شده است، اما بیم آن میرود که تمامیتخواهی و اعمال ناسنجیده این افراد و گروهها و قدرتی که با فریب افکار عمومی به دستآوردهاند، هر روزه عرصه را بر حقوق اساسی و ابتدایی شهروندان و آزادیهای اجتماعی آنان تنگتر و تنگتر کند و با ایجاد فضایی ناامن، ملتهب و خفقانآمیز در جامعه، مانع از توسعه و پیشرفت جامعه گردد. اما وای اگر «زنان و مردان/ دردناکترین ترانههایشان» را بخوانند و روحشان بشورد.
بارها و بارها روی دادن اینگونه مسائل را در محیط دانشگاه مشاهده نمودهایم و در جای خود نه تنها تذکر و هشدار بلکه راهکار و پیشنهاد نیز دادهایم. اما نیافتیم پاسخی در خور مگر؛ اتهام تشویش اذهان عمومی، براندازی نظام، توهین به مقدسات، موجسواری و نه تنها اتهام شنیدنم بلکه بربالای دار رفتن نیز دیدهایم اما هرگز دل به پاییز نسپرده و ایستادهایم.
مدیریت محترم دانشگاه سیستان و بلوچستان
مگر شما نگفتید که نیازمند آرامش برای تحقق مطالبات و خواستههای دانشجویان هستیم؟ راستی میدانید که چه کسانی خواهان آرامش در دانشگاهها نیستند؟! اطراف شما پر از چنین افرادی است و حال که عدهای با اقدامات نکوهیدهی خود سعی برهم زدن فضای دانشگاه و تخریب دانشجویان و سرکوب فعالیتهای دانشجویان آزادیخواه و دگراندیش را دارند و در روند پویایی جامعه دانشگاهی سنگاندازی میکنند، چرا شماها ساکت نشستهاید و نظارهگر اعمال آنها هستید؟ مگر این شبنامه توزیع کردن و پروندهسازی کردن علیه دانشجویان بار اول است که رخ می دهد؟ چرا تدبیری نمیاندیشید تا خود را از دست داشتن در چنین اعمالی در اذهان دانشجویان مبرا کنید؟
مگر حراست دانشگاه دبیران تشکلها را احضار نکرده بود تا در مورد نفوذ منافقین (سازمان مجاهدین) در چنین روزهایی در دانشگاه با آنها صحبت کند و مگر ما نیامدهایم و همکاری نکردهایم؟ آیا حاصل آن جلسه همین بود که عدهای با استفاده از امکانات ملی به راحتی برای این سازمان در دانشگاه تبلیغ کنند؟
ما هشدار میدهیم چنانچه در اسرع وقت به این تخلفات رسیدگی نشود، علاوه بر نشان دادن اعتراضات خود به صورت قانونی در دانشگاه از طریق مراجع قانونی دیگر نیز پیگیری خواهیم نمود و این مسئله را به کمیسیون امنیت ملی مجلس ارجاع خواهیم داد.
اندیشیدن در سکوت/ آنکه میاندیشد/ به ناچار دم فرو میبندد/ اما آنگاه که زمانه زخمحورده و معصوم/ به شهادتش طلبد/ به هزاران زبان سخن خواهد گفت
انجمن اسلامی دانشجويان دانشکده اقتصاد و علوم اداری
انجمن اسلامی دانشجويان دانشکده مهندسی و علوم پایه
انجمن اسلامی دانشجويان دانشکده ادبیات وعلوم انسانی
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
