سخنی با خودمان

این روزها وسعت و سرعت اخبار بحدی است که اگر فقط چند ساعت دور از وقایع باشی بخشی از اخبار را از دست داده ا ی. بازتاب این وقایع هر کسی را بگونه ای تحت تاثیر قرار داده و بفکر وامیدارد. و من در این فکر هستم که چرا ما ایرانیان کمتر ملتی و یا فرهنگی را بهتر و یا حتی همتراز خود دانسته و قبول داریم.

در تونس و مصر چند روز پس از شکل گرفتن تظاهرات ، ارتش و نیروهای پلیس از تیراندازی به مردم خودداری کردند و این خود باعث خشونت کمتر و سرعت بخشیدن به، بر چیده شدن نظام کهنه شد. البته اگر چه هنوز نمیتوان در چند وچون برقراری دمکراسی ، شرایط اجتماعی-سیاسی جدید اظهار نظر کرد ولی هر چه باشد تا اینجا خواسته مردم را که برچیده شدن بساط دیکتاتورهایی که سالها در مسند قدرت نشسته و در صدد برنامه ریزی برای موروثی شدن حکو متشان بودند ، برآورده شد. در مصر مردم متمدنانه درو دیوارشهرها و میادین را شستند و تمیز کردند و به خانه ها بر گشتند و منتظر اقدامهای بعدی که همانا تهیه وتنظیم قانون اساسی جدید و انتخابات سالم است صبورانه به زندگی معمول خود بر گشتند.

در بحرین پس از یکی دو روز اول در گیری و کشته شدن یکی دو نفردر روزهای اول ، شیخ بحرین از مردم عذر خواهی کرد، ارتشیها به پادگانها و پلیسها به پایگاههای خود بر گشتند و در حال حاضر ناراضیان در چادرهای مرتب و منظم هر روزه مشغول پیک نیک و خوردن چلو کباب بوده و کسی متعرض آنان نیست ، تا تکلیفشان را با حکومتشان روشن کنند.

در لیبی معمر قذافی این روزها دست به کشت وکشتار وحشیانه ای زده است ،این کشت وکشتار ظاهرا بیشتر بدست نیروهایی انجام میگرد که از کشورهای افریقایی همسایه برای سرکوب و تیراندازی به این کشور آورده شده اند. گفته میشود برای هر کشته 12000 دلار میپردازند. راستی چرا قذافی مجبور به بخدمت گرفتن نیروهای غیر لیبیایی شد ه است؟ چون مطمین نیست که لیبیاییها بر روی هموطنان و یا هم قبیله ایهای خود اسلحه بکشند. چنانکه دیدیم تعدادی از نیروی هوایی این کشور از بمباران کردن شهروندان خود سر باز زدند و پناهنده شدن به کشوری دیگر را به بمباران مردم ترجیح دادند . بسیاری از دیپلماتهای و هیاتهای نمایندگی این کشور یکی پس ار دیگری از سمت خود استعفا کردند. واین خود به مردم روحیه داد که با وجود تیراندازی از در و دیوار و پشت بامها توسط تک تیراندازان مزدور گروه گروه، یا بقولی قبیله قبیله ، کوچه ها خیابانها و شهرها را فتح کنند و هم اکنون بخش وسیعی از این کشور در دست معترضین است.

راستی چگونه است که در ایران فرزندان ما بدست بخشی دیگری از فرزندانمان مورد تیراندازی ، دستگیری ،شکنجه و تجاوز قرار میگیرند. چگونه است که در کشور ما پدر پسرش را به جرم ابراز عقیده به اعدام محکوم میکند.

تعجب من از کبر و نخوت ما ایرانیان وقتی بیشتر میشود که ملتهای دیگر، بخصوص عرب را به بی فرهنگی متهم و محکوم میکنیم و برای اثبات نظراتمان ، کسانی را که در سی سال گذشته با وحشیانه ترین شکل در سرکوب مردم دست داشته اند از خود ندانسته و عرب میدانیم.

هم اکنون گفته میشود که در گاز اشک آور از انواع گازهای شیمیایی استفاده میشود. گاز خردل که عادی ترین نوع آنست. شما فکر میکنید اگر دامنه اعتراضات وسعت بیشتری پیدا کند و فرمانده های سپاه از خلبانهایشان بخواهند که تظاهرات را بمباران کنند ، چند نفر از آنها به کشورهای دیگر میروند و یا از این کار سر باز میزنند؟

یاد بگیریم برای نشان دادن خصایل برجسته انسانی ایرانیان ، مردم کشورهای دیگر را تخطعه نکنیم. از همه یاد بگیریم و در تجربیات روزانه مان بکار گیریم و در عین حال تجربیات موفق خود را به آنها منتقل کنیم . از همه مهمتر بجای تخطعه کردن همدیگرو دیگر ملتها و دعواهای گروهی ، از جوانانی که شجاعانه در خیابانهای تهران مجنگند بهر وسیله ای که در اختیار داریم حمایت کنیم.

شاید بتوانیم با غرور و افتخار بگوییم که جنبش ازادیخواهانه مردم ایران در سال 1388 الهامبخش جنبشهای آزادیخواهانه تونس و مصر بود. کاری را که ما بعلت سرکوب سعبانه سه تا چهار نیروی موازی مسلح نتوانستیم در کشورمان به پایان برسانیم آنها با داشتن نیروهای پلیس و ارتشی مردمی ، که جان مردم و منافع ملی کشورشان را بر منافع گروه حاکم ترجیح دادند ، به پایان رساندند.

موج جنبشهای آزادیخواهانه ، کشورهای شمال آفریقا و خاور میانه را در بر گرفته و دامنه اش در آینده ممکن است به سایر کشورها حتی چین و روسیه هم کشانده شود و شاید بیدلیل نیست که روسیه وچین حاضر به هیچ نوع همکاری با شورای امنیت بر علیه لیبی نشدند.

ایکاش افراد صدیق نیروهای مسلح کشورمان که مطمنأ تعداد آنها کم نیست هر چه زودتر با الگو گرفتن از چگونگی برخورد نیروهای مسلح در کشورهای ناآرام منطقه در کنار جنبش آزادیخواهانه مردم قرار گیرفته و حاضر نباشند که اسلحه اشان را بروی جوانان کشورشان نشانه روند.