پرده بردار ز تندیس بلورین تنت
تن رها کن ز حجاب قفس پیرهنت
من همه دیده تمنای زیارت دارم
میهمان کن نگهم را به نمای بد نت
شاهد بخت من و قبله نمای رخ توست
تار گیسوی سیه فام شکن در شکنت
واکن آغوش که هوش ازسرهشیار ربود
عطر سکرآوار مردافکن چون یاسمنت
مجلس بزم مهیا و ِمی ِ کهنه بجام
تاکی آید بصدا ساز خوش در زدنت
گر نسوزانی ام از آتش بی مهری خویش
می کنم شمع شب افروز به هر انجمنت
لحظه ای نیست که با یاد توآ میخته نیست
دفتری نیست که پر نیست ز ناب سخنت
چشم من محرم و چشم دل زائر مشتاق
چه نهان داشته ای در حرم پیر هنت
من سرگشته ره از چاه دگر نشناسم
راه بنمای به پیچ و خمک ِ خویشتنت
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
