من امپراتور روم را
که آمده بود تا بشکند مرا
گفتم، تا زانو نهد به خاک در برابرم.
من تازیانه گرفتم ز تازیان
ودادم به دستشان قلم
تاراندم به دست این مردمان نجیب
تاتار و تیمور لنگ را.
اینک ای حرامیان نمک به حرام
که خاک و خانه ی من
خفیه گاه شما شده ست،
آن سوی این خاک پشته های خیس خزان
جوبار خرم خرداد را ندیده اید
که شتابان سرریز می شود
به خواب و خاکریز هایتان.
پس کو کجاست خلیفه ی خونریزکورتان!
دیدند تمام مردمان زمین
بر هزار دامنه
رودبار نور.
ورقص خوشه های جوان را
بر کشتزار روشن فردا.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
