شانزده سبز ِ آذر\ سبز نشان می آییم
شانزده سرو ِ آذر\ تیر با کمان می آییم
شانزده سُرخ آذر\ چون آذرخش می آییم
بیداری ی بهارستان ِ پیشوای آرزو
آذر را می افروزد
تا آذرگاه ِ آذرخش ِ دانشجویان گردد
در شورشگاه ِ گارد ِ دانشگاه،
دانش از گاه می گریزد
شانزده آذر ِ سپید
سُرخ می گردد
دانشگاه،
چالشگاه ِ بزنگاه ِ بیدادگاه می شود
آذر با آبی ی آبان بدرود می گوید
پوست ِ خاکستر با جانباختن ِ سه دانشجو
گسسته می گردد
هنگامه در هنگام فرو می ریزد
پیشوا در پرده ی پنهان ِ ویرانه ای،
در ویرانه سرای کاسپین*
با جان بدرود می گوید
آذر ِ خاموش در فراموشی ی خاموشی
در "خواب ِ آفتاب"،
از گور ِ سنگ ِ سیاه برخاست
سُوگسواران ِ سیاگُزار
گوی گسسته را ربُودند
هنگامه را سیاه هنگام گرداندند
تا مردمان، چشمان گداخته،
همه چیز را سیاه ببینند
با فرمان ِ دین ِ دیوان ِ الله
پگاه را پاره پاره،
سپیده را سنگسار،
نگار ِ پیام را
بر دیوار ِ دیدار،
به دار آویختند
سربداران را
برای مرده خواران
در بیابان پرتاب کردند
گر یابنده ای پاره ی پرتابی را
در پرده ی پنهان ِ سکوت به گور بسپارد
می بایست سنگ گور شکنان ِ الله
گور را سنگ کوب،
یابنده را تف باران گردانند
انجام ِ سرانجام ِ فرجام:
آبشار ِ آه ِ خواب ِ خشم،
آذرخش ِ آذر ِ سبز، سرو گردید
دانشگاه بیدارگاه،
آتشستان آوردگاه ِ آزادی گشت
آذر، برزین ِ دین فرو نشست
تا دین فروشان ِ دیوان،
سیماگردان ِ اسلامستان را، سرنگون
ایران را آزاد گرداند
تا هم آسمان، هم شانه و هم نشانه
آذرمان آزادی\ آرمانمان آبادی
پیمانمان پیروزی \ آیینمان نوروزی
بر هسته ی هستی، ماندگار گردانیم
تا سبزجامگان ِ سرو نشان
سپیدجامگان ِ آشتی نشان
سُرخ جامگان ِ آذر نشان
برای فر ِ فردا\ همه با هم با ندا
آزادی و شادمانی را
نگین ِ نگاره ی نگاه
بر گستره ی گیتی،
پرستار، نگاهبان گردانیم
گوتنبرگ- سوئد
http://abtinaeineh.blogfa.com/
* کاسپین نام ِ پارسی ی قزوین است
