نگذارید شاخه زیتون از دستم بر زمین افتد.

فیلم کوتاهی از سخنان عرفات در سازمان ملل (۱۳ نوامبر ۱۹۷۴)


چیزی به نام فلسطینی وجود ندارد !

دوره بیست و نهم مجمع عمومی سازمان ملل، که «عبدالعزیز بوتفلیقه» ریاست آنرا بعهده داشت، ۱۸ دسامبر سال ۱۹۷۴ به پایان می‌رسید.
۱۴ اکتبر همان سال مجمع عمومی برای دعوت از یاسر عرفات و شنیدن سخنان او رأی مثبت داد.
حضور رهبر یک جنبش آزادیبخش در سازمان ملل ضربه بزرگی به مرتجعان و نژادپرستان بود و آنان تصور نمی‌کردند، صدایی که در صدد خاموش کردنش بودند، از مجمع عمومی سازمان ملل به گوش جهانیان برسد.

۱۳ نوامبر ۱۹۷۴ در هر کوی و برزن، سخن از یاسر عرفات بود. او جامعه جهانی را به یاری طلبید.
نُه روز بعد (۲۲ نوامبر ۷۴) که مجمع عمومی، قطعنامه مهمی در مورد بیت المقدس ارائه داد و بر حق مردم فلسطین برای تعئین سرنوشت خودشان و حق استقلال و حاکمیت آنان انگشت گذاشت، اشغالگران و حامیانشان عزا گرفتند.

پیشتر، خانم «گلدامایر» به «روزنامه ساندی تایمز» گفته بود:
There were no such thing as Palestinians…They did not exist.

«چیزی به نام فلسطینی وجود ندارد ... اینجور نیست که در اینجا ملتی فلسطینی می زیسته و ما آنان را آواره کرده و بر سرزمینشان مسلط شده ایم. در این سرزمین، اصلاً فلسطینی وجود ندارد.»

امثال او اصلاً منکر فلسطینی و جنبش فلسطین می‌شدند تا چه رسد به اینکه سازمان ملل به آن حق نظارت observer status و حضور در جلسات هم، بدهد.

از قول نماینده آمریکا «جان اسکالی» John A. Scali گفته می‌شد:
استبداد اکثریت tyranny of the majority در سازمان ملل همه چیز را بهم ریخته است، آفریقای جنوبی و اسرائیل در تنگنا قرار گرفته اند و نمایندگان کشورهای جهان سوم رویشان باز شده است.
هرج و مرج rampant anarchy در سازمان ملل هویدا است و دیگر دلیلی برای حمایت ایالات متحده از این سازمان وجود ندارد.
........................................
ستمگران زیتون صلح را می‌شکنند.

سیزدهم نوامبر ۱۹۷۴ (۲۲ آبان ۱۳۵۳) برای نخستین بار، رهبر یک جنبش آزادیبخش در مجمع عمومی سازمان ملل، از حقانیت و مظلومیت مبارزان راه آزادی سخن گفت و طالبان نفت و دلار را که در تدارک «خاموش ساختن کانون های بحران»، قیافه حق به جانب می‌گرفتند، خلع شعار نمود.
یاسر عرفات با دیپلماسی انقلابی و منطق و برهان، مُشتِ متجاوزان را باز کرد و نشان داد این ستمگران هستند که شجره طیبه ُمدارا و زیتون صلح را می‌شکنند، راه گفتگو را می‌بندند و مسیری جز مبارزه قهرآمیز باقی نمی‌گذارند.
***
آنروزها انقلاب تا پیروزی و «ثوره ثوره حتی النصر» ورد زبان ها بود و همه چیز، به ساز «گفتمان انقلابی» می‌رقصید و می‌چرخید.
تکیه بر شور انقلابی، ادبیات ضد بیدادگری، انگشت نهادن بر خوی و خصلت استعمارگری در مواجهه با غرب دو چهره، غربی که از دیدگاه دیگر مهد مدنّیت و دموکراسی و پیشرفت نیز، بود ــ گفتمان مسلط آن سال ها را تشکیل می‌داد.
کل جهان سرمایه داری (و آمریکا بخصوص) با «تورم و رکود همراه باهم» Stagflation (استاگفلیشن)، دست و پنجه نرم می‌کرد.
نظم به اصطلاح نوین جهانی پا نگرفته، و دیوار برلن ُسر و ُمر و گُنده، سَر ِجایش بود و رهبر آلمان شرقی مدّعی می‌شد که این دیوار اقلاً تا ۱۰۰ سال دیگر می‌ماند و هوادارانش یک ساعت (یک ساعت تمام) هورا می‌کشیدند و کف می‌زدند...
با وجود این که هیئت حاکمه آمریکا، و کل دنیای سرمایه داری برای سوار شدن بر َخر ُمراد و بلعیدن شوروی، این پا و آن پا می‌کرد، هنوز تیم «یلتسین ـ گورباچف» از راه نرسیده و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی قرص و پابرجا بود.
ویتنامی ها، ضربات بزرگی به ارتش متجاوز آمریکا زده بودند و در گوشه و کنار جهان خروش آزادیخواهی به گوش می‌رسید.
در نیکاراگوئه و سراسر آمریکای لاتین نیز فریاد مرگ بر امپریالیسم شنیده می‌شد و امثال چه گوارا، رژی‌دبره، کاسترو، ُاورتگا، توماس بورخه و لیلا خالد، الگو بودند و جمیله بو پاشا و ابو جهاد و ژرژ حبش و کارلوس و نلسون ماندلا جاذبه داشتند.
در تاثیر از این فضا و در چالش با ابتذال دنیای سرمایه داری، هنرمندان، شعراء و نویسندگان مردمی، بهترین فیلم ها، نمایشنامه ها، تندیس ها، ملودی ها، سرودها و کتب انقلابی را خلق می‌کردند...

«وتو‌» ی همیشگی آمریکا به نفع اسرائیل، و جانبداری اسرائیل از رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی بسیار دافعه داشت. وجدان آمریکائی‌های شریف از جنایات و دخالت های ارتش زورگوی کشورشان در ویتنام، و پیش تر اندونزی و کامبوج و لائوس و آنگولا و شیلی و یونان و کنگو و گواتمالا و ایران زمان ِمصدق... جریحه دار بود و نسبت به شعارهائی چون «یانکی برو گم شو» که خلق های تحت ستم سَر می‌دادند، دافعه نداشت و امثال «فوکومایا» مرگ آرمانخواهی و تئوری پایان تاریخ را دَم نگرفته بودند.

در چنین اوضاع و احوال و در چارچوب جنگ سرد و حمایت مهم شوروی و کشورهای غیر متعهد که همه دوست شوروی بودند و ریاست مجمع عمومی که با الجزایر (عبدالعزیز بوتفلیقه) بود، ابو عمّار (یاسر عرفات)، شور و خروش رزمندگان راه آزادی را در سازمان ملل منعکس نمود.
........................................
بچه ها، بچه ها، عرفات. عرفات، می‌خواد حرف بزنه...

۲۲ آبان سال ۵۳ روزی که خبر رسید نمایندگان دولت اسرائیل «به خاطر حضور تروریست یاسرعرفات در سازمان ملل»، قهر کرده و از سالن بیرون رفته اند، در زندان قصر ولوله شد.
من در بند «یک و هفت و هشت» بودم. یادم می‌آید چهارشنبه بود و هوا کمی دَم‌گرفته...و شام هم پنیر و حلوا ارده داشتیم.
یکی از زندانیان داد زد بچه ها عرفات....
همه به سوی تلویزیون دویدیم تا به سخنان او گوش کییم... حتی «جیمی» هم آمد!

هیبت الله معینی، چنگیز احمدی، حمید حمیدبیگی، یحیی رحیمی، طاووسیان، رضی الله تابان، علی ماهباز، یوسف کشی زاده، رضا سلاحی، حسین سلاحی، مجید نعیمی، حسین ملایری، حمید حسینی، هادی غفاری، ابوالفضل شکوری، غلامحسین کرباسچی، ...عسکریان، کیوان صمیمی، جاج پیاده، عبدالمجید معادیخواه، رسول اسلام، طیب سیادتی، سلیمان تیکان تپه، ...شیر علی، حسن خامنه ای، هاشمی گلپایگانی، آزاد منزوی، فیروز قریشی، صمد...، شیخ محمد تقی حسینی طباطبایی، جعفر شجونی، جلال گنجه ای، مرتضی نبوی، احمد پورنجاتی، حسن رحیمی، عباس همایون نژاد، مسعود عدل، مسعود کلانی، ابوذر ورداسبی، جواد زرگران، حسین ذوالفقاری، علیرضا معدنچی، حسن طهماسبی، محمد مهاجری، حسین جنتی، مسعود ایزدخواه کرمانی، عطاالله نوریان، علیرضا جلوخانی، سعید اعتمادی، ...سحادی، علیرضا مناّنی و خیلی های دیگر... حضور داشتند.
خالق رُمان « کلیدر » نیز کنار «جیمی»، روی زمین و رو به تلویزیون چهار زانو نشسته بود و سخنان عرفات را به دقت گوش می‌داد.

جیمی، رنجدیده و زحمتکش بود. جرم سیاسی نداشت و زندانبانان اجازه می‌دادند از زیر هشت سینی های غذا را روی سرش بگذارد و داخل بند بیاورد. رابطه او با همه ما و بخصوص محمود دولت آبادی گرم بود.

همه اش می‌گفت بنازم این عرفات را، خیلی خایه داره والله...
خار اسرائیل و آمریکا را گا...، ماشالله، ماشاالله...
فرداش گفتم جیمی، می‌دونی عرفات چی گفت؟ گفت نه والله، اینا دیگه نمی‌دونم...
........................................
چرا عرفات سخنانش را با بسم الله شروع نکرد؟!

آنروز شور و شوق همه را فرا گرفته بود. عرفات از صهیونیسم، و پیوند استعمار و ارتجاع سخن می‌گفت و نشان می‌داد یهودیان فرهیخته نیز، از نژادپرستی دل پُرخونی دارند.
سالها است که از آن پائیز و آن غروب می‌گذرد اما حرف های او که البته جمعبندی رهبری سازمان آزادیبخش فلسطین بود، امروز و همیشه تازگی دارد. یاد « محمود درویش » بخیر که در نگارش آن سند تاریخی نقش بسیار داشت.

شنیدم کسانی می‌گفتند چرا عرفات سخنانش را با بسم الله شروع نکرد؟!...
خیلی ناراحت شدم و به یکی از آنان که وقت و بیوقت به مقامات نامه می‌نوشت تا «آزاد» شود گفتم چه فایده دارد آدم همه اش بسم الله بگوید و ورد بخواند اما روزی هزار بار به هزار بُت سجده کند؟

سخنرانی عرفات آمیخته با واقع بینى سیاسى بود و در آن سال ها که گفتمان مبارزه مسلحانه، حرف اول را می‌زد، برخی را در خود فرو بُرد و می‌پرسیدند موضع ژرژ حبش در مورد این سخنرانی چیست؟
ژرژ حبش با پذیرش احتمالی راه حل مبتنی بر مذاکره، نظر مساعد نداشت اما بعدها (سال ۱۹۷۹)، طرح عرفات (قبول هرقسمت از فلسطین که بتواند آزاد شود) را پذیرفت.
........................................

کُت سفید عرفات و جلد خالی سلاح کمری

عرفات به جای اورکت سبز رنگ نظامی که همیشه بر تن داشت، با «چفیه» ای که تا آخرین روزهای حیاتش بر سر می‌گذاشت، کت سفید رنگی پوشیده و پیراهنش به رنگ زیتون بود. وقتی پشت میز سخنرانی قرار گرفت، عینک دودی اش را نیم‌دقیقه‌ای بر چشم نگاهداشت، سپس برداشت و با روی گشاده و صلابت و مهربانی سخنان خود را آغاز نمود.
آیا می خواست نشان دهد که تا رزمنده راه آزادی مجبور نباشد در پس پرده نمی‌رود؟ برای همین عینک دودی اش را برداشت و کت سفید به تن کرد؟

عرفات می‌دانست در جهانی که انسان گرگ انسان است و شاخه زیتون را هم در دستش می‌شکنند، نباید به تعارفات دلخوش کند و نمی‌تواند تفنگش را زمین بگذارد، از این رو آگاهانه کوشید جلد خالی «کُلت» اش را هم شده، نشان دهد.
وقتی از شاخه زیتون سخن گفت، هنگام بلند كردن دست ها، سلاح كمرى اش در معرض دید نمایندگان كشور هاى جهان قرار گرفت و چون بر خلاف آئین نامه هاى سازمان ملل بود، كورت والدهایم دبیركل وقت پادرمیانی کرد و گفت: جلد خالى بوده است.

***
دو سال بعد در زندان مشهد، زنده‌یاد شکرالله پاکنژاد (شُکری)، آن سخنان تاریخی را به میان کشید. یادم می‌‌آید که او این بخش از سخنان عرفات را با وجد و سرور تکرار می‌کرد:
«مگر نه این که انقلاب به معنی تحقق بخشیدن به رؤیاها و امیدها است؟»

سخنرانی یاسر عرفات در سازمان ملل، فقط مربوط به فلسطین نیست. نکاتی در آن نهفته است که امروز و همیشه تازگی دارد.
شگفتا که تاکنون نه دوستان و نه دشمنان یاسر عرفات متن کامل این سند تاریخی را در اختیار مردم قرار نداده‌اند و کلیت آن برای بسیاری از هواداران سازمان های سیاسی نیز آشنا نیست. آنها نیز تنها این جمله از سخنان عرفات را شنیده‌اند:
« امروز من آمده ام با یک شاخه زیتون در یک دست و تفنگ رزمنده راه آزادی در دست دیگر، کاری نکنید که شاخه زیتون از دست من رها شود. »...
........................................
عبدالعزیز بوتفلیقه به عرفات خوش‌آمد می‌گوید.

ساعت ده و نیم صبح سیزدهم آوریل ۱۹۷۴، عبدالعزیز بوتفلیقه که ریاست مجمع عمومی سازمان ملل را بعهده داشت، به زبان فرانسه، تصمیم اعضاء (در تاریخ ۱۴ اکتبر ۱۹۷۴)، مبنی بر دعوت از نماینده سازمان آزادیبخش فلسطین برای شرکت در مذاکرات مجمع عمومی سازمان ملل را یادآور شد و بعد به زبان عربی، به یاسر عرفات خوش‌آمد گفت و از او خواست سخنان خود را آغاز نماید.
عرفات که به زبان عربی سخن می‌گفت، به نام مردم و سازمان آزادیبخش فلسطین، از عبدالعزیز بوتفلیقه تشکر کرد و انقلاب الجزایر، و آرمان آزادی و عدالت و صلح را ستود...
او همچنین از «کورت والتهایم» Kurt Waldheimدبیر کل سازمان ملل هم قدردانی نمود و از اینکه سه کشور گینه بیسائو، بنگلادش و گرانادا به استقلال دست یافته‌ و به سازمان ملل راه یافته‌اند ابراز شادمانی کرد و با تشکر از اینکه قضیه فلسطین در دستور کار سازمان ملل قرار گرفته و هیئت فلسطین نیز دعوت شده است، افزود:
ترکیب کنونی نمایندگان سازمان ملل، با آنچه گذشته بوده بسیار متفاوت است، جهان امروز هم جهان دیروز نیست، به همین دلیل ستمدیدگان در آفریقا و آسیا و آمریکای لاتین به شما که نمایندگان ۱۳۸ کشور جهان هستید و کم و بیش نظرات خانواده ملل را بازتاب می‌دهید، چشم دوخته‌اند تا جانب مظلوم را بگیرد و کنار ستمگر نایستد.
نسبت به اجرای اصول مندرج در منشور سازمان ملل و اعلامیه جهانی حقوق بشر اظهار امیدواری کرد و استعمار و امپریالیزم و نژادپرستی را از جمله موانع صلح و عدالت و آزادی، برشمرد...
عرفات با اشاره به ضرورت همزیستی مسالمت آمیز و احترام متقابل، یادآور شد جامعه بین المللی باید از مبارزه مردم ستمدیده برای کسب آزادی حمایت کند و به حق آنان در تعیین سرنوشت خود احترام بگذارد. دنیایی که نشنه صلح و برابری و آزادی است، اسیر فقر و قحطی و بیماری و تبعیض نژادی شده و استثمار و جنگ و بحران تهدیدش می‌کند...
زیمبابوه، نامیبیا، آفریقای جنوبی و فلسطین و...، هنوز قربانی ظلم و خشونت و تجاوز و ترور است...
عرفات با اشاره به ویتنام و لائوس و کره، گفت هنوز در هندوچین، خطر ستم و تجاوز و توطئه باقی است و صلح در دسترس نیست...
........................................
بلای جنگ و استثمار کشورهای فقیر ادامه دارد.

بلای جنگ، غارت مواد خام و استثمار کشورهای فقیر، ادامه دارد و مسابقه تسلیحاتی و گسترش سلاح انمی، صلح جهانی را تهدید می‌کند، مخارج سرسام آوری که صرف کشتار می‌شود به مراتب از آنچه باید در راه علم و سعادت انسان به کار رود کمتر است.
شگفتا که با هواپیما و بمب و با همه نوع سلاح مرگبار به مردم بی‌پناه تجاوز می‌شود و آمریکا با مواضع خصمانه، جانب متجاوز را می‌گیرد.
من از مردم آمریکا درخواست پشتیبانی می‌کنم و از آنان سئوال میکنم ما چه گناهی کرده ایم؟ می‌خواهم آنان جانب مردم و مبارزه قهرمانانه آنان را بگبرند. فراخوان جورج واشنگتن و آبراهام لینکلن و ودرو ویلسون...هم جز این نبود...
عرفات در مقدمه صحبتش ضمن اشاره به کنفرانس حقوق دریاها در کاراکاس، کنفرانس جهانی جمعیت در بخارست و کنفرانس جهانی غذا در رم، به رنج مردم قبرس هم گوشه زد و سپس مسائل اصلی خود را طرح نمود.

........................................

ریشه مسئله فلسطین به سالهای آخر قرن ۱۹، بر می‌گردد،

ریشه مسئله فلسطین به سالهای آخر قرن ۱۹، بر می‌گردد، به دورانی که ما آنرا بنا بر شناخت امروز خود عصر استعمار یا عصر تشکیل مستعمرات می‌نامیم، یعنی دقیقا زمانی که صهیونیسم عَلم شد تا توسط مهاجران اروپائی، فلسطین زیر سیطره قرار گیرد، همانند استعمارگران که آفریقا را به زیر سلطه خویش کشیدند و بر آن تاختند.
این دوران عصری است که طی آن استعمار از غرب، به آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین می‌تازد و با بیرحمی تمام به استثمار مردم سه قاره می‌پردازد، ستم و غارتی که تا همین دوران ما نیز استمرار یافته و نژادگرائی در آفریقای جنوبی و فلسطین شاهد زنده آن است.
صهیونیست ها دقیقا همانند استعمارگران و نوکران عوامفریب شان که به ستم و تجاوز خویش رنگ مدنّیت و تمدن می‌زدند، به هنگام ُسلطه بر فلسطین، اهداف خود را پوشانده و در لباسی مُبّدل عرضه می‌داشتند.
مثل استعمارگران که برای استثمار آفریقا، و بندگی کشاندن مردم ستمدیده، از مذهب و رنگ و نژاد و زبان استفاده ‌نمودند تا چپاول و غارت را توجیه کنند، (‌صهیونیستها نیز) به هنگام اشغال فلسطین و بیرون راندن مردم آن از سرزمین ملی خود همین روش ها را به کار گرفتند.
........................................
اشغالگران، الهیات یهود را برعلیه مردم فلسطین به خدمت گرفتند.

همان گونه که استعمار، رنجبران و استثمار شدگان را به عنوان مواد بی روح برای ساختن و تحقق بخشیدن به مستعمره نشینی مورد استفاده قرار داد، یهودیان استثمارشده نیز در خدمت کسانی قرار گرفتند که سر نخ صهیونیزم در دست آنان بود. به عبارت دیگر یهودیان اروپا نشین، عملاً به ابزار تجاوز رهبران جریان صهیونیستی و به عوامل و عناصر مستعمره نشینی تبدیل شده و با تبعیض نژادی خو گرفتند.
اشغالگران، الهیات یهود را برعلیه مردم فلسطین به خدمت گرفتند.

هدف تنها ایجاد مستعمره نشین هایی به سبک غربی نبود، جدا ساختن خود یهودیان از سرزمین های گوناگون و بیگانه ساختن آنها با ملت های خودشان نیز، جزو برنامه بود.

صهیونیزم، ایدئولوژی امپریالیستی و استعماری و عمیقاً ارتجاعی است که تبعیض نژادی را توجیه می‌کند و به دلیل دیدگاه واپسگرایانه اش دقیقا با یهود ستیزی (آنتی سمیتیزم) هماهنگ است و در تحلیل نهایی روی دیگر همان سّکه اصلی است. چرا؟ چون پیشنهاد می‌شود که کسانی که به آیین یهود می‌پیوندند میهن اصلی خود را فراموش کنند و به ارض موعود بچسبند، نه این که با دیگر هموطنان غیر یهودی خویش برابر باشند. در واقع این همان یهود ستیزی است اما، به شکلی جدید رُخ می‌نماید.

وقتی عنوان می‌شود که تنها راه حل مسئله یهود این است که یهودیان از جوامعی که درگذشته بخشی از تاریخ آن را تشکیل می‌دادند، جدا و بیگانه شوند، زمانی که اظهار می‌گردد باید از طریق مهاجرت و اسکان اجباری در سرزمین مردمی دیگر، وظیفه خود را به مسئله یهود انجام دهند! در این جا همان نقشه ای پیش می‌رود که یهودستیزان در گذشته علیه قوم یهود به کار می‌بردند.
به همین دلیل می‌توان به رابطه «سیسیل رودس» Cecil Rhodes (که در جنوب شرقی آفریقا موجب رشد مستعمره نشینی شد) و «تئودور هرتسل» Theodor Herzl (که برای فلسطین نقشه های مستعمره نشینی در َسر داشت)، پی بُرد.
«هرتسل» که جواز خود را به عنوان یک مستعمره نشین خوش اخلاق، دریافت کرده بود روی بدین سوی کرد و این جواز را به حکومت انگلیس عرضه نمود با این امید که زمینه را برای صدور یک قطعنامه رسمی مبنی بر حمایت از صهیونیست ها مساعد گرداند.
در برابر این اقدام، صهیونیست ها استقرار یک پایگاه امپریالیستی در سرزمین فلسطین را به انگلستان قول دادند. به طوریکه منافع بریتانیا بتواند در یکی از نقاط دقیقاً استراتژیک تضمین گردد.
........................................
جامعه ملل مردم ما را یکه و تنها گذاشت.

هجوم یهودیان به فلسطین در سال ۱۸۸۱ آغاز شد. قبل از این که اولین موج بزرگ مهاجران وارد شوند جمعیت فلسطین که اکثریت آن را مسلمانان و مسیحیان تشکیل می‌دادند حدود نیم میلیون، و جمعیت یهود حدود ۲۰ هزار نفربود و همه مردم هم از آزادی مذهب که از ویژگی های تمدن ما است برخوردار بودند.
فلسطین در آن زمان سرزمینی بود سرسبز که اکثریت آن را اعراب تشکیل می‌دادند که با کار و تلاش و پویایی، به غنی سازی فرهنگ بومی خود بها می‌دادند.

نهضت صهیونیست طی سال های ۱۸۸۲ تا ۱۹۱۷ حدود ۵۰ هزار یهودی اروپایی را به سرزمین ما کشید. برای انجام این کار و برای به اصطلاح جوش دادن آن ها به جامعه ما به خدعه و نیرنگ متوسل شدند.
بار دیگر وحدت و همکاری بین صهیونیسم و امپریالیسم با قانع شدن انگلستان نسبت به صدور«اعلامیه بالفور»، خود را نشان داد.
وعده اعطای سرزمین فلسطین، به جنبش صهیونیستی نشان داد امپریالیست ها تا چه حد شقاوت پیشه و جبّارند.
جامعه ملل League of Nations هم که در آن زمان تشکیل شده بود مردم ما را یکه و تنها گذاشت و تعهدات و وعده وعیدهای ویلسون Woodrow Wilson را به هیچ گرفت.
تحت عنوان قیمومیت، سلطه انگلیس به طور مستقیم و بیرحمانه بر ما تحمیل شد.
مراد از سند قیمومیت که توسط جامعه ملل هم صادر گشت، این بود که مهاجمان میخ خود را در سرزمین ما محکم بکوبند و برای تحکیم دستاوردهای خود در وطن ما قلدربازی در آورند.
........................................
با همکاری انگلیس و آمریکا، فلسطین تکه پاره و بخشیده شد!

در آستانه صدور «اعلامیه بالفور» و طی یک دوره سه ساله، صهیونیسم با همکاری متحد خود امپریالیسم موفق شد تعداد بازهم بیشتری از یهودیان اروپایی را به سرزمین ما بکشاند و حتی موجب سلب اختیار یهودیان عرب فلسطین از دارایی های خویش گردید.
در سال ۱۹۴۷ تعداد یهودیان به ۶۰۰ هزار نفر رسید که در آن هنگام مالک ۶ درصد از زمین های قابل کشت فلسطین بودند.
در نتیجه همکاری میان قدرت قیم (انگلیس)، و جریان صهیونیستی و با پشتیبانی ایالات متحده، در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ مجمع عمومی در سالهای اول تأسیس خود توصیه نمود میهن فلسطینی ما تکه پاره و بخشیده شود !
این توطئه در اثر رفتار مشکوک و اعمال فشارهای شدید در فضایی مسموم تحقق پذیرفت. مجمع عمومی به تقسیم سرزمینی غیرقابل تجزیه، به تقسیم چیزی که از لحاط حقوقی حق انجام آن را نداشت پرداخت. اما موضع ما چه بود؟
موضع ما هنگامی که با آن تصمیم زشت به مخالفت برخاستیم با موقعیت مادری که در مقابل ادعای یک نامادری دایر بر مالکیت یک فرزند واحد اجازه نداد شاه سلیمان فرزندش را به دو نیم تقسیم کند و با جدایی از فرزندش موافقت نمود ــ قابل مقایسه است.
با این که قطعنامه مزبور، ۵۴ درصد از سرزمین فلسطین را به استعمارگران واگذار کرد، اشغالگران بازهم ناخشنود بودند !
ناخشنودی از این تصمیم آنان را به جنگی هولناک برعلیه مردم غیرنظامی عرب برانگیخت تا جائی که ۸۱ درصد از کل سرزمین فلسطین را اشغال نموده، یک میلیون عرب را از خانه و کاشانه خود دربدر ساختند، به ۵۲۴ شهر و روستای عربی تجاوز نمودند که از آن میان ۳۸۵ شهر و روستا به کلی ویران و از صفحه روزگار محو شد،
صهیونیست ها اماکن مسکونی و مستعمره نشین های خود را برفراز ویرانه ها، کشتزارها و باغ های ما بنا کردند، اما باز هم طلبکارانه حرف زور می‌زدند.
........................................
مسئله فلسطین کشمکش میان دو مذهب و دو ملت نیست.

ریشه قضیه فلسطین در این جاست که این مسئله هیچگونه - هیچگونه کشمکش میان دو مذهب و دو ملت نیست. همچنین این موضوع یک اختلاف مرزی میان کشورهای همسایه هم نیست، بلکه مربوط است به خواسته های گروهی از مردم که از زندگی در موطن خویش محروم گشته پراکنده و بی خانمان شده و اکثرا در تبعید و آوارگی به سر می‌برند. همین و بس.
اسرائیل با حمایت نیروهای امپریالیستی و استعماری بخصوص آمریکا، توانست خود را به عنوان عضوی از سازمان ملل قالب کند. علاوه بر این موفق شد مسئله فلسطین را از دستور جلسه سازمان ملل حذف و با ارائه خواسته ما به صورت آوارگان بیچاره و بدبختی که نیازمند کمک نیکوکارانند و یا مسئله افرادی که محتاجند در سرزمین بیگانه ! اسکان یابند، افکار عمومی جهان را منحرف نماید. با این همه، شگفتا بازهم نژاد پرستان راضی و خشنود نبودند.

آنان بر اساس تفکر امپریالیستی ــ استعماری محل اسکان خویش را به پایگاهی برای امپریالیست ها و انبار سلاح مبدل ساختند و این امر به آنان امکان داد رفتار سلطه طلبانه را علیه اعراب ادامه دهند.
........................................
همه شیوه های مسالمت آمیز با ناکامی روبرو شد.

اسرائیل علاوه بر بسیاری از موارد تجاوز که علیه کشورهای عربی روا داشت در سالهای ۱۹۵۶ و ۱۹۶۷ به دو جنگ ظالمانه دست یازید و به این ترتیب صلح و امنیت جهانی را به بازی گرفت.
به دنبال تجاوز صهیونیستی در ژوئن ۱۹۶۷ صحرای سینای مصر را تا کانال سوئز اشغال نمود و علاوه بر همه سرزمین های فلسطینی که در غرب رود اردن واقع هستند، بلندی های جولان در سوریه را نیز گرفت و این رویدادها بود که مسئله خاورمیانه را بر سر زبان ها انداخت و می دانیم پافشاری دشمن در حفظ و ادامه اشغال غیرقانونی و تحکیم بیشتر آن و آن گاه ایجاد یک پایگاه عملیاتی برای نفوذ امپریالیسم جهانی در میان ملت عرب، اوضاع را بهم ریخت.

اسرائیل تمامی مصوبات شورای امنیت و نیز درخواست های افکار عمومی جهان را دائر بر عقب نشینی از سرزمین هایی که در سال ۱۹۶۷ اشغال گردید، نادیده انگاشت و می‌بینیم که همه کوشش های صلح آمیز در سطح جهانی نتوانست آنان را از سیاست توسعه طلبانه خود باز دارد.
پس از این که همه شیوه های مسالمت آمیز با ناکامی روبرو شد، تنها راه باقی مانده برای ملت های عرب... آماده سازی خویش برای مقاومت در برابر حملات مسلحانه بود تا سرزمین های عربی را آزاد نموده و حقوق مردم فلسطین را از نو احیا کنند.

در این شرایط جنگ چهارم در اکتبر ۱۹۷۳ آغاز شد و برای صهیونیست ها ورشکستگی سیاست اشغال، توسعه طلبی و اتکای هرچه تمام تر به قدرت نظامی را به ارمغان آورد. اما دشمن باز هم از تجربیات خود درس نمی‌گیرد و خود را برای جنگ پنجم آماده نموده، بار دیگر در روابط خود با اعراب با برتری نظامی و سرکوب و تروریسم و سرانجام اشاره مستمر به جنگ، شاخ و شونه می‌کشد.
........................................
فلسطین گهواره یکی از باستانی ترین فرهنگ ها و تمدن ها است.

برای مردم ما خیلی دردناک است که شاهد تبلیغ این دروغ و افسانه باشند که گویی سرزمین ما بیابانی بوده که با کار و تلاش استعمارگران بیگانه گلستان گشته است ! سرزمینی بوده بدون سکنه که موجودیت استعمار هیچ گونه، هیچ گونه لطمه ای بر هیچ کسی وارد نساخته است !

نه، نه، نه، این گونه اراجیف باید همین جا افشا شود. دنیا باید بداند که فلسطین گهواره یکی از باستانی ترین فرهنگ ها و تمدن ها بوده‌است. مردم آن به کار کشاورزی و ساختمان اشتغال داشته و هزاران سال فرهنگ خود را به دورترین نقاط جهان گسترش می‌داده‌اند و با ایفای نقش محافظان وفادار اماکن مقدسه همه ادیان، برای آزادی عبادات الگویی ایجاد نمودند.
من به عنوان فرزند بیت المقدس، ازهمزیستی و اخوت دینی که مظهر شهر مقدس ما قبل از تسلیم آن در برابر فاجعه بود، خاطراتی شکوهمند و افتخار آفرین برای خود و مردم خویش محفوظ نگاه داشته‌ام.

ما این خط مشی روشن را تا مرحله تأسیس کشور اسرائیل و پراکندگی خود ادامه دادیم و این امر باعث نشد وظایف انسانی خود را در سرزمین فلسطین از یاد ببریم.
فلسطینی ها اجازه نخواهند داد که سرزمین شان به صورت پایگاهی برای تجاوز و یا اردوگاه نژاد پرستان برای نابودی تمدن و فرهنگ و ترقی و صلح در آید. مردم چاره ای جز این ندارند که میراث نیاکان خود را با مقاومت در برابر مهاجمان حفظ نموده و با دفاع از سرزمین بومی خود، ملیت عربی و فرهنگ و تمدن را پاس داشته، برای تأمین امنیت این سرزمین که گاهواره آیین توحید است، تلاش نمایند.
........................................
حمایت همیشگی اسرائیل از امپریالیست ها و نژادپرستان

در مقابل کافی است تنها به نحو اجمال به برخی از مواضع اسرائیل اشاره کنم:
پشتیبانی از نیروهای عقب مانده و سازمان مخفی در الجزیره، جانبداری از استعمارگران مستقر در آفریقا، کنگو، آنگولا، موزامبیک، زیمبابوه، تانزانیا و بالاخره حمایت از رفتار سرکوبگرانه ویتنام جنوبی در برابر انقلاب ویتنام.
از این گذشته می‌توان حمایت همیشگی اسرائیل از امپریالیست ها و نژادپرستان در همه نقاط و موضع سدکننده آن را در کمیته ۲۴ (که اعطای استقلال به کشورها و مردم مستعمرات را مد نظر قرار می‌دهد)، یاد کرد.
می‌توان خودداری اسرائیل از دادن رأی موافق در پشتیبانی از استقلال کشورهای آفریقایی و را یادآور شد.
می‌توان مخالفت با خواسته های به حق بسیاری از ملل آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین و بسیاری از کشورهای دیگر در کنفرانس های مربوط به مواد اولیه، جمعیت، حقوق دریاها و تغذیه، را عنوان نمود.
این ها مواردی است که خصلت ها و ویژگی های دشمنی را که به سرزمین ما چشم طمع دوخته، به معرض نمایش می‌گذارد و مشت او را باز می‌کند و، همین واقعیت ها است که مبارزه شرافتمندانه و افتخار آفرین ما را علیه استعمار و ارتجاع توجیه می‌کند.
........................................
رهبری صهیونیسم، از یهودکُشی بهره ها گرفت.

درست در هنگامی که ما از دورنمای آینده دفاع می‌کنیم صهیونیست ها رو به گذشته دارند. دشمن ما حتی دارای یک سابقه طولانی عداوت نسبت به یهودیان محروم نیز هست. چرا؟ چون در جوهر صهیونیسم نوعی نژاد پرستی ذاتی نسبت به یهودیان شرقی وجود دارد.
زمانی که ما با تمام وجود، کشتار یهودیان توسط نازیسم را محکوم می‌کردیم به نظر می‌رسید رهبری صهیونیسم که در آن زمان نیز بیشتر مایل بود در بوق مهاجرت بدمد و پرچم پیش به سوی ارض موعود را بالاتر برَد، خوشحال بود!
به چه دلیل؟ (گویی آنان خواهان آن وضع بودند)، به این خاطر که از یهودُکشی، برای سرعت بخشیدن به تحقق اهداف خویش و مهاجرت یهود به فلسطین بهره گرفتند.

اگر مقصود از مهاجرت یهودیان به فلسطین زندگی در کنار ما و بهره مند شدن از همان حقوق و انجام همان وظائف بود که اصلاً مسئله ای نبود.
ما درهای میهن خویش را تا آنجا که ممکن بود به رویشان گشوده بودیم. هزاران ارمنی و چرکسی که هنوز هم مثل خواهر و برادر در میان ما زندگی می‌کنند شاهد این مدعا هستند، اما وقتی هدف از این به اصطلاح مهاجرت اشغال یک سرزمین و دربدر ساختن مردم و تبدیل ما به شهروندان درجه دوم باشد، چیزی است که هیچکس نباید تقاضای موافقت و تسلیم ما را داشته باشد.
........................................
انقلاب ما تحت تاثیر عوامل نژادی یا مذهبی قرار ندارد.

بنابراین انقلاب ما از همان آغاز، تحت تاثیر عوامل نژادی یا مذهبی قرار نداشته، آماج آن نه به یهود به عنوان فرد، بلکه صهیونسم نژادگرا و تجاوز پیشه بوده ‌است.
انقلاب ما در معنی اخیر، انقلابی برای یهود به عنوان یک انسان نیز، هست. ما تلاش می‌کنیم که یهودیان مسیحیان و مسلمانان در برابری با یکدیگر زندگی کنند، از حقوق برابر بهره مند باشند و فارغ از تبعیض های نژادی یا مذهبی به وظائف یکسان خویش اشتغال ورزند.
ما بین یهودّیت و صهیونیسم فرق می‌گذاریم، در حالیکه به مخالفت با جنبش استعماری و صهیونیستی ادامه می‌دهیم و به آئین یهود احترام می‌گذاریم.

***
من امروز که حدود یک قرن از ظهور صهیونیسم می‌گذرد، می‌خواهیم نسبت به خطر روزافزون آن برای همه، برای یهودیان جهان، برای اعراب و برای صلح جهانی هشدار دهم، چرا؟
چون صهیونیسم (با لعاب مذهب) یهودیان را از سرزمین خود به مهاجرت ترغیب می‌کند و ملیت جعَلی به آنان می‌دهد.
با اینکه مشخص شده که رفتار تروریست‌گونه صهیونیستها راه به جایی نمی برَد، بازهم آنرا ادامه می دهند، غافل از اینکه دژهای استعمار و نژادپرستی فرو می ریزد و مهاجرت از اسرائیل آغاز شده و این واقعیت شکست آنان را به نمایش گذاشته است.
از مردم و حکومتهای جهان می‌خواهیم که راسخ و استوار در برابر تلاش صهیونیست ها... بایستند و با هر نوع تبعیض مذهبی و نژادی و مربوط به رنگ پوست در مورد هر فرد انسان به شدت مخالفت کنند.
اگر در اندیشه برخی از مردم جهان در زمینه مسئله مهاجرت یهودیان ابهامی وجود دارد، چرا مردم عرب و فلسطینی باید تاوانش را بپردازند؟ برای چی حامیان این به اصطلاح راه حل ها، درهای کشور خود را بسوی آنها نمی‌گشایند؟
کسانیکه صلاح می‌بینند ما را تروریست بنامند، تمایل دارند افکار عمومی جهان را از کشف حقیقت در باره ما و مشاهده حقانیت چهره های ما باز دارند، انها تلاش می‌کنند که موضع دفاعی ما را و نیز رفتار جابرانه و تروریسم خود را پنهان کنند.
........................................
تفاوت یک انقلابی و یک تروریست در منطق جنگ و مبارزه آنها نهفته است.

نمی‌توان کسانی را که از آرمانهای عادلانه پشتیبانی می‌کنند و در راه آزادی و رهائی سرزمین خود به جنگ ظالمان، متجاوزان و استعمارگران می‌روند، ترورست نامید. اگر براستی چنین باشد پس مردم آمریکا در مبارزه خود برای رهائی از ُسلطه بریتانیا ترورسیت هستند !
مقاومت اروپا علیه نازیسم هم، تروریسم محسوب می‌شود !
مبارزه مردم آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین نیز جیزی جز تروریسم نیست ! و بسیاری از شما را هم که در همین سالن نشسته اید، تروریست می‌خواندند.
این مبارزه، مبارزه عادلانه و خالصانه ای است که در منشور سازمان ملل و نیز اعلامیه جهانی حقوق بشر از آن با احترام تمام یاد شده‌است. کسانیکه رودرروی آرمان های عدالت خواهانه می‌ایستند، کسانیکه (شعارهای دروغین را عَلم میکنند اما در واقع) با هدف به سلطه کشیدن و غارت دیگران جنگ و خونریزی راه می‌اندازند، جنایتکاران جنگی محسوب می‌شوند و آنها هستند که باید زیر سئوال بروند نه ما. حقانیت آرمان، توجیه کننده حق مبارزه است.

در اسناد رسمی ما تروریسم صهیونیسم که علیه مردم فلسطین، برای اخراج آنها از کشورشان و غصب سرزمین‌شان ِاعمال می‌کنند، به ثبت رسیده‌است.
هزاران نفر از مردم ما در شهرها و روستاهای خود قتل عام شدند، دهها هزار نفر به زور اسلحه، خانه و کاشانه خویش را رها نمودند، آواره کوه و صحرا شده، مجبور گشته اند در بیابان سرگردان شده، بی آب و غذا سربه کوه بگذارند.
........................................
دشمن صهیونیستی از نفرت تغذیه می‌کند.

هر کس که در سال ۱۹۴۸ شاهد فاجعه ای که برای ساکنان صدها شهر و روستا در حیفا، رام الله، لیدا و جلیله روی داد ــ بوده ‌است آن تراژدی را هرگز فراموش نخواهد کرد.
البته اختناق عمومی در مخفی نگاه داشتن آن فجایع موفق بوده ‌است. اگر در آن زمان آثار ۳۸۵ شهر و روستای فلسطینی را که ویران و از نقشه زدوده شده پنهان نگاه داشتند انهدام ۱۹ هزار خانه در خلال هفت سال گذشته که به معنی نابودی کامل ۲۰۰ روستای دیگر فلسطین است و تعداد بسیار کسانی که در نتیجه شقاوت زندانبانان اسرائیل معلول و مجروح شدند را نمی‌توان تحت هیچ سرپوشی پنهان نگاه داشت.
دشمن صهیونیستی از نفرت تغذیه می‌کند. نفرتی که حتی شجره صلح، درخت زیتون را نیز در کشور من آماج قرار داده بود. شجره زیتون را که مظهر غرور ما است و یادآور نیاکان ما و یادبود زنده ای از سرزمین فلسطین بود.
چگونه می‌توان عبارت خانم گلدامایر را که ضمن آن ناراحتی خود را از تولد روز افزون فرزندان فلسطین ابراز داشت توصیف کرد؟

آن ها علناً کودکان و درختان فلسطین را دشمنانی تصور می‌کنند که باید قلع و قمع گردد.
دهها سال است که صهیونیست ها در برابر رهبران فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و هنری مردم ما سنگ می‌اندازند و به ایجاد رعب و وحشت و کشتار مردم ما مشغولند.
آنان میراث فرهنگی و فرهنگ توده ما را به سرقت برده‌اند. حتی به اماکن مقدسه در بیت المقدس صلح طلب نیز دست درازی می‌کنند. تلاش کرده‌اند تا با اخراج ساکنان و الحاق شهر، آن را غیرعربی ساخته ویژگی های اسلامی و مسیحی اش را کم رنگ کنند.
من باید آتش سوزی مسجدالاقصی را در بیت المقدس به یاد بیاورم و همچنین تخریب بسیاری از آثاری که دارای ویژگی های تاریخی فرهنگی است.
بیت المقدس با ارزش های معنوی و تاریخ مذهبی اش شاهدی برای آینده و دلیلی است بر حضور ابدی تمدن و ارزش های انسانی ما.

عجیب نیست که در زیر آسمان بیت‌المقدس مشعل سه مذهب درخشیدن گرفت تا نورش بر بشریت پرتو افکن شود و بتواند رنج ها و امیدهای انسانی را منعکس نماید...
اعراب فلسطینی که در سال ۱۹۴۸ به وسیله صهیونیست ها قلع و قمع نشدند نیز اکنون در موطن خود به شکل آواره زندگی می‌کنند. قوانین اسرائیل آن ها را شهروند درجه دو می‌بیند. نه - نه درجه سوم، زیرا یهودیان شرقی شهروندان درجه دوم محسوب می‌شوند. اعراب مزبور در معرض کلیه اشکال تبعیض نژادی، مصادره زمین و دارایی و تروریسم قرار داشته اند. قربانی کشتارهایی نظیر کفر قاسم بوده، از روستاهای خود اخراج شده و از حق بازگشت نیز محروم شده‌اند. چنان که بر ساکنان اکریت و کفر یوم گذشت.
مردم ما به مدت ۲۶ سال با حکومت نظامی روزگار گذرانده و بدون اجازه قبلی نمی‌توانند جا به جا شوند. این در حالی است که قوانین اسرائیل می‌گوید هر یهودی در هر جای جهان می‌تواند به اسرائیل بازگردد و حق شهروندی بگیرد.
جالب اینجا است که یکی از قوانین اسرائیل مقرر داشته، فلسطینی هایی که در زمان اشغال در شهرها و دهات خود حضور نداشتند، (یعنی آواره شده بودند) از حق داشتن شهروندی محرومند.
........................................
مبارزه عادلانه یک خلق، ترور محسوب نمی‌شود.

پیشینه حاکمان اسرائیل سرشار از عملیات تروریستی و جور و جفایی است که علیه مردم ما در صحرای سینا و بلندی های جولان که در محاصره و اشغال بودند، مرتکب شده‌اند. بمباران مدرسه «حر البکر» و کارخانه «ابو زایل» تنها دو نمونه از چنین رفتاری است. انهدام کامل شهر سوری قنیطره یک مورد دیگر از این تروریسم سازمان یافته دولتی است. اگر این پیشینه زشت در جنوب لبنان نیز گردآوری شود وقاحت و عظمت آن بی تفاوت ترین آدم ها را نیز در خود می‌بَرد.

سرزمین های سوخته، بمباران ها، دزدی های دریایی، تخریب صدها خانه، ربودن شهروندان... از جمله این شاهکارها است. این ها همه زمینه ای برای منحرف ساختن آب رودخانه لبنانی و تجاوز آشکار به حاکمیت لبنان است.

آیا نیاز است که من برای مجمع عمومی، قطعنامه های زیادی را که خودش تصویب کرده، تجاوزی که اسرائیل علیه کشورهای عربی مرتکب شده، و ستمی که نسبت به حقوق بشر و مواد کنوانسیون ژنو روا داشته،... یادآوری نمایم؟
تنها توصیفی که می‌توان از این اعمال به عمل آورد این است که این رفتار بربریت و تروریسم است و عجیب نیست که نژادپرستان صهیونیست آنقدر گستاخند که مبارزه عادلانه یک خلق را ترور می‌نامند. آیا تحریفی از این بیشرمانه تر وجود دارد؟
........................................
مردم ما چاره ای جز مقاومت و نبرد ندارند.

ما از کسانی که میهن مان را غصب کردند و با اتکّاء به اعمال جنایتکارانه، نژاد پرستان آفریقای جنوبی را نیز رو سفید کردند، می‌خواهیم که قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد که خواهان تعلیق یک ساله عضویت حکومت آفریقای جنوبی در سازمان ملل گشته بود را مورد نظر قرار دهند. این است سرنوشت اجتناب ناپذیر هر جریان مرتجع و نژاد پرستی که قانون جنگل را می‌پذیرد. میهن دیگران را غصب کرده، ستم روا می‌دارد.

مردم ما در ۳۰ سال گذشته، چاره ای نداشتند جز این که علیه اشغال بریتانیا و تهاجم صهیونیست ها که هدف هر دو یکسان بود، به نبرد برخیزند.
شش خیزش مهم و دهها قیام مردمی تدارک دیده شد. بیش از ۳۰ هزار شهید که در مقام مقایسه نسبی (نسبت به جمعیت) برابر با ۶ میلیون آمریکایی است، در جریان این امر جان باختند. هنگامی که در سال ۱۹۴۸ تقریبا تمام مردم ما دربدر و آواره شدند بازهم مبارزه برای تعیین سرنوشت اگر چه در دشوار ترین شرایط ادامه یافت.

ما در این راه همه ابزار ها را به کار گرفته و امتحان کردیم... حتی در تبعید نیز به فرزندان خود آموزش دادیم. می‌خواستیم زنده بمانیم. چرا؟ چون زندگی را دوست داشته و داریم.
........................................
از خلال مبارزه انقلابی، رهبری سیاسی به بلوغ می‌رسد.

مردم فلسطین هزاران پزشک، حقوق دان، پژوهشگر و معلم تربیت نمودند که فعالانه در رشد کشورهای همسایه مشارکت جستند. آنها از درآمد خویش برای کمک به جوانان و سالمندان و اردوگاه های آوارگان استفاده کردند. خواهران و برادران جوانشان را آموزش دادند. و در تمام این مدت در رویای بازگشت به سر بردند.

وفاداری به فلسطین و عشق به میهن هرگز در آنها خاموش نشد. گذشت زمان آنچنان که برخی دلخوش بودند موجب فراموشی شود نیز مؤثر نیافتاد و هنگامی که مردم ما فهمیدند که به جامعه بین المللی نمی‌توان چندان امید بست، هنگامی که فهمیدند تنها از طریق وسایل سیاسی حتی یک وجب خاکشان را هم پس نمی‌دهند و وقتی از در و دیوار جور و جفا دیدند چه چاره ای جز توسل به مبارزه مسلحانه داشتند؟
این مردم همه سرمایه های مادی و انسانی خویش را به پای این مبارزه ریختند. با رشادت تمام با تروریسم پلید اسرائیل که هدف آن به انحراف کشیدن مبارزه و متوقف ساختن آن بود به مقابله برخاستند.
هزاران شهید و... مجروح، معلول و زندانی داشته ایم تا به حق خودمان رسیده، سرنوشت مان را به دست گیریم و به سرزمین خودمان بازگردیم. مردم ما سلطه اشغالگران را تحمل نمی‌کنند، در برابر ستمگر می‌ایستند و بهای آنرا هرچه باشد، می‌پردازند...

البته، از خلال همین مبارزه انقلابی است که رهبری سیاسی به بلوغ می‌رسد و نهادها و موسسات لازم ساخته می‌شود...
اینک سازمان آزادیبخش فلسطین با شرکت همه مردم، علاوه بر مبارزه مسلحانه، مبارزات اجتماعی و سیاسی خود را هم پیش می‌بَرد...
باید یادآور شوم که ما برای تحقیقات علمی، توسعه کشاورزی و رفاه اجتماعی، احیای میراث فرهنگی و حفاظت از فرهنگ عامه، موسساتی تاسیس کرده ایم. شاعران، هنرمندان و نویسندگان فلسطینی، در اعتلای فرهنگ عربی نقش بسزایی دارند و تحسین جهانی را برانگیخته‌اند.
........................................
سازمان آزادیبخش فلسطین، یگانه نماینده مشروع مردم فلسطین است.

در مقابل دشمن ما به طور سیستماتیک فرهنگ ما را به نابودی کشیده و نژادپرستی را اشاعه داده است و با ایدئولوژی امپریالیستی، مانع پیشرفت، عدالت، دموکراسی و صلح شده است.
من اینجا باید از کشورهای غیر متعهد، کشورهای سوسیالیستی، کشورهای اسلامی، کشورهای آفریقایی و دوستانمان در کشورهای اروپایی، آسیا، افریقا و امریکا لاتین تشکر کنم...
یاداور می‌شوم که سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) یگانه نماینده مشروع مردم فلسطین است و آرزوها و امیدهای مردم ما را نمایندگی می‌کند...
این مشروعیت از کجا می‌آید؟ از فداکاری و جانبازی و مبارزه برای آزادی...

باید بگویم که توده های فلسطینی از ما حمایت کرده و ساف (سازمان آزادیبخش فلسطین) را برگزیده اند.
نیاز به گفتن نیست که در آخرین اجلاس سران عرب از ساف با عنوان تنها نماینده مردم فلسطین یاد شده و همه جنبش های آزادیبخش نیز به این مشروعیت اذعان نموده اند...
........................................
از بابت جنایاتی که علیه یهودیان روا داشته شده، متأسفیم.

جا دارد بگویم که در ده سال گذشته (از ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۴) هزاران شهید و بیشتر و بیشتر مجروح و معلول و زندانی داشته ایم... اینک سالها است که مردم ما در معرض خسارت و غارت و ویرانی و آوارگی هستند و بهای آن را با خون فرزندان خویش می‌پردازند. چیزی که هرگز جبران نمی‌شود.
بار اشغال، آوارگی و ویرانی را به دوش کشیدیم امّا، امّا، امّا این امور موجب انتقام جویی یا کینه و توسل به شیوه های نژادگرایانه دشمن نشد و همچنان ما بر اصول خویش پایدار ماندیم و روش حقیقی شناخت دوست از دشمن را از دست ندادیم. به همان نسبت که از بابت جنایاتی که علیه یهودیان روا داشته شده متأسف هستیم تبعیض های زیادی که در رابطه با اعتقادات آنها بر آنان اعمال گردید نیز برایمان اندوهبار است.
........................................
من یک عصیانگرم و آزادی آرمان من است.

من یک عصیانگرم و آزادی آرمان من است. به خوبی می‌دانم که بسیاری از شما که امروز اینجا هستید روزی دقیقاً در همان موضع مقاومتی قرار داشتید که من امروز در آن هستم. شما نیز روزگاری ناگزیر بودید که رویاها را به واقعّیت تبدیل کنید. پس شما در رویای من سهیم باشید. پس دقیقا من می‌توانم از شما تقاضای یاری کنم که رویای خود و رویای مشترک را برای آینده ای صلح آمیز در سرزمین مقدس فلسطین به واقعیت تابناک مبدل کنیم.

«آهود آدیف» Ahud Adif یهودی انقلابی وقتی در مقابل یک دادگاه نظامی اسرائیل قرار گرفت گفت:
من یک تروریست نیستم تنها جرم من این است که می‌گویم باید در این سرزمین یک دولت دمکراتیک موجودیت پیدا کند. او اکنون در یکی از زندان های صهیونیست ها در میان همفکران خود آزرده خاطر و در حال نابودی است.
بهترین آرزوهای قلبی خود را نثار او و یارانش می‌کنم. امروز در مقابل همان دادگاه ها اسقف کاپوچی روحانی والا مقام کلیسا نیز قرار دارد. او ضمن بالا بردن انگشتان خود برای نمایش همان علامت پیروزی که رزمندگان آزادی خواه ما مورد استفاده قرارمی دهند گفت:
هدف من این بوده که همه انسان ها در این سرزمین، سرزمین صلح، با مسالمت زندگی کنند. این روحانی والا مقام در سرنوشت اندوهناک «آهود آدیف» سهیم خواهد بود. سلام، سلام ما بر او باد.
........................................
انقلاب به معنی تحقق بخشیدن به رؤیاها و امیدها است.

بنابر این چرا نباید در رؤیا به سر برده و امیدوار باشیم؟ مگر نه این که انقلاب به معنی تحقق بخشیدن به رؤیاها و امیدهاست؟ پس بیایید به هم کمک کنیم تا رؤیای من به حقیقت بپیوندد. تا همراه مردم خود از آوارگی و تبعید بازگردم و در فلسطین با این رزمنده راه آزادی و یارانش و این کشیش عرب و برادرانش در یک کشور دمکراتیک که مسیحیان، یهودیان و مسلمانان در عدالت، برابری، برادری و پیشرفت به سر خواهند برد زندگی کنیم. از شما می‌پرسم آیا این رؤیای شرافتمندانه مستحق مبارزه من در کنار همه عاشقان آزادی در هر جای جهان نیست؟ چرا که زیباترین بعد این رؤیا فلسطینی بودن آن است. رؤیایی از سرزمین صلح، سرزمین قهرمانی و شهادت و تاریخ.

به یاد بیارویم که یهودیان اروپا و آمریکا به خاطر هدایت مبارزات مربوط به غیرمذهبی کردن حکومت و جدایی دین از سیاست معروفیت یافته اند.

آنها همچنین به دلیل مبارزه خود علیه تبعیض مبتنی بر مذهب مشهورند. چگونه آنها می‌توانند به حمایت خود از تعصب و تبعیض...ادامه دهند؟
........................................
نمی‌خواهیم حتی یک قطره از خون اعراب یا یهود بر زمین ریخته شود.

در مقام رسمی خودم به عنوان سازمان آزادیبخش فلسطین و رهبر انقلاب فلسطین در مقابل شما اعلام می‌کنم که هنگامی که در زمینه امیدهای مشترک خود از فلسطین فردا سخن می‌گویم همه یهودیانی را نیز که اینک در فلسطین زندگی می‌کنند و زندگی صلح آمیز و خالی از تبعیض را می‌پسندند در شمول این چشم انداز قرار می‌دهم.
از یهودیان می‌خواهم همگی از وعده و وعیدهای خیالی که از سوی ایدئولوژی صهیونیستی و حکومت اسرائیل به آنها داده می‌شود روی برگردانند. این راه جز خونریزی دائمی، جنگ بی پایان و اسارت چیزی ندارد.
از آنها دعوت می‌کنم از انزوای اخلاقی خود خارج شده و به سوی فضایی باز از انتخاب آزادانه، قدم بردارند و تحت تأثیر מצדה و تبلیغاتی که یأس و سرخوردگی از شکست یهودیان از رومیان را در گذشته های دور برجسته می کند (داستان «میسادا» Masada )، قرار نگیرند.
ما به آن ها می‌گوییم که می‌توانیم که در شرایط یک صلح عادلانه با هم در کشوری دمکراتیک زندگی کنیم.
من اینجا در حضور همه شما می‌گویم که ما میل نداریم که حتی یک قطره از خون اعراب یا یهود (فرق نمی‌کند) بر زمین ریخته شود. به ادامه کشت و کشتار که تنها در صورت استقرار صلح عادلانه مبنی بر حقوق، امیدها و آرزوهای مردم ما پایان خواهد پذیرفت، هیچ تمایلی نداریم.
........................................
شاخه زیتون در یک دست و تفنگ رزمنده راه آزادی در دست دیگر

از شما خواهش می‌کنم به مردم ما در مبارزه برای کسب حق تعیین سرنوشت یاری رسانید. این همان حقّی است که در منشور سازمان ملل متّحد مورد احترام قرار گرفته است و بارها و بارها در قطعنامه هایی که جامعه ملل به تصویب رسانده تأیید شده‌است. همچنین از شما تقاضا می‌کنم به مردم ما کمک کنید از تبعیدگاه اجباری خود که به وسیله فشار اسلحه، ظلم و ستم و بیداد به آنها تحمیل شده به میهن خویش باز گردیم... در موطن ملی خود آزادانه و با عزت زندگی کرده و از مزایای زندگی به عنوان ملتی واحد بهره مند شویم.
تنها در آن زمان ممکن است خلاقیت فلسطینی به تمامی در خدمت بشریت قرار گیرد. تنها در این شرایط است که بیت المقدس نقش تاریخی خودش را به عنوان معبدی برای همه ادیان ایفا خواهد نمود. از شما تقاضا می‌کنم، یاری می‌طلبم که مردم ما را به استقرار حاکمیت ملی و مستقل همراهی کنید.

امروز من آمده ام با یک شاخه زیتون در یک دست و تفنگ رزمنده راه آزادی در دست دیگر، کاری نکنید که شاخه زیتون از دست من رها شود. نگذارید شاخه زیتون از دست من به زمین افتد. نگذارید شاخه زیتون از دست من به زمین افتد.
در فلسطین شعله جنگ زبانه می‌کشد و در فلسطین است که صلح متولد می‌گردد.


خطاب ياسر عرفات امام الجمعية العامة للامم المتحدة في 13/11/1974

سيدی الرئيس ،،
أشکر لکم دعوتکم منظمة التحرير الفلسطينیة لتشارک فی هذه الدورة من دورات الجمعیة العامة لهيئة الأمم المتحدة . وأشکر کل الأعضاء المحترمين فی هيئة الأمم المتحدة الذين أسهموا فی تقرير إدراج قضیة فلسطين علی جدول أعمال هذه الجمعیة وفی إصدار قرار بدعوتنا لعرض قضیة فلسطين .
إنها لمناسبة هامة أن يعود بحث قضیة فلسطين إلی هيئة الأمم المتحدة . وأننا نعتبر هذه الخطوة انتصار للمنظمة الدولیة کما هو انتصار لقضیة شعبنا . وإن ذلک يشکل مؤشراً جديداً علی أن هيئة الأمم اليوم ليست هيئة الأمم أمس ، ذلک لأن عالم اليوم ليس هو عالم الأمس .
فقد أصبحت هيئة الأمم اليوم تمثل ۱۳۸ دولة وأصبحت تعکس بصورة نسبیة أوضح إرادة المجموعة الدولیة ، ومن ثم فقد أصبحت أکثر قدرة علی تطبيق ميثاقها ومبادئ الإعلان العالمی لحقوق الإنسان ، وأکثر قدرة علی نصرة قضايا العدل والسلام .
وهذا ما بدأ يلمسه شعبنا وتلمسه شعوب آسيا وإفريقيا وأمريکا اللاتينیة ، الأمر الذی أخذ يعلی مکانة هذه المنظمة الدولیة فی عيون شعبنا وعيون بقیة الشعوب ، ويزيد من الآمال التی تعلقها شعوب العالم علی مساهمة هيئة الأمم المتحدة فی نصرة قضايا السلم والعدل والحریة والاستقلال ، وتشييد عالم خالٍ من الاستعمار والإمبريالیة والاستعمار الجديد والعنصریة بکافة أشکالها بما فيها الصهيونیة .
سيدی الرئيس ،،،
إننا نعيش فی عالم يطمح للسلام والعدل والمساواة والحریة ، يطمح إلی أن يری الأمم المظلومة الرازحة تحت الاستعمار والاضطهاد العنصری وهی تمارس حريتها وحقها فی تقرير المصير ، يطمح إلی أن يری العلاقات الدولیة بين الدول کافة تقوم علی أساس المساواة والتعايش السلمی وعدم التدخل فی الشؤون الداخلیة ، وتأمين السيادة الوطنیة ...............
وما زالت دول آسيا وإفريقيا وأمريکا اللاتينیة تواجه اعتداءات ضاریة علی نضالها من أجل تغير النظام الاقتصادی العالمی الحالی بنظام اقتصادی عالمی جديد أکثر معقولیة ومنطقیة ، وقد عبرت هذه البلدان عن ذلک فی مؤتمر (( المواد الأولیة والتنمیة )) حيث لابد أن يوضع حد لعمليات النهب والاستغلال وامتصاص ثروات الشعوب الفقيرة وعرقلة جهودها من أجل التنمیة والسيطرة علی ثرواتها ورفع الحيف عن أسعار موادها الأولیة .
وکذلک فإن هذه الدول ما زالت تواجه عراقيل أمام مطالبها العادلة المعبر عنها فی مؤتمر البحار فی کرا کاس ، ومؤتمر السکان ، ومؤتمر التغذیة ، ولابد للهيئة الدولیة من أن تقف بحزم إلی جانب النضال من أجل إحداث تغيرات جذریة فی النظام الاقتصادی العالمی لأن ذلک وحده يتيح للشعوب المختلفة إمکانیة التقدم بسرعة . ولابد لهذه الهيئة من أن تقف بحزم ضد القوی التی تحاول تحميل مسؤولیة التضخم المالی علی کاهل البلدان النامیة ، خاصة البلدان المنتجة للبترول ، وأن تشجب التهديدات التی تتعرض لها هذه البلدان بسبب مطالبها العادلة .
سيدی الرئيس ،،،
ما زال السباق علی التسلح علی أشده فی العالم ، الأمر الذی يهدد العالم بضياع ثروته وتبديد جهوده علی هذا السباق ، فضلاً عن إبقائه فی خيار انفجارات مسلحة خطيرة . إن الحد من السباق علی التسلح ، وصولاً إلی تدمير الأسلحة النوویة وتخصيص ما يصرف من مبالغ طائلة علی مجالات التقنيات العسکریة فی ميدان تقدم العلوم وزيادة الإنتاج وتحقيق الرفاه للعالم . هذا ما تتوقع الشعوب إن تعمل هيئة الأمم المتحدة باتجاهه . وما زال الاضطراب علی أشده فی منطقتنا . فالکيان الصهيونی مثبت بالأراضی العربیة التی احتلها ويتابع عدوانه علينا بجانب استعداداته العسکریة المحمومة بشن حرب عدوانیة جديدة ستکون الخامسة کم سلسلة حروبه العدوانیة ولنا أن نتحسب مع ما يصدر من إشارات عنه من أن تکون حرباً نوویة تحمل الفناء والدمار .
سيدی الرئيس ،،،
إن العالم بحاجة إلی أقصی الجهود من أجل تحقيق مطامحه فی السلم والحریة والعدل والمساواة والتنمیة وفی مکافحة الاستعمار والامبريالیة والاستعمار الجديد والعنصریة بکافة أشکالها بما فيها الصهيونیة لأن هو الطريق الوحيد لتحقيق آمال الشعوب کافة بما فی ذلک شعوب الدول التی تعارض هذا الطريق . أنه طريق لتکريس مبادئ ميثاق هيئة الأمم المتحدة والإعلان العالمی لحقوق الإنسان . إما بقاء الوضع الحالی فلن يفعل أکثر من أن يبقی العالم معرضاً لأخطر الصراعات المسلحة ، للکوارث الاقتصادیة والإنسانیة والطبيعیة .
سيدی الرئيس ،،،
رغم هذا الوضع المتأزم الذی يسود العالم برغم ما فی عالمنا من قوی ظلام وتأخر فإن عالمنا اليوم يعيش أياماً مجيدة . أنه يشهد انهيار العالم القديم عالم الاستعمار والامبريالیة والاستعمار الجديد والعنصریة بکافة أشکالها وأبرزها الصهيونیة ويشهد الاتجاه التاريخی العظيم لشعوب العالم نحو انبثاق عالم جديد تنتصر فيه القضايا العادلة ، وأننا واثقون من انتصار هذه القضايا.
سيدس الرئيس ،،،
إن قضیة فلسطين تدخل کجزء هام بين القضايا العادلة التی تناضل فی سبيلها الشعوب التی تعانی الاستعمار الاضطهاد ، وإذا کانت الفرصة قد أُتيحت لی أن أعرضها أمامکم فإننی لن أنسی أن مثل هذه الفرصة يجب أن تتاح لکل حرکات التحرر المناضلة ضد العنصریة والاستعمار . فی تقرير مصيرها ، أدعوکم أن تعيروا قضاياهم ، کما قضيتنا ، من همومکم واهتمامکم الأولویة ذاتها مما يشکل مرتکزاً أساسياً لحمایة السلم فی العالم وتکريس عالم جديد تعيش الشعوب فی ظلاله بعيداً عن الاضطهاد والظلم والخوف والاستغلال ، ولهذا فإننی سأعرض قضيتنا ضمن هذا الإطار وفی سبيل هذا الهدف .
وإننا حين نتکلم من علی هذا المنبر الدولی فإن ذلک تعبير فی حد ذاته عن إيماننا بالنضال السياسی والدبلوماسی مکملاً معززاً لنضالنا المسلح وتعبير عن تقديرنا للدور الذی يمکن للأُمم المتحدة أن تقوم به فی حل المشکلات العالمیة ، بعد أن تغيرت بنيتها فی صالح أمانی الشعوب وفی حل مشکلتنا التی تتحمل فيها المؤسسة الدولیة مسئولیة خاصة .
إن شعبنا يتکلم وهو يتطلع إلی المستقبل أکثر مما هو مقيد بمآسی الماضی وأغلال الحاضر. وإذا کنا، ونحن نتحدث عن الحاضر نعود إلی الماضی فلأننا نريد أن نوضح بدایة الطريق الذی نشقه إلی المستقبل المشرق مع کل شعوب العالم عامة ، وحرکات التحرير خاصة. وإذا کنا نعود إلی جذور قضيتنا فأنه ما زال بين الحاضرين هنا من يحتل بيوتنا ويرتع فی حقولنا ويقطف ثمار أشجارنا ويدعی أننا أشباح لا وجود لها ولا تراث ولا مستقبل. وأن هناک من کان يتصور، وإلی وقت قريب، وربما حتی الآن، أن مشکلتنا هی مشکلة لاجئين، أو أن مشکلة الشرق الأوسط هی مشکلة خلاف علی حدود بين الدول العربیة وبين الکيان الصهيونی أو يتصور أن شعبنا يدعی حقوقاً ليست له ويقاتل دونما سبب معقول ومشروع إلا الرغبة فی تعکير السلام وإرهاب الآخرين . ولأن هناک بينکم وأعنی الولايات المتحدة الأمريکیة وغيرها من يمون عدونا بطائراته وقنابله وکل أدوات الفتک والتدمير ويقف منا موقف العداء ويعمد إلی تشويه حقيقة المشکلة، کل ذلک علی حساب الشعب الأمريکی وعلی حساب رفاهيته وعلی حساب الصداقة التی نتطلع إليها مع هذا الشعب العظيم الذی نکن له ولتجاربه فی النضال من أجل حريته ووحدة أرضه کل تقدير .
وأننی لانتهز هذه المناسبة لا توجه إلی الشعب الأمريکی وأُخاطبه من مکانی هنا أن يقف مع شعبنا الشجاع المناضل . أن يقف مع الحق والعدالة . أن يتذکر بطله جورج واشنطن الذی ناضل لاستقلال أمريکا وحريتها . ويتذکر أبراهام لنکولن الذی وقف مع المحرومين والمعذبين ويتذکر وصايا ويلسون الأربع عشرة والتی يتبناها شعبنا إيماناً بهذه المبادئ الإنسانیة العظيمة.
وأتوجه إلی الشعب الأمريکی وأتساءل هل هذه التظاهرات المعادیة التی تنطلق فی الخارج هی وجهه الحقيقی . وما هی الجريمة التی ارتکبها شعبنا ضد الشعب الأمريکی . . .
لماذا هذا الوجه المعادی . هل هو لصالح أمريکا . هل هو لصالح الجماهير الأمريکیة . حتماً لا . وأرجو أن يتذکر الشعب الأمريکی أن صداقته مع أُمتنا العربیة هی أهم وهی أبقی وهی أنفع .
سيدی الرئيس ،،،
إن شرحنا لجذور قضيتنا نابع من إيماننا بأن العودة إلی أُصول القضايا التی تشغل العالم أمر ضروری عند تلمس الحلول لها . وهذا منهج نطرحه علی السياسة الدولیة لتأخذ به بعد أن عانت الکثير وعانت الشعوب معها من المحاولات تجاهل الأصول والقفز عليها أو إنکارها رضوخاً واستسلاماً للأمر الواقع .
ترجع جذور المشکلة الفلسطينیة إلی أواخر القرن التاسع عشر أو بکلمات أُخری إلی ذلک العهد الذی کان يسمی عصر الاستعمار والاستيطان وبدایة انتقال إلی عصر الإمبريالیة حيث بدأ التخطيط الصهيونی_ الاستعماری لغزو أرض فلسطين بمهاجرين من يهود أوُروبا کما کان الحال بالنسبة للغزو الاستيطانی لإفريقيا . فی تلک الحقبة التی توطدت فيها سطوة عتاه الاستعمار القادمين من الغرب إلی أفريقيا وآسيا وأمريکا اللاتينیة للاستيطان وإقامة المستعمرات وممارسة أشد أشکال الاستغلال والاضطهاد والنهب لشعوب القارات الثلاث . إنها الحقبة التی ما زلنا نشهد آثارها العنصریة البشعة فی الجنوب الإفريقی وکذلک فی فلسطين .
وکما استخدم الاستعمار والمستوطنون أفکار ((التمدن والتحضر)) لتبرير الغزو والنهب والعدوان فی إفريقيا وغيرها . کذلک استخدمت هذه الذرائع لغزو فلسطين بموجات المهاجرين الصهاينة . وکما استخدم الاستعمار والمستوطنون الدين واللون والعرق والغة لتمرير عملیة استغلال الشعوب وإخضاعها بالتمييز والتفرقة والإرهاب فی إفريقيا ، کذلک استخدمت هذه الأساليب لاغتصاب الوطن الفلسطينی واضطهاد شعبه ومن ثم تشريده .
وکما استخدم الاستعمار ، وقتئذ ، المحرومين والفقراء والمستغلين کوقود لنار عدوانه ، ومرتکزات الاستيطان ، کذلک استخدم الاستعمار العالمی والقادة الصهاينة اليهود المحرومين والمضطهدين فی أُوروبا کوقود للعدوان ومرتکزات للاستيطان والتمييز العنصری .
إن الإيديولوجیة الصهيونیة التی استخدمت ضد شعبنا لاستيطان فلسطين بالغزاة الوافدين من الغرب استخدمت فی الوقت ذاته لاقتلاع اليهود من جورهم فی أوطانهم المختلفة ولتغريبهم عن الأمم.
إنها أيديولوجيا استعماریة استيطانیة عنصریة تمييزیة رجعیة تلتقی مع اللا سامیة فی منطلقاتها، بل هی الوجه الآخر للعملة نفسها. فعندما نقول أن تابعی دين معين هو اليهود، أياً کان وطنهم، لا ينتسبون إلی ذلک الوط ولا يمکن أن يعيشوا کمواطنين متساوين مع بقیة المواطنين من الطوائف الأخری، فإن تلک اللقاء مباشر مع دعاة اللاسامیة، وعندما يقولون أن الحل الوحيد لمشکلتهم هو أن ينفصلوا عن الأمم والمجتمعات التی هم جزء منها عبر تاريخ طويل، ثم يهاجرون ليستوطنوا أرض شعب آخر ويحلوا محله بالقوة والإرهاب یأخذون من غيرهم الموقف نفسه الذی أخذه دعاة اللاسامیة منهم.
ومن هنا نلاحظ مثلاً العلاقة الوثقی بين ردوس وهو يبسط استعماره الاستيطانی فی جنوب شرقی القارة الإفريقیة وبين هرتزل الذی راح يخطط ويصمم لاستعماره الاستيطانی علی أرض فلسطين.
وعندما حصل هرتزل علی شهادة حسن سلوک استعماری استيطانی من رودس قدمها للحکومة البريطانیة ليستصدر منها قرار التأييد والدعم مقابل أن يبنی علی أرض فلسطين قاعدة للاستعمار تؤمن مصالحه فی أهم النقاط الاستراتيجیة فی الشرق الأوسط.
وهکذا باشرت الحرکة الصهيونیة متحالفة مع الاستعمار العالمی غزوتها لبلادنا. واسمحوا لی أن أوجز بعض الحقائق التالیة حولها:
• کان عدد سکان فلسطين عند بدایة الغزوة عام ۱۸۸۱ وقبل قدوم أول موجة استيطان حوالی نصف مليون نسمة کلهم من العرب، مسلمين ومسيحيين ومنهم حوالی عشرون ألفاً من يهود فلسطين يعيشون جميعاً فی کنف التسامح الدينی الذی اشتهرت به حضارتنا.
• وکانت فلسطين أرضاً خضراء معمورة بشعبها العربی الذی يبنی الحياة فی وطنه ويغنی ثقافته.
• وعمدت الحرکة الصهيونیة إلی تهجير حوالی خمسين ألف يهودی أوروبی بين عامی ۱۸۸۲ و ۱۹۱۷ لاجئة إلی شتی أساليب الاحتيال لتغرسهم فی أ{ضنا. ونجحت فی الحصول علی تصريح بلفور من بريطانيا، فجسد التصريح حقيقة التحالف الصهيونی الاستعماری، وعبر هذا التصريح عن مدی ظلم الاستعمار للشعوب حيث أعطت بريطانيا وهی لا تملک وعداً للحرکة الصهيونیة وهی لا تستحق. وخذلت عصبة الأمم بترکيبها القديم شعبنا العربی وتبخرت وعود ومبادئ ويلسون فی الهواء وفرضت علينا قسراً الاستعمار البريطانی بصورة الانتداب، وتعهد صک الانتداب الذی أصدرته عصبة الأمم المتحدة صراحة بالتمکين للغزوة الصهيونیة من أرضنا.
• وعلی مدی ثلاثين عاماً بعد صدور تصريح بلفور نجحت الحرکة الصهيونیة مع حليفها الاستعماری فی تهجير مزيد من يهود أوروبا واغتصاب أراضی عرب فلسطين. وهکذا أصبح عدد اليهود فی فلسطين عام ۱۹۴۷ حوالی ستمائة ألف يملکون أقل من ۶ % من أراضی فلسطين الخصبة. بينما کان تعداد عرب فلسطين حوالی مليون وربع المليون نسمة.
• وبفعل تواطؤ الدولة المنتدبة مع الحرکة الصهيونیة ودعم الولايات المتحدة لهما صدر عن هذه الجمعیة وهی ف يبدایة عهدها التوصیة بتقسيم وطننا فلسطين فی ۲۹ نوفمبر ۱۹۴۷ وسط تحرکات مريبة وضغوط شديدة، فقسمت ما لا يجوز لها أن تقسم: أرض الوطن الواحد، وحين رفضنا ذلک القرار فلأننا مثل أم الطفل الحقيقیة التی رفضت أن يقسم سليمان طفلها حين نازعتها عليه امرأة أخری. ومع ذلک فقد منح قرار التقسيم المستوطنين الاستعماريين ۵۴ % من أرض فلسطين. وکأن ذلک لم يکن کافياً بالنسبة إليهم، فشنوا حرباً إرهابیة ضد السکان المدنيين العرب واحتلوا ۸۱ % من مجموع مساحة فلسطين وشردوا مليون عربی.
• مغتصبين بذلک ۵۲۴ قریة ومدينة عربیة. ودمروا منها ۳۸۵ مدينة وقریة تدميراً کاملاً محاها من الوجود. وحيث فعلوا ذلک أقاموا مستوطناتهم ومستعمراتهم فوق الانقاض وبين بساتيننا وحقولنا.
ومن هنا يبدأ جذر المشکلة الفلسطينیة، أن هذا يعنی أن أساس المشکلة ليس خلافاً دينياً أو قومياً بين دينين أو قوميتين وليس نزاعاً علی حدود بين دول متجاورة، انه قضیة شعب اغتصب وطنه وشرد من أرضه لتعيش أغلبيته فی المنافی والخيام.
وقد استطاع هذا الکيان الصهيونی وبدعم من دول الاستعمار والامبريالیة وعلی رأسها الولايات المتحدة الأمريکیة أن يتحايل علی هيئة الأمم لفبوله فی عضويتها ومن ثم علی شطب قضیة فلسطين من دول أعمالها، وتضليل الرأی العام العالمی بتصوير المشکلة کمشکلة لاجئين بحاجة إلی عطف المحسنين أو إعادة توطينهم فی بلاد الآخرين.
علی أن هذه الدولة العنصریة التی قامت علی أساس الاستعمار الاستيطانی لم تکتف بکل ذلک حيث جعلت من نفسها قاعدة للإمبريالیة وراحت تتحول إلی ترسانة من الأسلحة لإکمال مهمتها فی إخضاع الشعوب العربیة والعدوان عليها طمعاً فی المزيد من التوسع علی الأرض الفلسطينیة والأراضی العربیة. فإلی جانب عشرات الاعتداءات التی شنتها هذه الدولة ضد البلاد العربیة قامت بحربين توسعيتين کبيرتين عام ۱۹۵۶ وعام ۱۹۶۷ عرضت خلالهما السلم العالمی لخطر حقيقی.
فقد کان من نتائج العدوان الصهيونی فی حزيران ۱۹۶۷ أن احتل العدو سيناء المصریة حتی مشارف السويس، واحتل الجولان السوریة فضلاً عن احتلاله للأرض الفلسطينیة حتی نهر الأردن، الأمر الذی شکل وضعاً جديداً فی منطقتنا وخلق ما يسمی بمشکلة الشرط الأوسط. ومما جعل الوضع يتفاقم أکثر إصرار العدو علی استمرار الاحتلال وتکريسه، مشکلاً رأس حربه للاستعمار العالمی ضد أمتنا العربیة، وقد ضرب عرض الحائط بکل قرارات مجلس الأمن ونداءات الرأی العام العالمی للانسحاب من الأراضی التی احتلها بعد حزيران ولم تجد کل المساعی السلمیة والدبلوماسیة لردعه عن هذه السياسة التوسعیة، فما کان أمام أمتنا العربیة وفی مقدمتها دولتا مصر وسوريا إلا أن تبذل الجهود المضنیة فی الاستعداد العسکری من أجل الصمود فی وجه هذه الغزوة الهمجیة المسلحة بالقوة، وثانياً من أجل تحرير تلک الأراضی واستعادة حقوق الشعب الفلسطينی بعد استنفاذ کل الوسائل السلمیة، وضمن هذا الإطار اندلعت الحرب الرابعة، حرب تشرين لتؤکد للعدو الصهيونی عقم سياسته الاحتلالیة التوسعیة واعتماده علی شريعة القوة العسکریة، ولکن رغم ذلک فإن قادة الکيان الصهيونی مازالوا بعيدين عن الاتعاظ بهذه الدروس، فهم يعدون العدة للحرب الخامسة، ليعودوا من جديد إلی سياسیة مخاطبة العرب بلغة التفوق العسکری سياسة العدوان والإرهاب والإخضاع للحرب.
سيدی الرئيس،،،
لشد ما يتألم شعبنا حين يسمع تلک الدعايات التی تقول أن أراضيه کانت صحراء فعمرها المستوطنون الأجانب، وأن وطنه کان خالياً من السکان، وأنه لم يتضرر أحد من بنی البشر نتيجة قيام هذا الکيان الاستيطانی، لا .. يا سيدی الرئيس، يجب أن تدحض هذه الأکاذيب من علی هذا المنبر العالمی، ويجب أن يعرف الجميع أن فلسطين کانت مهداً لأقدم الحضارات والثقافات استثمر شعبها العربی ينشر الخضرة والبناء والحضارة والثقافة فی بروعها طوال آلاف السنين ويرفع لواء التسامح الدينی ضارباً المثل علی حریة العقيدة وحارساً أميناً علی مقدسات جميع الأديان فی ظنه.
وأننی کأحد أبناء بيت المقدس احتفظ لنفسی ولشعبی بذکريات جميلة وصور رائعة عن مظاهر التآخی الدينی التی کانت تتألف فی مدينتنا المقدسة قبل حلول النکبة بها, ولم ينقطع شعبنا عن ذلک إلا بعد تمکن الغزوة الصهيونیة الهمجیة من إقامة دولة إسرائيل وتشريده.
ولکنه مازال مصمماً علی الاستمرار ف أداء دوره الحضاری والإنسانی علی أرض فلسطين، ولا يسمح بأن تتحول هذه الأراضی إلی بؤر للعدوان علی الشعوب، وإلی معسکر عنصری ضد الحضارة والثقافة والتقدم والسلام. ولهذا فإن شعبنا لا يستطيع إلا أن يواصل تراث أجداده فی الکفاح ضد الغزاة وأن يحمل شرف المسؤولیة فی الدفاع عن وطنه وعن أمنته العربیة وعن الثقافة والحضارة ومهد الديانات السماویة، وتکفينا نظرة سريعة لمواقف إسرائيل العنصریة عندما دعمت منظمة الجيش السریة فی الجزائر، وفی دعمها للمستعمرين فی أفريقيا سواء فی الکونغو وانغولا وموزمبيق وزمبابوی وفی وقوفها إل جانب حکومة فيتنام ضد الثورة الفيتنامیة، فضلاً عن مواقفها المتتابعة فی هذا السياق إلی جانب الاستعماريين والعنصرين فی کل مکان وعرقلتها لعمل لجنة تصفیة الاستعمار ورفضها التصويت لمصلحة استقلال بلدان أفريقيا ووقوفها ضد مطالب بلدان آسيا وإفريقيا وأمريکا اللاتينیة وبلدان عديدة أخری فی مؤتمرات " المواد الأولیة والتنمیة" و"قانون البحار" و "السکان" و "التغذیة". کل ذلک يعطی دليلاً إضافياً علی صورة العدو الذی اغتصب بلادنا، ويکشف عن شرف النضال الذی نخوضه ضده. اننا ندافع عن حلم المستقبل، وهو يدافع عن أساطير الماضی.
سيدی الرئيس،،،
إن لهذا العدو الذی نواجهه سجلاً حافلاً ضد اليهود أنفسهم فهناک فی داخل الکيان الصهيونی تمييز عنصری بشع ضد اليهود الشرقيين. وإذا کنا ندين بکل ما أوتينا من قوة مذابح اليهود تحت الحکم النازی، فإن القادة الصهاينة کما يبدو أن همهم الأکبر حينذاک هو استغلالها لتحقيق الهجرة إلی فلسطين.
سيدی الرئيس،،،
لو کان تهجيرهم إلی فلسطين بهدف العيش کمواطنين متساوين معنا بالحقوق والواجبات لکنا أفسحنا المجال لهم ضمن إمکانات وطننا، کما حدث مع عشرات الآلاف من الأرمن الشرکس الذين ما زالوا بيننا أخوة مواطنين مثلنا تماماً، أما أن يکون هدف ذلک اغتصاب أراضينا وتشريدنا وتحويلنا إلی مواطنين من الدرجة الثانیة وإنزال المعاملة نفسها بنا فهذا ما لا يمکن أن ينصحنا أحد القبول به أو الإذعان له. ولهذا فإن ثورتنا منذ البدایة لا تقوم علی أسس عرقیة أو دينیة عنصریة، وليست موجهة للإنسان اليهودی من حيث کونه إنساناً وإنما هی موجهة ضد العنصریة الصهيونیة وضد العدوان. وبهذا المعنی فإن ثورتنا هی أيضاً من أجل الإنسان اليهودی. إننا نناضل من أجل أن يعيش اليهود والمسيحيون والمسلمون بمساواة فی الحقوق والواجبات وبلا تمييز عنصر أو دينی.
أ‌. إننا إذن يا سيادة الرئيس نفرق بين اليهودیة وبين الصهيونیة. وفی الوقت الذی نعادی الحرکة الصهيونیة الاستعماریة، فإننا نحترم الدين اليهودی وإننا نحذر اليوم، وبعد قرابة قرن من بروز هذه الحرکة العنصریة، من أن خطرها يتزايد ضد اليهود فی العالم، وضد شعبنا العربی وضد أمن العالم وسلامته، فالصهيونیة لا تزال متمسکة بتهجير اليهود من أوطانهم واصطناع قوميه لهم يستبدلون بها قومياتهم الأصلیة. إن الصهيونیة تتابع نساطها التخريبی هذا علی الرغم من ظهور فشل الحل الذی قدمته، وأن ظاهرة النزوح من التجمع الإسرائيلی المستمرة منذ قيامه والتی ستقوی مع سقوط قلاع الاستعمار الاستيطانی العنصری فی العالم، لدليل علی هذا الفشل.
ب‌. إننا ندعو جميع الشعوب والحکومات لمجابهة مخططات الصهيونیة الرامیة إلی تهجير مزيد من يهود العالم من أوطانهم ليغتصبوا وطننا. وندعوهم ف يالوقت نفسه للوقوف فی وجه أی اضطهاد للإنسان بسبب دينه أو جنسه أو لونه.
ت‌. وإننی أتساءل يا سيادة الرئيس، لماذا يتحمل شعبنا ووطننا مسؤولیة مشکلة الهجرة اليهودیة إذا کانت لا زالت مثل هذه المشکلة فی مخيلة البعض؟ وأتساءل لماذا لا يتحمل المتحمسون لهذه المشکلة إن وجدت، المسؤلیة فيفتحوا بلادهم الکبيرة الرقعة والقادرة لاستيعاب هؤلاء المهاجرين ومساعدتهم؟
سيدی الرئيس ،،،
إن الذين ينعتون ثورتنا بالإرهاب، إنما يفعلون ذلک لکی يضللوا الرأی العام العالمی عن رؤیة الحقائق، من رویة وجهنا الذی يمثل جانب العدل والدفاع عن النفس ووجههم الذی يمثل جانب الظلم والإرهاب.
إن الجانب الذی يقف فيه حامل السلاح هو الذی يميز بين الثائر والإرهابی، فمن يقف فی جانب قضیة عادل ومن يقاتل من أجل حریة وطنه واستقلاله ضد الغزو والاحتلال والاستعمار لا يمکن أن تنطبق عليه بأی شکل من الأشکال صفة إرهابی وإلا اعتبر الشعب الأمريکی حين حمل السلاح ضد الاستعمار البريطانی إرهابياً واعتبرت المقاومة الأوروبیة ضد النازیة إرهاباً، واعتبر نضال شعوب آسيا وإفريقيا وأمريکيا اللاتينیة إرهاباً. لا يا سيدی الرئيس إن هذا هو الکفاح العادل والمشروع والذی يکرسه ميثاق هيئة الأمم والإعلان العالمی لحقوق الإنسان. أما الذی يحمل السلاح ضد القضايا العادل... الذی يشن الحرب لاحتلال أوطان الآخرين ونهبم واستغلالها واستعمارهم فذلک هو الإرهابی وأعماله هی التی يجب أن تدان وينسحب عليه لقب مجرم حرب ذلک أن عدالة القضیة هی التی تقرر عدالة السلاح
سيدی الرئيس،،،
إن الإرهاب الصهيونی الذی ارتکب بحق الشعب الفلسطينی لإجلائه عن وطنه واقتلاعه من أرضه مدون لديکم فی وثائق رسمیة وزعت فی الأمم المتحدة، لقد ذبح الآلاف من أبناء شعبنا فی قراهم ومدنهم وأجبر عشرات الأولوف تحت نار البندقیة وقصف المدافع والطائرات أن يترکوا بيوتهم وما زرعوا فی أرض أجدادهم. وکم من مرة أجبر فيها أبناء من شعبنا نساء وأطفال وشيوخ علی الخروج من دون زاد أو ماء زأرغموا علی تسلق الجبال والتيه فی الصحراء.
إن الکوارث التی حلت عام ۱۹۴۸ بأهالی المئات من القری والمدن فی السهل والجبل، فی القدس ويافا واللد والرملة والجليل، لم ولن ينساها من عانی أهوال لحظة لحظة رغماً عن التعتيم الإعلامی العالمی الذی نجح فی إخفاء هذه الأهوال کما أخفی أثر ۳۸۵ قریة ومدينة فلسطينیة دمرت فی حينه وأزيلت من الوجود، ان نسف ۱۹ ألف منزل علی مدی السنوات السبع الأخيرة أی ما يساوی تدمير مائتی قریة فلسطينیة أخری تدميراً کاملاً والأعداد الضخمة من مشوهی الإرهاب والتعذيب ومن فی السجون لا يمکن أن يطمسه التعتيم الإعلامی . لقد وصل إرهابهم إلی الحقد حتی علی شجرة الزيتون فی بلادی التی اعتبروها علماً شامخاً يذکرهم بسکان البلاد الأصليين، يصرخ أن الأرض فلسطينیة، فراحوا يعملون علی اقتلاعها أو قتلها بالإهمال والتحطيب، ماذا يمکن أن يسمی تصريح غولدا مائير عندما عبرت عن "قلقها من الأطفال الفلسطينيين الذين يولدون کل صباح". انهم يرون فی الطفل الفلسطينی والشجرة الفلسطينیة عدواً يجب التخلص منه، يا سيادة الرئيس، طيلة عشرات السنين وهم يتعقبون قيادات شعبنا الثقافیة والسياسیة والاجتماعیة والفنیة بالإرهاب والتقتيل والاغتيال اوالتشريد . لقد سرقوا تراثنا الحضاری، وفولکلورنا الشعبی وادعوه لهم ومدوا إرهابهم إلی مقدساتنا فی مدينة السلام القدس الحبيبة وعمدوا إلی إفقادها طابعها العربی المسيحی الإسلامی من خلال تهجير سکانها وضمها لدولتهم، ولا حاجة لأن نسترسل فی ذکر المسجد الأقصی وسرقة ثروات کنيسة القيامة والتشويه الذی لحق بعمرانها وطابعها الحضاری.. فالقدس بروعتها وبالعبق التاريخی المسيطر عليها تشهد لإجيالنا المتعاقبة التی مرت عليها تارکة فی کل رکن من أرکانها أثراً خالداً وبصمة حنونة ولمسة حضاریة ونبضة إنسانیة.
وليس غريباً أن تتعانق فی سمائها الرسالات السماویة الثلاث وتتهادی فی رکبها وآفاقها تنير للبشریة طريق جلجلتها وهی تحمل أشواکها وآلامها لترسم مستقبلها بکل ما فيه من آمال وأمانی ومعطيات .
سيدی الرئيس،،،
إنا العدد القليل من العرب الفلسطينيين الذيم لم يستطع العدو هجيرهم من أرضهم عام ۱۹۴۸ هم الآن لاجئون علی أرضهم وقد عوملوا فی القانون الإسرائيلی کمواطنين من الدرجة الثانیة، بل والثالثة باعتبار أن اليهود الشرقيين هم مواطنوا الدرجة الثانیة ومورست ضدهم کل أشکال التمييز العنصری والإرهاب وصودرت أراضيهم وممتلکاتهم، وتعرضوا لمذابح دامیة کما حدث فی قریة کفر قاسم، وهجروا من قراهم وحرموا من العودة لها کما حدث لأهالی قريتی کفربرعم وأقرت، کما أهلنا عاشوا هناک ثمانیة عشر عاماً تحت الحکم العرفی لا يحق لهم الانتقال من مکان إلی مکان مجاور دون إذن مسبق من الحاکم العسکری. تصور، يا سيادة الرئيس، فی الوقت الذی يسن فيه المشرع الإسرائيلی قانوناً حقاً تلقائياً بالمواطنة لأی يهودی يهاجر إلی أرضنا فور أن يطأها، يسن قانوناً آخر يعتبر الفلسطينيين الذين بقوا فی فلسطين ولم يکونوا فی قراهم أو مدنهم ساعة احتلالها محرومين من المواطنة.
سيدی الرئيس،،،
إن سجل حکام إسرائيل الحافل بجرائم الإرهاب يمتد ليشمل عدداً من أبناء أمتنا العربیة الذين بقوا تحت الاحتلال فی سيناء أو الجولان کما أن ذکری جريمة قصف مدرسة بحر البقر ومصنع أبو زعبل فی مصر العربی ما زالت ماثلة للإذهان، وأما تدمير مدينة القنيطرة السوریة مازال شاهداً لکل من يريد أن يری ما يفعله الإرهاب، وإذا فتح سجل الإرهاب الصهيونی علی جنوبی لبنان وهو الإرهاب الذی ما زال ميتمراً، فسوف تقشعر الأبدان من هول ما يرتکب من أعمال القرصنة والقصف والعدوان، بما فی ذلک تهجير المدنيين وتدمير بيوتهم وخطفهم وحرق مزارعهم إلی جانب الاعتداءات المستمرة علی سيادة الدولة اللبنانیة، والإعداد لسرقة مياه نهر الليطانی، ولنذکر فی هذا المجال بالمقررات العديدة التی صدرت عن هذه المنظمة، والتی تدين إسرائيل بارتکاب الاعتداءات ضد الدولة العربیة وبالاعتداء علی حقوق الإنسان، وفيما يتعلق بضم القدس وتغيير وضعها السابق للاحتلال وإدانتها لمخالفات متعددة لبنود اتفاقيات جنيف فی حالة الحرب.
سيدی الرئيس،،،
إن التأمل بکل هذه الأعمال لا يمکن أن يطلق عليه من وصف غير وصف الإرهاب الهمجی، ومع ذلک يتجزأ أولئک الإرهابيون الغزاة العنصرين علی تسمیة نضالات شعبنا العادلة بالأعمال الإرهابیة.
هل يوجد ثمة تجرؤ علی الباطل والتزييف أشد من هذا . واننا نقول أن علی أولئک الذين اغتصبوا أرضنا وارتکبوا من جرائم الإرهاب والتمييز العنصری أکثر مما فعل ويفعل العنصريون فی جنوبی إفريقيا، ان يتذکروا قرار الجمعیة العامة لهيئة الأمم المتحدة الذی أعلن طرد جنوبی إفريقيا من عضويتها، لأن ذلک هو المصير المحتوم لکل الدول العنصریة التی تطبق شريعة الغاب وتغتصب وطن الآخرين وتضطهدهم.
سيدی الرئيس،،،
لقد قاوم شعبنا الفلسطينی خلال ثلاثين عاماً تحت الاحتلال البريطانی والغزو الصهيونی کل حاولات انتزاع أرضه، وناضل فی ثورات ست، ومنةخلال عشرات الانتفاضات الشعبیة ومن أجل احباط المؤامرة ليبقی علی أرضه وفوق تراب وطنه، قدم فی سبيل ذلک ولغایة ۱۹۴۸ ثلاثين ألف شهيد (أی ما يوازی ۶ ملايين أمريکی بالنسبة لعدد سکان اليوم).
وعندما اقتلعت غالبيته من الأرض الفلسطينیة التی احتلت عام ۱۹۴۸ ظل يقوم فی ظروف صعبة محاولات إفنائه. وحاول شعبنا بکل الطرق استمرار نضاله السياسی من أجل حقوقه، دون جدوی .
وناضل للحفاظ علی وجوده فتعلم أبناؤه فی النزوح والشتات وکدحوا تحت أصعب الظروف ليستطيعوا الاستمرار، وأصبح لدی الشعب الفلسطينی آلاف الأطاء والمهندسين والأساتذة والعلماء توجهوا بعملهم وإمکانياتهم للأقطار العربیة المحيطة بوطنهم المغتصب، فساهموا فی البناء والتعمير والتطوير وحصلوا علی دخل استخدموه لمساعدة أقربائهم الصغار والعجائز الذين استحال عليهم مغادرة مخيمات النزوح، علم الأخ أخاه أخته وحافظ علی والديه وربی أولاده ولکنه ظل يحلم فی قلب ذاته بالعودة إلی فلسطين.. ظل فلسطينياً متمسکاً بوطنه لا يهتز ولاؤه لها ولا تهن عزيمته ولا يفتر حماسه، لم يغره شیء للتخلی عن فلسطينيته ووطنه فلسطين.
لا ولم ينسه الزمن إياها کما توقع المتوقعون.
وعندما خابت آمال شعبنا بالأسرة الدولیة التی نسيته وتغافلت عن حقوقه وثبت لشعبنا عجز النضال السياسی وحده عن استعادة شبر أرض من وطنه لجأ شعبنا إلی الثورة الفلسطينیة وأعطاها کل إمکانياته المادیة والبشریة وخيرة شبابه.. وواجهشعبنا ببسالة إرهاباً إسرائيلياً لا يتخيله بشر ليثنيه عن طريق النضال.
لقد قدم شعبنا فی السنوات العشر الأخيرة من نضاله آلاف الشهداء وأضعافهم من الجرحی والمشوهين والأسری والمعتقلين من أجل أ يفنی أو يذوب ومن أجل انتزاع حقه فی تقرير مصيره علی وطنه وفی عودته إلی ترابه.
وتعيش جماهير شعبنا الآن تحت الاحتلال الصهيونی تقاوم بکل الکبرياء المتأصلة فيها، بکل الشموخ الثوری الملازم لها سواء من زج منها فی السجون والمعتقلات أو من يعيش داخل السجن الکبير فی قفص الاحتلال، يقاومون من أجل البقاء والوجودز يناصلون من أجل أن تبقی الأرض عربیة ويکافحون الطغيان والظلم والإرهاب بشتی صوره المأساویة الخطيرة.
ومن خلال ثورة شعبنا المسلحة تبلورت قيادته السياسیة وترسخت مؤسساته الوطنیة وبنيت حرکة التحرير الوطنیة التی تضم کل فصائله وتنظيماته وقدراته والتی جسدتها منظمة التحرير الفلسطينیة.
ومن خلال حرکة التحرر الوطنیة الفلسطينیة نضج نضال شعبنا وتعددت أساليبه فشمل النضال السياسی والاجتماعی بالإضافة للنضال المسلح، واندفعت منظمتنا تساهم فی بناء الإنسان الفلسطينی المؤهل لبناء المستقبل الفلسطينی وليس لتعبئته لمواجهة تحديات الحاضر.
وتعتز منظمة التحرير الفلسطينیة بإنها وهی تخوض المعارک المسلحة وتواجه قساوة الإرهاب الصهيونی، قامت بمآثر عديدة حضاریة وثقافیة فشکلت مؤسسات البحث العلمی، والتطوير الزراعی والرعایة الصحیة وإحياء التراث الحضاری لشعبنا، وتطوير الفولکلور الشعبيوخرجت من بين صفوفها عدداً من الشعراء والفنانين والکتاب الذين يسهمون فی تطوير الثقافة العربیة، وربما امتد ذلک إلی الثقافة العالمیة، وکان المحتوی لکل ذلک يحمل طابعاً إنسانياً عميقاً آثار إعجاب کل الأصدقاء الذين أطلعوا عليه وکنا بذلک النقيض لعدونا الذی قام علی هدم الحضارة والثقافة بترويج الأفکار العنصریة والاستعماریة وکل ما هو معاد للشعوب والتقدم والعدل والديمقراطیة والسلام.
سيدی الرئيس،،،
لقد اکتسبت منظمة التحرير الفلسطينیة شرعيتها من طليعتها فی التضحیة ومن قيادتها للنضال بکافة أشاله، واکتسبتها من الجماهير الفلسطينیة التی أولتها قيادة العمل واستجابت لتوجيهها... واکتسبها من تمثيل کل فصيل ونقابة وتجمع وکفاءة فلسطينیة فی مجلسها الوطنی ومؤسساتها الجماهيریة، وقد تدعمت هذه الشرعیة بمؤازرة الأمة العربیة کلها لها. وکما تکرس هذا الدعم فی مؤتمر القمة العربی الأخير بتأکيد حق منظمة التحرير الفلسطينیة فی إقامة السلطة الوطنیة المستقلة علی کل الأراضی الفلسطينیة التی يتم تحريرها بصفتها الممثلة الشرعیة الوحيدة للشعب الفلسطينی.
کما أن شرعيتها تعمقت من خلال دعم الأخوة فی حرکات التحرر ودول العالم الصديقة المناصرة التی وقفت إلی جانب المنظمة تدعمها وتشد أزرها فی نضالها من أجل حقوق الشعب الفلسطينی.
وهنا لا بد أن أن أعلن بکل اعتزاز شکر ثوارنا وشعبنا للمواقف المشرفة التی وقفتها مع نضال شعبنا دول عدم الانحياز والدول الاشتراکیة والدول الإسلامیة الإفريقی والدول الصديقة فی أوروبا وکذلک الأصدقاء فی آسيا وأفريقيا وأمريکا اللاتينیة.
سيدی الرئيس،،،
إن منظمة التحرير الفلسطينیة هی الممثل الشرعی والوحيد للشعب الفلسطينی وهی بهذه الصفة تنقل إليکم تلک الرغبات والأمانی وتحملکم مسؤولیة تاريخیة کبيرة تجاه قضيتنا العادلة.
سيادة الرئيس،،،
لقد تعرض شعبنا لويلات الحرب والدمار والتشريد سنين طويلة، ودفع شعبنا من دماء أبنائه وأرواحهم ما يعوّض بثمن.
وعانی منالاحتلال والتشريد والنزوح والإرهاب ما لم يعان منه شعب آخر. ولکن ذلک کله لا يجعل شعبنا حاقداً يحلم بالانتقام، کما أنه لا يجعلنا يا سيادة الرئيس تقع فی سقطة عدونا العنصریة أو نفق الرؤیة الحقيقیة فی تحديد أعدائنا وأصدقائنا.
إننا ندين کل الجرائم التی ارتکبت ضد اليهود وکل أنواع التمييز الصريح والمقنع الذی عانی منه معتنقو اليهودیة.
سيدی الرئيس،،،
إننی ثائر من أجل الحریة. واعرف أن کثيرين من الجالسين فی هذه القاعة کانوا فی مثل المواقع النضالیة التی أقتل منها الآن.
واستطاعوا من خلال نضالهم أن يحولوا أحلامهم إلی حقائق. إنهم شرکائی فی الحلم إذن، من هنا أسألهم أن نمضی فی تحويل الحلم المشترک بمستقبل السلام فی هذه الأرض الفلسطينیة المقدسة إلی حقائق ساطعة.
لقد وقف المناضل اليهودی أهود أديف فی المحکمة العسکریة الإسرائيلیة قائلاً: أنا لست مخرباً... أنا من المؤمنين بإقامة الدول الديمقراطیة علی هذه الأرض، أنه الآن فی غياهب سجون الزمرة العسکریة الصهيونیة مع زملاء له.
ويمثل الآن، أمام هذه المحاکم ذاتها، أمير شجاع من أمراء الکنيسة المسيحیة هو المطران کبوجی. انه يرفع أصابعه بعلامة النصر - شعار ثوارنا – ويقول: " إننی أعمل من أجل السلام فی فلسطين ليعيش الجميع علی أرض السلام بسلام" . وسيلقی هذا الأمير الراهب المصير ذاته فی غياهب السجون.
فلماذا لا أحلم، يا سيادة الرئيس، وآمل، والثورة هی صناعة تحقيق الأحلام والآمال، فلنعمل معاً علی تحقيق الحلم فی أن أعود مع شعبی منمنفای لأعيش مع هذا المناضل اليهودی ورفاقه، ومع هذا المناضل الراهب المسيحی وإخوانه فی ظل دولة واحدة ديمقراطیة يعيش فيها المسيحی والمسلم فی کنف المساواة والعدل والإخاء.
ألا يستحق هذا الهدف الإنسانی النبيل أن أتاضل من أجل تحقيقه مع کل الشرفاء فی العالم؟ ولعل أروع ما فی هذا الهدف العظيم هو أنه من أجل فلسطين... أرض القداسة والسلام، أرض الاستشهاد والبطولة.
لقد ناضل اليهود يا سيادة الرئيس فی أوروبا وهنا فی أمريکا من أجل أوطان لا طائفیة تنفصل فيها الدول عن الکنيسة وقاتلوا ضد التمييز علی أساس الدين. فکيف يمکن لهم أن يرفضوا هذا النموذج الإنسانی المشرف علی الأرض المقدسة، أرض السلام والمساواة؟ وکيف يمکن لهم أن يستمروا فی دعم أکثر دول العالم انغلاقاً وتمييزاً وتعصباً؟
إننی أعلن أمامکم هنا کرئيس لمنظمة التحرير الفلسطينیة وقائد للثورة الفلسطينیة أننا عندما نتحدث عن آمالنا المشترکة من أجل فلسطين الغد فنحن نشمل فی تطلعاتنا کل اليهود الذين يعيشون الآن فی فلسطين ويقبلون العيش معنا فی سلام ودون تمييز علی أرض فلسطين.
إننی بصفتی رئيساً لمنظمة التحرير وقائداً لقوات الثورة الفلسطينیة أدعوا اليهود فرداً فرداً ليعيدوا النظر فی طريق الهاویة الذی تقودهم إليه الصهيونیة والقيادات الإسرائيلیة وهی التی لم تقدم لهم غير النزيف الدموی الدائم والاستمرار فی خوض الحروب واستخدامهم کوقود دائم لها.
إننا ندعوکم للخروج إلی مجال الاختيار الرحب بعيداً عن محاولات قيادتکم لغرس عقدیة المساواة وجعلها قدراً لکم.
إننا نقدم لکم أکرم دعوة... أن نعيش معاً فی إطار السلام العادل فی فلسطيننا الديمقراطیة.
إننی کرئيس لمنظمة التحرير الفلسطينیة وکقائد للثورة الفلسطينیة أعلن هنا أننا لا نريد إراقة نقطة دم يهودیة أو عربیة... ولا نستعذب استمرار القتال دقيقة واحدة إذا حل السلام العادل المبنی علی حقوق شعبنا وتطلعاته وأمانيه.
إننی کرئيس لمنظمة التحرير الفلسطينیة وکقائد للثورة الفلسطينیة أتوجه إليکم أن تقفوا مع نضال شعبنا من أجل تطبيق حقه فی تقرير مصيره، هذا الحق الذی کرسه ميثاق منظمتکم وأقرته جمعيتکم الموقرة فی مناسبات عديدة.. وإننی أتوجه إليکم أيضاً أن تمکنوا شعبنا من العودة منمنفاه الإجباری الذی دفع إليه تحت حراب البنادق وبالعسف والظم ليعيش فی ظنه ودياره وتحت ظلال أشجار حراً سيداً متمتعاً بکافة حقوقه القومیة ليشارک فی رکب الحضارة البشریة وفی مجالات الإبداع الإنسانی بکل ما فيه من إمکانات وطاقات وليحمی قدسه الحبيبة کما فعل دائماً عبر التاريخ ويجعلها قبلة حرة لجميع الأديان بعيداً عن الإرهاب والقهر.
کما اتوجه إليکم بأن تمکنوا شعبنا من إقامة سلطته الوطنیة المستقلة وتأسيس کيانه الوطنی علی أرضه.
لقد جئتکم يا سيادة الرئيس بغصن الزيتون مع بندقیة ثائر.. فلا تسقطوا الغصن الأخضر من يدی.
سيادة الرئيس....
الحرب تندلع من فلسطين والسلام يبدأ من فلسطين.
...
تا آنجا که می‌دانم تنها آقای محمود کتابی ضمن اشاره به رویذاهای سیاسی خاورمیانه، بخشی از سخنان عرفات در سازمان ملل را بازتاب داده اند، اگر دیگران نیز به ان پرداخته باشند، من اطلاع ندارم.


بنیاد یاسر عرفات
http://www.yaf.ps/ya/index.php

فیلم کوتاهی از سخنان عرفات در سازمان ملل (۱۳ نوامبر ۱۹۷۴)
http://www.youtube.com/watch?v=ttb6B7R5xGM

سخنان یاسر عرفات در اسناد سازمان ملل
Source: UN website.

خطاب ياسر عرفات امام الجمعية العامة للامم المتحدة في 13/11/1974

همنشین بهار
hamneshine_bahar@yahoo.com