تنها عشق

در گذرم با تو
هم نفس با تمامی هستی!

از درون ِ وسعتِ گستردهء ثانیه ای
که این شگفتِ عظیم
از مسیرش می گذرد.
ثانیه ای که پلک بر هم زدنی را ماند،
لیک
در تمامی ِ لحظه لحظهء عمرش
بی نهایتی است در تکاپو
شگرف
شگرف!

در گذرم با تو
با نبضِ دستانِ عشقی در هم رمیده
و همریشه با ریشه ای
قدیم
قدیم،
که ما را با این بیدستان ِ مجنون
همراز می کند.

و در سایه سارش
شاخسار ِ افتادگی
بر گونه های شرمی می بارد
که از من بوسه ها می طلبند،
تا زمان در بوسه گاه مان
مبدل شود
به هیچ
هیچ.

در گذرم با تو
از درون ِ وسعتِ گستردهء ثانیه ای
که آن به آن می گذرد
ولحظه ای از پس لحظه ای
عجین با دمبدم تحول هستی
از امتداد آینده می کاهد،

و از گردونهء زمان پرتاب می شود
در سکوتِ محضی بی جنبش.

و بدینسان تاریخ
در انجمادی ابدی
مسکوت می شود
مسکوت.

و از پر وارهء مواج ِ اولین نگاه عشقمان
- تصویری جاودان!
سرگشته ات می ماند
در این اطلس نیل گون.

و تنها در قلب ماست
که آن پر وارهء مواج
رویایی می شود
لطیف
لطیف.

و شاید تنها عشق می تواند
عشقی دلنگران
با پرنده ای
در پی جوجهء گمشده ای
سراسیمه

سوهان زمان را
بر ارتفاع عمر
التیامی ببخشد
ژرف
ژرف.
در گذرم با تو ....