اینجا جهنم است

خورشید،
خاموش و تلخ و خونین
چون جام تفته ای
استاده در میانه ی میدان آسمان
و ساقه ی کبود اقاقی
در رهگذار آتش
آرام می گدازد و
می سوزد.

***

جنگل،
دریای آتش است!

این آتش کبود
روان را
می سوزاند.
و بند بند جان را
می سوزاند.
پ نهان و آشکار،
تا مغز استخوان را می سوزاند،
اما از آن؛
خاکستری به جای نمی ماند.

اینجا جهنم است!

***

آه ای زلالواره ی باران ،
طلوع کن!
فردای سبز باغ
در حسرت ترنم باران
فریاد می کشد،
آری.

این باغ با نوازش باران، زیباست
این خانه با صدای قناری!