دست ابلیس

کتاب «قمار در محراب» (چاپ انتشارات خاوران پاریس ، ژانویهء 2000) با شعری ای آغاز شد که در آن به لحاظ فرم قطعات و ابیات در بحور و ا وزان گوناگون به هم پیوند می خوردند تا حس و حال و عواطف و خروشناکی را که قتل های سیاسی موسوم به قتل های زنجیره ای در سراینده برانگیخته بود بیان دارند.
مجموعهء این ابیات سرانجام به فصیده ای اتصال یافت به نام «دست ابلیس» که به بیانی خشمآگین و دردمند بر ضد این جنایات هولناک فریاد برمی آورد و از فجایعی سخن می گفت که به دستور سران روحانیت حاکم و با مسئولیت مستقیم رهبری نظام استبداد دینی در ایران صورت گرفته بود .
این قصیده خود به قطعات دیگری پیوند خورد و سرانجام منظومه « قمار در محراب» شکل گرفت که از ابتدا تا انتها، فریاد دادخواهی ایرانیان در برابر ظلم وستم بزرگی ست که در این دو سه دهه بنام دین و به نام حکومت دینی بر ملت ایران رفته است.
این روزها سالگرد قتل آزادگان ایران دوستی چون پروانه و داریوش فروهر و روشنفکران و نویسندگان کوششگر و زادی خواهی همچون مختاری و پوینده است.
قصیدهء« دست ابلیس» را که خود ، بخشی از «کتاب قمار در محراب » است به این مناسبت و با یاد این جانباختگان راه آزادی و سعادت ایران ، در اینجا از منظر خوانندگان گرامی می گذرانم .

م.سحر


روزگاری ست که جز جهل و خیانت نخرند
سنایی


بنیاد ِ کیدو زرق و کین
بر عرصهء ایران کنی
نامردمی در جلد دین
کالای هر دکّان کنی
□
بر درگه استاد شرّ
از دین کنی ذبح ِ بشر
برهستی ایرانیان
یورش بری ، تالان کنی
□
با شوق ِ جاه و نام ِ دین
بر ساحت ِ ایران زمین
هم شعله در باور زنی
هم رخنه در ایمان کنی
□
انسان کشی از فرط کین
وین ننگ بربندی به دین
بر منبری با خطبه ای
صد گور آبادان کنی
□
هم دانی و هم فاضلی
هم قاری و هم قاتلی
هم راه ِ قصُابان روی
هم کار غسّالان کنی
□
ای دست ِ ابلیس ِ دغا
خود کیستی تا نا سزا
ازآستین بیرون شوی
وین ظلم با انسان کنی؟
□
خود کیستی ای ذات ِ بد
کز نامِ «الله اُلصمد»
شمشیر بندی بر کمر
سرنیزه از قرآن کنی؟
□
خود کیستی ای ننگ خود
هم جام ِ خود ، هم سنگ ِ خود
کز خدعهء صدرنگ خود
گیتی خرابستان کنی ؟
□
جز ریشی و جز اشکمی
خود چیستی تا عالمی
زینگونه در گند افکنی
زیر عبا پنهان کنی؟
□
دست ِ رذیلت یاخته
بر مردمی درتاخته
دین را وسیلت ساخته
بنیان ِ کژ بنیان کنی !
□
تا با تو این بنیاد ِ بد
برپای ماند تا ابد
محکم ز «حبلٌ مِن مَسد»*
شالوده و ارکان کنی !
□
طرح کجایی ؟ کار که؟
درجسته ای از غار که؟
نعش که ای؟ مردار که ؛
کز مرگ کسب ِ نان کنی؟
□
اینک جهان بر سفره ای
بنهاده ای در حُفره ای
حرصِ جهان اوباره را
دین خوانی و دربان کنی !
□
ای حکم شرعت ، حُکم شرّ
خیرت نه جز خوف و خطر
بر کف نگیری جز تبر
گر راه زی بُستان کنی !
□
خوانی به کفری نا روا
نفخ ِ شکم ، نفع ِ خدا
بر کاروان یورش بری
الله در انبان کنی !
□
پیش ِ دُلار مغربی
اهدا کنی شرع نیی
وین کسب و کار مکتبی
با هستی ِ ایران کنی
□
پنداری از مردم کشی
مشعل پذیرد خامُشی
غدّارهء دین برکشی
یاغی شوی، طغیان کنی !
□
با تیغ ِ قهر مرتضی
کشتار می کن حبّذا
قبل از غذا می کن غزا
تا نفس را قربان کنی !
□
گاهی تبر ، گاهی قمه
برگیر دور از واهمه
رنگین کن از خون اطعمه
تا عشرتی برخوان کنی !
□
همراه فتوای «ولی»
با «قاتلان ِ محفلی »
بردار شمشیر«علی»
تا راه زی میدان کنی
□
دزد پس ِ دیوار شو
آدم کُش ِ غدّار شو
با دشنه رو ، با دار شو
تا کار کارستان کنی !
□
ای دشمن ِ انسانیت
در قالب روحانیت
تا چند با دشمن دلی ،
دین ، مایهء بُهتان کنی؟
□
بر خود گمانی کاین بدی
یابد حیات ِ سرمدی
وین نظم ِ انسان خواره را
بر خاک جاویدان کنی؟
□
بر خود گمانی بر زمین
بیداد و کین با نام ِ دین
تا حشر پاید کاینچنین
بیداد ِ بی پایان کنی
□
بر خود گمانی کادمی
از بیشی ات یابد کمی؟
کاین گونه صحن ِ عالمی
فرش ِ دد و حیوان کنی؟
□
بریاوه لافی ، لاف ِ تو
پوچ است چون اهداف تو
شرم آیدم زاوصافِ تو
اذعان کنم ، اذعان کنی!
□
روز تو با ننگ است خوش
کامت به نیرنگ است خوش
ایران به فرهنگ است خوش
صد قرن اگر ویران کنی !
□
زودا ز ری زی قم شوی
چون گور ظالم ، گُم شوی
آدم شوی ، مردم شوی
فرمان دهد ، فرمان کنی !

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

یادداشت:
* ـ فی جِیدُها حَبلٌ مِن مَسَد. ( و بر گردن او ست ریسمانی از لیف ِ خرما )
سورهء المسد ، آیهء 5
m.sahar@free.fr
http://msahar.blogspot.com/