در اوایل دهۀ شصت، این بار از سوی جمهوری اسلامی، دستگیر و برای یکی دو سال زندانی شد. پس از آزادی از زندان، از کارخانه سیمان لوشان اخراج شد و به ناچار برای اشتغال به تهران مهاجرت کرد و تا پایان عمر در این شهر به سر برد. در اینجا بود که بسیاری از کارگران پیشرو برای دیدار او به خانه اش می آمدند و گاه به اتفاق در برخی مراسم های کارگری شرکت می کردند. من نخستین بار او را در یکی از مراسم های دهۀ ۱۳۸۰ برای گرامی داشت زنده یادان پوینده و مختاری در گورستان امام زاده طاهر کرج دیدم. زنده یاد سلمان یگانه ما را با هم آشنا کرد، که خود پس از چندی در حادثۀ کار در کارخانۀ فولاد لوشان به کام مرگی تلخ و دردناک فرو رفت که سرمایه برایش رقم زده بود....