نبود امکان دستیابی به تعداد دقیق کودکان خیابانی، عمدتاً به دلیل زندگی پنهانی، جابجایی آنان و متغیر بودن تعداد آنان در زمان‌های گوناگون است. براساس تخمین‌ها، در حال حاضر بیش از 100 میلیون کودک خیابانی در جهان وجود دارد که نیمی از آنها در کشورهای آمریکای لاتین، و بقیه عمدتاً در کشورهای آفریقایی و آسیایی به سر می‌برند.
بحث کودکان خیابانی، موضوعی است به قدمت شکل‌گیری نظام‌های اجتماعی و خصوصاً نظام شهرنشینی، زلزله، سیل، جنگ، فقر اقتصادی، فقر فرهنگی، رشد بی‌رویه جمعیت، تحولات و دگرگونی‌های ایجاد شده در سطح نظام‌های حکومتی، پدیده طلاق، مهاجرت و ... از عوامل بروز پدیدة کودکان خیابانی است.

خشونتی که خود دولت سازمان می‌دهد، چه خشونت‌های سیاسی که با سرکوب تظاهرات‌ها شاهد آن بودیم و در یکسال و نیم گذشته به شکل بسیار گسترده‌تر صورت گرفت، چه اعدام در ملاءعام و سنگسار و قطع دست و نظایر آن، در واقع دولت که خود باید نمادی باشد برای مقابله با کج‌روی‌های اجتماعی، خودش سازمان‌دهنده‌ی یکی از خشن‌ترین بزهکاری‌ها یعنی خشونت در جامعه است.

شادی و آرامش خاطر یک حس درونی است و به مفهوم آرامش، خشنودی، مسرت و آسودگی خاطر است. امید داشتن به رندگی خود انگیزه ای می باشد برای ادامه زندگی، زیرا امید خود منبع انرژی و عامل تحرک است. انسان امیدوار می تواند شاد باشد، چونکه امیدواری شادی می آورد و شاد بودن شرط ادامه بقا و زندگی کردن است.

دو سال است که سازمان زنان ایرانی انتاریو به ریاست افخم مردوخی در جشنواره ی فیلم “قرار ملاقات با دیوانگی”(Rendezvous with madness) حضور دارد. این هجدهمین جشنواره سالیانه ی فیلم های مربوط به اعتیاد و سلامت روانی بود که در تورنتو برگزار می شد. امسال نیز فیلم ایرانی “پارک مارک” به همت سازمان زنان در این جشنواره به نمایش درآمد.