تداوم وضعيت موجود، تداوم بحران است. تداوم بحران می تواند کشور ما را به فاجعه سوق دهد. وضع موجود بايد تغيير کند. تغيير وضعيت موجود و راه برون رفت کشور از وضعيت بحرانی، در درجه اول منوط به حل بحران اقتصادی، تامين حداقل آزادی های سياسی و مشارکت سياسی مردم، حل بحران هسته ای و برداشتن تحريم های اقتصادی است. اين سه به هم گره خورده اند و تامين آزادی های سياسی و سمتگیری در راستای توسعه سیاسی، گره گشای راه غلبه بر بحران های متعددی است که کشور ما با آن روبرو است.

سيزدهمين کنگره سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت) در هفته های آتی برگزار می شود. "برنامه سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)" و "سياست های ما" از جمله موضوعات در دستور کنگره سيزدهم است. چند بخش "برنامه" در کنگره های قبلی مورد بررسی قرار گرفته و رای تمايل کنگره را اخذ کرده است. بنا به خواست کنگره دوازدهم، کار روی "برنامه" در فاصله دو کنگره ادامه يافته و اکنون کليت آن برای ارائه به کنگره آماده شده است. "برنامه" توسط کميسيون تدوين اسناد پايه ای سازمان، تدقيق و تکميل شده است.

خواست اکثریت کسانی که در “رفراندوم جمهوری اسلامی “ شرکت کردند و رای” آری” دادند، جامعه‌ای نبود که در این ۳۴ سال شاهد آن بودیم. هدف بخش مهمی از مخالفان رژیم پهلوی جایگزینی دیکتاتوری سلطنتی با یک دیکتاتوری مذهبی نبود. تاوان این فرآیند وارونۀ تاریخی گسترش بیعدالتی، زوال اقتصادی، ده ها هزار اعدامی، شکنجه شده و زندانی بود.
در ۳۴ مین سالگرد رفراندوم جمهوری اسلامی، هم چنان، خواست اصلی جنبش آزادیخواهانۀ مردم ایران پایان دادن به استبداد و خودکامگی و گردن نهادن حکومت بر رای مردم است. هنوز حق انتخاب آزادانۀ مردم به عنوان اصلی ترین حق شهروندان کشور به عنوان یک مطالبۀ عاجل پیش روی ماست.

سازمان سوسیالیست‌های ایران، آغاز سال نو را به ملت ایران تبریک می‌گوید و آرزو دارد سا ل نو برآورندۀ رفاه، صلح، آرامش و حاکمیت ملت ایران گردد. ما شدیدأ براین باوریم که رفاه، صلح و آرامش برای هر ملتی ازجمله ملت ایران، زیر مجموعۀ «حاکمیت ملت» می‌باشد.

سازمان ما در بطن یکی از عظیم‌ترین بحرانهای سیاسی و اقتصادی موجود، خود را تمام قد در کنار این کارزار طبیعی – انسانی می‌داند و به سهم خود همه کوشش خویش را خواهد کرد که بهار طبیعت روزی در ایران استبداد زده و استثمارشده، با بهار جامعه نیز قرین شود و از ویرانه‌های زمستان مذهب و سرمایه، آزادی و برابری و لائیسیته و شادی پایدار سرک کشد. با آرزوی تحقق این «کلان امید» ما فرارسیدن بهار و نوروز خجسته را به مردم ایران و همه مردمانی که آنرا پاس می‌دارند تبریک می‌گوئیم و امیدواریم سالی سرشار از رزم و بزم در پی داشته باشید.

سازمان ما، فرارسیدن نوروز شادی بخش ، آغاز بهار و سال نو را به خانواده های عزیز و بزرگوار شهیدان راه آزادی، به مردم ایران و بویژه به کارگران و زحمتکشان و فعالان سیاسی و مدنی ایران و همه ملیت هائی که نوروز، این پیک بهاران را گرامی می دارند، تبریک می گوید و آروز دارد که سال نو، سال آزادی و رهائی بدست توانای خود مردم باشد. اين آرزو جز با ایجاد تشکل های مستقل توده ای، سامانیابی هر چه گسترده تر توده های کار و زحمت و همگرائی های هر چه بیشتر نیروهای مدافع کارگران و زحمتکشان ميسر نيست.

نوروز یکی از ناب کارهای تمدن و فرهنگ جهانی به شمارمی‌رود که توانایی مشارکت و همدلی همه اقوام ایرانی را فراهم کرده است. هر ایرانی اعم از ترک و لر و کرد و گیلک و مازندرانی و فارس و ترکمن و بلوچ و عرب در هر کجای این کره خاکی که باشد نوروز را جشن می گیرد و روزهای بهتری را برای همنوعان خود آرزو می‌کند

نوروز، امسال در ایران حال و هوای دیگری دارد، خبرهای رسیده حکایت از آن دارند با اینکه گرانی و وضعیت بد اقتصادی شور و حال همیشگی به استقبال رفتن نوروز را از ایرانیان ستانده است اما در سراسر ایران مردم آماده می‌شوند تا این قدیمی‌ترین سنت که جشن زنده شدن طبیعت و زندگی و یا به روایتی اسطوره‌ای، جشن قیام کاوه آهنگر و فریدون به عنوان نماد ایرانیت و رهایی از بند استبداد و پیروزی ایرانیان بر ضحاک، نماد انیرانی و استبداد است را گرامی دارند.

فرارسیدن نوروز، جشن باستانی میهنمان را با ارجگذاری بر مبارزات خستگی ناپذیر زنان و مردان آزاده ای که برای ایجاد جامعه ای رها از استبداد و متکی بر اراده جمهور مردم تلاش می کنند، با یاد و خاطره جانباختگان راه آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی و با درود به فعالان سیاسی، مدنی و مطبوعاتی در بند و همدردی با خانواده های آنان، به همگان شادباش می گوئیم و برای همه هموطنان، نوروزی شاد و نوبهاری خجسته آرزو می کنیم.

مرور وقایع نهضت ملی شدن نفت تا استقرار دولت ملی دکتر محمد مصدق و نهایتا کودتای ۲۸ امرداد ماه سال ۳۲ چراغ راهی است برای مردم امروز ایران زمین تا بدانند نیاز امروزشان چیست و راه و بیراه تاریخ معاصرشان کجا و چگونه طی شده است. جالب آنجاست که هم در حکومت مستبد پهلوی و هم در نظام فاسد و مستبد اسلامی کنونی به یک اندازه برای به فراموشی سپرده شدن نام و راه دکتر محمد مصدق تلاش می‌شود و این خود نشان از اهمیت موضوعی دارد که دشمنان ملت سعی در کتمان آن دارند. راهی که جز به استقرار یک حکومت ملی بر اساس رای و انتخاب مردم منتهی نمی‌شود.

مقاومت گستردۀ زنان ایران چه در عرصه دفاع از حقوق مدنی و ارزش های انسانی و چه در عرصه مبارزه برای دستمزد مساوی در برابر کار مساوی و دفاع از حق اشتغال زنان در تمامی عرصه های کار و تولید و خدمات، مبارزۀ درخشانی بوده است. اما مهمترین ضعف این مقاومت ، عدم پیوند کافی و عمیق میان عرصه های این مبارزه و مقاومت است. به دیگر سخن جنبش دفاع از حقوق مدنی و ارزش های فرهنگی مترقی اگر نتواند با جنبش زنان زحمتکش پیوندی استوار ایجاد کند و در کنار این نیروی عظیم قرار گیرد، نمی تواند در برابر مثلث شوم مذهب، سنت و سرمایه، کار زیادی از پیش برد.

هشت مارس برای زنان در ایران تداعی گر سی و چهار سال مبارزه با رژیمی بغایت ضد زن و ارتجاعی است که از همان اولین روزهای به قدرت رسیدنش، پایه های موجودیتش را بر تبعیض، تحقیر، بی حرمتی، بی حقوقی و آپارتاید جنسی علیه زنان گذاشت. سنگ بنای رژیم؛ فرودستی زنان است که با سرکوب، پایمال کردن ابتدائی ترین حقوق انسانیشان و به تصویب رساندن قوانینی که زن را تا حد یک برده تنزل میدهد، به پیش برده شده است.

سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور روز جهانی زن را به زنان ایران تبریک گفته مجددا و موکدا اعلام می‌دارد که قاطعانه مدافع برابری حقوق زن و مرد می‌باشد. برای ما محرز است که بدون آزادی زنان از اسارت جامعه مرد سالار، دموکراسی، حاکمیت ملی و استقلال در ایران تحقق نخواهد یافت.

حزب ما با توجه‌ به‌ کلیهٔ وظائفی که‌ در زمینهٔ گسترش جایگاه و پایگاه زنان و دفاع از حقوق آن‌ها چه‌ در صفوف خود و چه‌ در سطح جامعهٔ حال و آینده‌ برای خود قائل است، نسبت به‌ تمامی رشد و پیشرفتهایی که‌ جنبش زنان کرد به‌ خود دیده‌ خوشحال است و یکبار دیگر حمایت خود را از هرگونه‌ تلاش و کوششی که‌ بتواند به‌ شیوه‌ای کارساز، مبارزهٔ زنان کرد و بویژه‌ زنان کردستان ایران را وارد یک فاز برجسته‌تر و پربار‌تر نماید، اعلام می‌دارد. بدون تردید روند تحولات سیاسی نیز می‌تواند زمینه‌ و بستر گسترده‌تری را برای مبارزهٔ زنان کرد و بویژه‌ زنان کردستان ایران فراهم سازد.

هشیار باید بود، تمامی آلترناتیوهای بورژوازی و امپریالیستی نیز، واضعین و پیش برندگان سیاست جهانی ولاجرم تبعیض علیه زنان اند. آنها و همه کسانی که چشم امیدی به آنها دارند بردگی زنان را تقویت میکنند. باید وعده های بندگی آورشان را افشا و طرد نمود. بدیل سوسیالیستی تنها آلترناتیو وضع موجود است و رهایی زن و برابری او را با مرد در تمامی سطوح حقوقی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی ممکن میکند.

کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران هشتم مارس، روز جهانی زن را به همه زنان و مردان آزاده و دلیر کشورمان، به ویژه زنان مبارزی که اکنون در زندان‌های جمهوری اسلامی در برابر استبداد ایستادگی می‌کنند، شاد باش می‌گوید و بر این باور است که بدون برچیده شدن بساط تبعیض جنسی، نمی‌توان به رهائی دست یافت. اکنون در هشتم مارس تعداد قابل توجهی از زنان مبارز کشورمان به بهانه‌های واهی در زندان‌اند. ما از همه زنان و مردان آزاده، سازمانهای سیاسی و نهادهای مدافع حقوق بشر می‌خواهیم که در روز ۸ مارس امسال زندانیان سیاسی و به ویژه زنان زندانی را به فراموشی نسپرند و برای آزادی آن‌ها از هیچ تلاشی دریغ نورزند.

کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران از خواست خانواده های امیر جوادی فر، محمد کامرانی و محسن روح الامینی از قربانیان زندان کهریزک در برگزاری علنی دادگاه کهریزک پشتیبانی می کند، خواهان معرفی عاملان جنایت و آمران آن ها در هر سطح و مقامی و روشن شدن همه حقایق در باره حوادث جنایت باری است که در این زندان رخ داده است. نباید اجازه داد که دادگاه کهریزک هم به سرنوشت دادگاه قتل های زنجیره ای و دادگاه کوی دانشگاه دچار شود و شاکی به جای متهم مجازات شود. ما همه نیروهای آزادیخواه و مجامع و نهادهای مدافع حقوق بشر و فعالان مدنی را به حمایت از علنی کردن این دادگاه دعوت می کنیم.

ستم و تبعیض درمورد زنان تاریخی بس طولانی دارد. مذهب همواره توجیه‌گر این نابرابری بوده و هست. زنان در ایران و کردستان نیز مثل سایر ممالک خاورمیانه، بخاطر زن بودن از حقوق انسانی و از آزادی محروم هستند. جمهوری اسلامی ایران موقعیت فرو دستی را به زنان ایران تحمیل نموده و زندگی کارگران و زحمتکشان و ملتهای تحت ستم ایران را به تباهی کشانده است. اولین گام در راه رهایی زنان ایران، لغو کلیه قوانین زن ستیزی است که رژیم اسلامی ایران از‌‌ همان آغاز قدرت گیریش به آنان تحمیل نموده است.

بسیاری از ملل جهان، بهر بهایی، کوشیده و می‌کوشند، از درون تاریخ خود شخصیتی را بعنوان یک نماد ملی برگزیده و وی را در راه پیشبرد اهداف ملی و پاسداری از دست آورد‌ها و منافع ملی برجسته نمایند. آیا ملت ایران درست در این مرحله از مبارزاتش علیه ارتجاع و استبداد حاکم نیاز مبرمی به چنان نماد ملی ندارد؟ آیا در شرایطی که بویژه» انتخابات آزاد «به یک گفتمان و شعار ملی تبدیل شده، وقت آن نرسیده است که طیف گسترده اپوزیسیون نا‌گریز دکتر محمد مصدق را نه تنها در حرف که در عمل سیاسی هم بعنوان یک نماد ملی پذیرفته و آنرا برافرازد؟ آیا آنهایی که دغدغه آزادی ایران و ایرانی را دارند، می‌توانند از کنار این ستون آزادگی گذشته و به سرمنزل مقصود برسند؟

او پس از کودتای نفرت انگیز ۲۸ مرداد به زندان افتاد وتا پایان عمرش را دراسارت به سربرد وپس از درگذشت اودر۱۴ اسفند ۱۳۴۵، رژیم دیکتاتوری شاه از برگزاری مراسم تشییع و خاکسپاری اودرکنار شهیدای ۳۰ تیر ممانعت بعمل آورد وناچاردر‌‌ همان اطاقی که محل زندگیش در دوران اسارت بود در قلعه روستای احمدآباد به خاک سپرده شد او در سراسر زندگی سیاسی پربار واثرگذارش هرگز به ملت ایران دروغ نگفت. اودر طول زندگی پر فراز ونشیب خود درهر مقام و منصبی، پاک و درست باقیماند و هرگز امکان سوء استفاده از اموال مردم را درحوزه مدیریتش به احدی نداد. او به آزادی واستقلال وعدالت اجتماعی عمیقا باور داشت ودرتمام طول زندگی برای تحقق این سه اصل نجات بخش مبارزه نمود. او مصدق بود، دکترمحمد مصدق.