در جهان کنونی ملت ها بر خلاف دولت ها، ارتباط ارگانیک و تنگاتنگی با یکدیگر دارند. این ارتباط در سراسر جهان و در بین تمامی ملت ها باعث یکسان سازی نیازها و خواسته های آنها گردیده است. همین یکسان نگری به خواسته ها و آرمان های انسانی باعث می گردد آن شهروندی که مثلا در آمریکا و یا اروپا خواسته های حداکثری را از حقوق شهروندی خود ارائه می دهد، ملت های موجود در جهان عرب، خاور میانه، افریقا و... نیز خواهان همان خواسته های حداکثری از همین حقوق شهروندی باشند. اما آن چه در این میان متفاوت است دموکراتیک و غیر دموکراتیک بودن قدرت سیاسی در جغرافیای متفاوت سیاسی جهان است که گاه این قدرت غیر دموکراتیک در چالش با خواسته های مردم کشور خود قرار می گیرد و تنش های متفاوتی را موجب می گردد.

آنهایی که در واشنگتن و بروکسل سر بر شانه و دست بر سینه گذاشته در تمنای ملاقات با چند سناتور دست چندم و یا نماینده ناشناس پارلمان اروپا هستند و یا در آنکارا و باکو جا خوش کرده اند، تا باب گفتگویی باز شود و در آینده آذربایجان نقشی داشته باشند سخت در اشتباه اند. بدون شک تبادل نظر با همگان بویژه با مردم ترکیه و جمهوری آذربایجان که هم زبان و هم تبار مردم آذربایجان هستند در شرایط کنونی لازم و ضروری است ولی آنچه تعیین کننده است اراده و خواست مردم آذربایجان است