مثل اينكه حسابى يك «يهودى سرگردان» شده ام. ديروز در همان لحظاتى كه آخرين سطرهاى يادداشت يك شنبه را مى نوشتم، يك بار صداى چند مرد را كه چيز سنگينى را مى كشيدند شنيدم. معلوم شد موتور سمپاشى است. موتور را آوردند در راهرو، و من بلند شدم كه نگاه كنم. ناگهان مرد كارگرى كه بعدا گفت نقاش است و ديوار تمام سلول ها و اطاق هاى زندان را رنگ مى كند از لاى دايرهء كوچك بالاى درب سلول قيافهء لابد جنگلى شدهء مرا ديد. به مجرد اينكه چشمش به من افتاد درست مثل اين كه جن يا غول وحشتناكى ديده باشد، هاى و هوى كنان و در حالى كه به شدت مى دويد از راهرو و سپس دربِ بند فرار كرد!

در پاییز 2010 دوستی گرامی تلفن زد و گفت: مسافری که چندی پیش از ایران آمده، برایت مجموعه ای از اسناد مربوط به تقی شهرام آورده است. پرسیدم او را می شناسی؟ گفت: بله. با او دوست هستم. قرار گذاشتیم و در ملاقات گرمی که داشتیم، یک سی دی که حاوی مجموعه اى از فایل هاى پ د اف (در هشتصد و بیست و یک صفحه) بود از ایشان دریافت کردم. با تشکر فراوان از کس یا کسانی که این اسناد را فرستاده بودند و نیز از دوستی که حامل این امانت بود. من این اسناد را نداشتم هرچند از همان سال 1358 می دانستم که نوشته هایی از این دست وجود داشته است. گفتنی است که این فایل هاى پ د اف دریافت شده نسخه ای منحصر به فرد نبوده و نسخه های دیگری یا بخش هایی از آن در دست کسان دیگری هم هست.

عباس میلانی: شاه تمام نیروها را سرکوب کرد ومذهب را تقویت *مصدق یک اشتباه بزرگ کرد و آن هم تعطیل مجلس بود. شاه از سال 1951درست زمانی که مصدق سر کار می آید تحت فشار انگلیس است که علیه مصدق کودتا کند
*شاه می گوید من آنقدر پول تو دامن اینها می ریزم که هرگز به فکر معارضه با من نیفتند
*آقای خامنه ای به این نتیجه رسیده که دلیل سقوط شاه امتیاز دادن به اپوزیسیون بوده، می بینیم که هر روز فشار روی مردم بیشتر می شود
*گرفتن گروگان ها برای زدن بازرگان لازم بود، برای تثبیت ولایت فقیه لازم بود، برای تغییر قانون اساسی لازم بود

بهرحال در این نوشتار نگارنده ابتدا به باز تعریفی از مفهوم و کاربرد "بورژوازی ملی" در مکتب مارکسیسم لنینیسم میپردازد و سپس نقش آنرا در تغییر و تحولات اجتماعی از روزن اندیشه مارکسیستی مختصرا بررسی میکند و سرانجام توجه خواننده را به تطبیق این مفاهیم درعرصه تئوری و عمل با مواضع سازمانی که نویسنده مقاله مذکور، احتمالا پایه گذار و یا عضو آنست، جلب مینماید.

با فرارسیدن 19 بهمن 1389 چهل سال از رخداد سیاهکل می‌گذرد. در آن زمان من جوانی 28 ساله بودم که در آلمان به‌سر می‌بردم و هم‌زمان عضو کنفدراسیون جهانی، عضو هیئت اجرائیه «جبهه ملی ایران خارج از کشور» و هم‌چنین عضو محفل نیمه‌ مخفی «کارگر» بودم که گروهی مارکسیستی بود. بنابراین در کوران مبارزات سیاسی آن زمان قرار داشتم و رخداد سیاهکل و پیدایش جنبش‌های مسلحانه در ایران در زندگی من بی‌تأثیر نبود.

این عقیده که تاریخ‌نگار باید به‌آسانی از روی شکست‌های گذشته بگذرد، باعث می‌شود که تاریخ‌نگاران در این سیکل معیوبِ شکست، هم‌دست عوامل شکست باشند... گمان می‌کنم و یا شاید فقط امیدوارم که آینده‌ی ما بر پایه‌ی لحظه‌های زودگذر مهربانی و انسانیتِ گذشته بنا گذاشته شود نه بر پایه‌ی جنگ و جنگاوری.هوارد زین
این جستار همراه با سلسله نوشتارهایی است که در باره¬ی چگونگی فروپاشی ساسانیان و تازش تازیان به ایران نوشته¬ام.