مادر زکی پور بر آرمان انسانی فرزندش آگاه بود، قتل او در زندان را هرگز برنتافت و همراه با دیگر مادران خاوران، همواره دادخواه فرزند خود بود. او از جمله مادرانی بود که در تمام این سال‌ها تلاش کرد تا خاوران، آرامگاه جمعی فرزند جانباخته‌اش و دیگر قربانیان رژیم حفظ شود و جمهوری اسلامی نتواند سند جنایت خود را از بین ببرد. او همچون بسیاری از مادران دلاور خاوران، در مقابل سرکوب و تهدید حکومت، چون سرو ایستاد و تحت هر شرائطی بر معرفی، محاکمه‌ و مجازات آمران و عاملان کشتار ۶۷ در زندان‌ها پافشاری نمود.

با اندوه فراوان باخبر شدیم بانو فاطمه فروتن، مادر زکی پور، روز ۶ آبان در ۹۳ سالگی چشم از جهان فروبست. او مادر محمود زکی پور، فدایی خلق و زندانی سیاسی زمان شاه و حکومت اسلامی بود که بیش از ۱۰ سال از عمر خود را در زندان‌های این دو رژیم بسر برده بود. محمود زکی پور در زمستان سال ۱۳۶۲ دستگیر و در شهریور ۱۳۶۶، در زندان اوین تیرباران و پیکر به خون خفته اش در گورستان خاوران به خاک سپرده شد
مادر زکی پور یکی از مادران دادخواه و همدوش و همراه مادران خاوران و خانواده های آنان بود.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) سیاست‌ خارجی جمهوری اسلامی را مانع اصلی ایجاد رابطه‌ی عادی با جهان و عامل تشدید بحران‌های همه جانبه‌ی کشور از جمله وخامت اوضاع اقتصادی دانسته و راه خلاصی مردم کشور از این مصائب را در مقطع حاضر عقب نشستن حکومت از این سیاست‌ها و بازگشت آن بر سر میز مذاکره وین می داند. مذاکراتی که لازم است بر موضوع هسته‌ای تمرکز یابد تا با رفع نگرانی‌ها در این موضوع، راه برای تضمین و تثبیت آن از طریق عقب نشاندن جمهوری اسلامی از سیاست‌های منطقه‌ای‌اش هموار گردد. قطع مذاکرات، نتیجه‌ای جز وخامت اوضاع، انزوای بیشتر کشور، ویرانی اقتصاد و از دست دادن امکانات رشد و توسعه‌ی آن نخواهد داشت.

همزمانی برگزاری کنگره ما با روز جهانی مبارزه برای لغو مجازات اعدام، فرصتی است تا یادآوری کنیم که ما خود را بخشی ازاین جنبش جهانی می دانیم. مجازات اعدام، نه تنها اقدامی وحشیانه و قرون وسطایی است، بلکه ابزاریست در دست حکومتهای استبدادی و سرکوبگر برای خاموش کردن صدای مخالفان و معترضان سیاسی. حکومت اسلامی در ایران طی 43 سال، دهها هزار زندانی سیاسی و عقیدتی را اعدام کرده و هزاران زندانی غیر سیاسی را نیز به دار آویخته است. با توجه به میزان جمعیت کشور ایران، این حکومت ضد بشری، رتبه اول را در بین کشورهایی که هنوز مجازات اعدام در انها صورت می گیرد، اتخاذ کرده است !

حرکت اعتراضی و مسالمت آمیز گسترده توده‌ای که در پی گران شدن ناگهانی سوخت وسائل نقلیه، در آبان ۹۸ اتفاق افتاد را بی شک میتوان به مثابه یکی از تاثیرگذارترین اعتراضات چند دهه اخیر به شمار آورد. شاخص و ویژه‌گی اصلی این حرکت عظیم جمعی، حضور طیف گسترده‌ای از کارگران، تهیدستان، مال باختگان جامعه و دیگر اقشاراجتماعی بود که با شجاعتی بی‌مانند به خیابان‌ها آمدند و اینبار با شعارهایی رادیکال کلیت حکومت اسلامی را نفی کردند. دولت استبدادی جمهوری اسلامی به مانند چهار دهه عمر خود، اینبار نیز به سرکوب، زندانی و کشتار معترضین دست زد. بنا به منابع خبری رسمی ۳۰۰ نفر هدف گلوله های نیروی انتظامی قرار گرفتند.

در جریان بحث پیرامون سند سیاسی، از جانب شرکت کنندگان در کنگره تاکیدات و پیشنهادهائی در موارد مشخصی صورت گرفت. از جمله گفته شد که در سند مبنا، موضوع بحران محیط زیست به اندازه کافی باز نشده است. مسئله کمبود آب، تخریب محیط زیست ناشی از سیاست‌های حکومت، مهاجرت‌ها و دیگر عوارض ناشی از آن که خود به بحران بزرگی در جامعه تبدیل شده است. در مورد اوضاع منطقه و پیامدهای آن هم، از جانب شرکت کنندگان نکات تکمیلی مطرح گردید. از جمله آنها مسئله تشنج اخیر در روابط ایران و جمهوری آذربایجان بود و اینکه اینگونه تنش‌ها صلح در منطقه را بیشتر به خطر خواهد انداخت. موضوع مورد توجه دیگر، مسئله شعارهای عمده و یا محوری در این مقطع از مبارزات مردم بود که پیشنهادهائی داده شد.

تلاش برای نزدیک کردن نیروهای جمهوری خواه دموکرات و سکولار جهت شکل دادن به یک ائتلاف و ثقل گسترده‌ی سیاسی میان آنان برای گذار از جمهوری اسلامی، از مولفه های اصلی و کلیدی استراتژی سیاسی ما محسوب می شود. سیاست ما در این راستا بر همراهی، همکاری و اتحاد گسترده و ممکن با دیگر نیروهای چپ و سوسیالیست، ائتلاف با نیروهای جمهوری‌خواه، آزادی خواه، بالنده، و مترقی اجتماعی حول جمهوریت، جدائی دین از دولت و رعایت حقوق بشر استوار است. ما برای دست‌یابی به هدف نزدیکی و اتفاق عمل نیروهای چپ و سوسیالیستی برنامه های روشن، گام‌های جدی و اقدامات مشخصی را پیگیر خواهیم بود.

ابوالحسن بنی‌صدر، یکی از چهره‌های سرشناسِ سیاسیِ نیم قرن گذشته ایران، روز شنبه ۹ اکتبر ۲۰۲۱ در پاریس درگذشت. او شخصیتی ملی، مصدقی و مذهبی بود. او، پیش از انقلاب بهمن ۱۳۵۷، در خارج از کشور، از فعالان نزدیک به جبهه ملی ایران به شمار می‌رفت. در کنگره چهارم کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی که در شهر کلن آلمان در سال ۱۹۶۵ برگزار شد دبیر انتشارات گردید. بنی‌صدر در ابتدای انقلاب جزو حامیان آیت‌الله خمینی و از بنیان‌گذاران رژیم جمهوری اسلامی ایران بود، اما پس از مدتی، به‌‌ویژه پس از خروج از ایران، به مخالفت و مبارزه با تمامیت جمهوری اسلامی برخاست.

ما با توجه به ضرورت تغییرات اساسی در کشور، در جهت رسیدن به وسیع‌ترین همگامی و توافق برای گذار از جمهوری اسلامی گام برخواهیم داشت و در عین تلاش برای ایجاد ثقلی از نیروهای جمهوریخواه سکولار و دموکرات و مخالفت صریح با هرگونه دخالت خارجی و آلترناتیو سازی توسط دولت‌های خارجی، کوشش خواهیم کرد با ایجاد زمینه‌ی توافق و تفاهم بر سر اصول دموکراسی از جمله پلورالیسم، انتخابات آزاد، قضاوت صندوق رای و تشکیل مجلس موسسان برای تدوین قانون اساسی بين نیروهای سیاسی کشور، راه گذار خشونت پرهیز از جمهوری اسلامی را هموار سازیم.

بحران سیاسی کشور وارد مرحله جدیدی شده است. شاخص برجسته‌ی آن شکل گيری بی اعتمادی ژرف میان اکثريت مردم نسبت به نظام سیاسی حاکم بر کشور است. مردم تحمل سلطه‌ی ‌حکومت را ندارند و نمی خواهند مثل گذشته زندگی کنند. خواست اصلی آن ها دگرگونی وضعيت کنونی است. جمهوری اسلامی مانع اصلی تحول در کشور ما است و با تکيه به ارگان های سرکوب و پايگاه اجتماعی محدود، با سرکوب و کشتار به سلطه‌ی سياسی خود ادامه می دهد. اما تداوم خيزش های مردمی، نشان داد که ترس مردم از حکومت ريخته‌است و بی واهمه از سرکوب به خيابان می آيند و راس حکومت را زير ضرب می گيرند.

پس از تاخيری که در برگزاری کنگره ادواری سازمان به علت محدوديتهای ناشی از بيماری "کوويد -۱۹" بوجود آمده بود، پانزدهمين کنگره سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران، در روزهای هفدهم و هجدهم مهرماه ۱۴۰۰ برابر با نهم و دهم اکتبر ۲۰۲۱ برگزار شد.
کنگره با اعلام یک دقیقه سکوت به یاد جانباختگان راه آزادی وعدالت اجتماعی و همه جانباختگان سازمان و سوسیالیزم، کار خود را توسط هيئت رئيسه موقت آغاز کرد. پس از گزارش هیات رئیسه موقت درباره رسمیت کنگره وتصويب آئين نامه اداره جلسه، کنگره با انتخاب هیات رئیسه دائم وارد دستور کار خود شد

آقای ابوالحسن بنی صدر بیش از هفتاد سال زندگی سیاسی پر ماجرا و پر فراز ونشیب را پشت سر گذاشت . بدیهی است که در طول مدت هفت دهه عمل کرد سیاسی، نقدهایی هم نسبت به برخی از مواضع دکتر ابوالحسن بنی صدر در بعضی از برهه ها وجود داشته باشد که مهم ترین آن ها فاصله گرفتن از جبهه ملی ایران و اصول اعتقادی آن،چه پیش و چه پس از انقلاب است ،اما به رغم این نقد ها ، پاک دستی ایشان و خدماتشان برای حفظ تمامیت ارضی ایران در آغاز جنگ عراق با ایران ستودنی است .ما یاد ونام او را گرامی می داریم و به روان پاکش درود می فرستیم.

مرگ هر چند تلخ است و برای هیچکس نباید سبب خشنودی گردد؛ اما این حادثه ی ناگوار به هیچ وجه نمی تواند محملی برای چشم پوشی بر خطاهای عمده ی اشخاص بویژه در زمینه ی منافع عالی ملی و میهنی گردد. در محکمه ی تاریخ معاصر ایران و در ترازوی اعمال بنی صدر کفه ی آسیب های مرگباری که از سوی او به جنبش آزادیخواهی در ایران رسیده هزاران برابر بر اعمال مثبت او بیشتر سنگینی می کند.
درباره ی تحصیلات او در پاریس نیز بسیار سخن گفته شده و می شود اما حاصل این باصطلاح تحصیلات چیزی جز کشفیات بی‌سروتهی از نوع «اقتصاد توحیدی» و همان «حکومت اسلامی» که تحقق آن را به رأی العین می بینیم نبود. او برخلاف ادعاهایش هیچگونه قرابتی با مصدق و راه و اندیشه ی او نداشت.

حزب چپ ایران(فدائیان خلق)، براین باور است که سیاست کشور ما در رابطه با منطقه‌ی جنوب قفقاز باید سیاست دوستی با همسایگان باشد. با احتراز از هرگونه فزون خواهی و در همان‌حال ایستادگی بر سر منافع ملی و ناظر بر روابط سازنده با تک تک این کشورها به شمول آذربایجان و ارمنستان تا رسیدن به سطح تشکیل اتحادیه‌ی منطقه‌ای. این رویکرد نیز باید جزیی از کلیت سیاست خارجی ما در قبال جهان و منطقه باشد. میهن ما نیازمند برقراری رابطه با همه کشورهای جهان است و خود نیز می‌تواند با برآمد در چهره‌ی مبتکر اتحادیه‌ی منطقه‌ای در خاورمیانه، متکی بر ظرفیت‌های عظیمی که دارد از این اتحادیه بهره فراوان‌ برگیرد.

با تاسف مطلع شدیم که خانم گلزار قباخلو یکی از مادران مقاوم خاوران، در تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۲۱ ، در شهر کلن آلمان درگذشت. مادر قباخلو مادر پیشمرگه قهرمان چریک‌های فدایی خلق ایران رفیق حمید قباخلو (کاک عطا) بود که در قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ توسط دژخیمان جمهوری اسلامی اعدام شد.
چریک‌های فدایی خلق ایران درگذشت این مادر مبارز و داغدیده را به بستگان و عزیزان او تسلیت می گویند. به امید اینکه نابودی جمهوری اسلامی به دست مردم ما مرهمی بر زخم‌ها و آلام بازماندگان خانم قباخلو و بازماندگان تمامی عزیزان جانباخته به دست این رژیم ضد مردمی بنهد.

ابوالحسن بنی‌صدر در تبعید مدتی در شورای ملی مقاومت با سازمان مجاهدين خلق ايران همکاری کرد، اما هنگام همکاری مجاهدين با صدام حسين، از آن ها فاصله گرفت و قاطعانه با هرگونه اتکاء به دولت‌های خارجی مخالفت نمود و از هرگونه همراهی با نیروهایی که چنین اتکائی را مجاز می دانستند، امتناع کرد. عمر او در تبعید تماما در خدمت تلاش برای تقویت مقابله‌ی مردم با استبداد جمهوری اسلامی و خلاصی کشور از وجود آن گذشت و تا آخرین روزها نیز امید خود به این تحول را از دست نداد. نقش ویژه‌ی او در دادگاه میکونوس فراموش ناشدنی است. او با ادای شهادت در دادگاه در ارتباط با ترور رهبران حزب دمکرات کردستان ایران از تهران، و معرفی یک شاهد معتبر نقش تعیین کننده ای در روند تصمیم گیری و اتخاد حکم نهایی علیه تروریسم دولتی جمهوری اسلامی داشت.

سازمان ما، سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)، استفاده از تبهکاران توسط مقامات حکومت اسلامی برای حمله به زندانیان سیاسی را بشدت محکوم می‌کند و از همه احزاب، سازمان ها، گروه ها و نهادها و انسان‌های مترقی می‌خواهد که به هر شکل ممکن صدای زندانیان سیاسی دربند و خواهان آزادی بی قید و شرط آن‌ها باشند. جان زندانیان سیاسی در خطر است و مسئولیت حفظ جان و سلامتی این زندانیان سیاسی مستقیماً به عهده عالیترین مقامات قضائی و امنیتی و بطریق اولی با خود سیدعلی خامنه ای در مقام رهبر نظام است. تنها با یک مبارزه متحد و یکپارچه می‌توان در زندان ها را گشود و نظامی را بنیان نهاد که در آن هیچ‌کس به خاطر بیان اندیشه و عقیده اش زندانی نشود.

نگاهی به جزئیات اجرای حکم اعدام در جمهوری اسلامی ایران بازهم دریچه های بیشتری را به سوی این دوزخ باز میکند . در گزارش امسال «حقوق بشر ایران» ، شمار اعدام شدگان در جمهوری اسلامی٢۶٧ نفر قید شده است که در میان آنان ، ٤ " کودک " دیده می شوند . یک نفر نیز به جرم نوشیدن نوشابه الکلی اعدام شده است. خطر اعدام همچنان زندانیان متعددی را تهدید می کند . بنا به گزارشات رسمی تعداد نه چندان کمی از زندانیان سیاسی در زندان های مختلف ازجمله در زندان های اهواز، اصفهان ، ارومیه ، شهرهای کردستان ، زاهدان و مشهد اعدام شده اند .

مادر قباخلو یکی دیگر از مادران خاوران روز دوشنبه ۱۲ مهر ۱۴۰۰ درگذشت. مادر قباخلو، از جمله مادرانی بود که پیگیرانه دادخواه فرزندان خود بودند و تا آخرین لحظات زندگی از تلاش در این راه باز نایستاد. جمهوری اسلامی در ۱۷ شهریور سال ۱۳۶۵ پسر او حمید قباخلو را دستگیر و پس از شکنجه های زیاد به همراه هزاران سرو ایستاده در سال ۱۳۶۷ به دار آویخت. جلادان حاکم ساک وسایل او را به دلیل ازدحام زیاد جلوی زندان‌ها از طریق کمیته‌ی زنجان، ابتدای خیابان زنجان تهران، تحویل خانواده دادند. از آن پس مادر قباخلو یکی از افرادی بود که مرتب و در عموم مراسم‌های خاوران حضور داشت. نیروهای سرکوب حکومت مستبد جمهوری اسلامی بارها خود و خانواده‌ی دردکشیده‌اش را دستگیر کردند و مورد ضرب و شتم قرار دادند و هیچگاه او و خانواده اش را آسوده نگذاشتند.