دربرشماری آنچه طی نه ماهه سال ۸۸ گذشت؛می توان ازورشکستگی اقتصادی وبحران عمومی برحیات جامعه سراسرایران سخن گفت. ازمعلمان شروع می کنیم . دستگیری وبازداشت وآزادی معلمان اززندان وناروشن وبلاتکلیف ماندن وضعیت معلمان حق التدریسی وبازنشسته کردن زود هنگام معلمان وسپس استخدام ۶۰ هزارمعلم شرکتی می باشد .

تعیین حداقل دستمزد هر چند مساله بسیار مهمی است و همواره خواست مهم كارگران است، اما به تنهایی نمی تواند مشکل کارگران و نیروی کار را در ایران حل کند، بلکه باید در کنار آن به خواسته‌های دیگر مزدبگیران نیز پرداخته شود. خواسته‌هایی که هرکدام از آنها برای زندگی کارگران اهمیت به سزایی دارد. در حقیقت کارگران در ایران باید چالش سختی را از سر بگذرانند تا به سطح سايرکشورهای سرمایه داری برسند وحقوقی در سطح مقاوله نامه های بین المللی داشته باشند.

مستقیما به سراغ خط فقری می رویم که درواقع خط فقر نزدیک به مطلق و ضروری برای ادامه ی حیات عادی در سطح حداقل است. به هر حال اگر به طور متوسط نگاه کنیم در حدود 77درصد از خانوارهای شهری هزینه ی مصرفی کمتر از هزینه ی متوسط دارند و این به معنای آن است که 77درصد از خانوارهای شهری زیر خط فقر نسبی اند. برآورد برای خط فقر مطلق از 17درصد (آمارهای معاونت مدیریت وبرنامه ریزی) و 32درصد جمعیت شهری (برآوردهای انجام شده در منابع یاد شده ی بالا و حتا 45درصد جمعیت شهری(در برخی برآوردهای کارشناسی متعارف در کشور) تفاوت دارد.

در اوایلی که سندیکا تشکیل شد، بعد از حدود یه سال و دو سه ماهی که از عمر سندیکا گذشته بود منو از کار اخراج کردن، کارفرماها اومدن منو از کار اخراج کردن؛ هیچ کدوم از کارفرماهای سقز کار به من نمیدادن.دوستان می دونن،من اونموقع فعالیت بیش تری داشتم، این ور و اون ور بیشتر می رفتم، برای بازرسی ها خیلی جدی بودم، برای احقاق حق کارگران خیلی جدی بودم؛ به همین خاطر اولین نفری که تو شهر سقز قربانی شد، من بودم.منو از کار اخراج کردن. حتا می رفتم جلوی نونوایی ها نون بخرم، با پول خودم نان بخرم، کارفرماها به کارگرا گفته بودن نون به عبدی پور نفروشید!

ما شاهد رشد مبارزاتی برابری جویانه زنان و به ویژه تعمیق آن بودیم. برابری خواهی چندان در سطح باقی نماند زیرا آگاهی ونیروی اجتماعی زنان به این باور رسید که نمی تواند انتظار مرحمت آزادی و برابری داشته باشد. تغییر سیاست های جزیی، مقطعی و نمایشی نسبت به امور زنان هرگز زنان ما را از ماهیت سرکوبگرانه و ضد برابری و ایدئولوژیک، که تبعیض را مقدس می شمارد غافل نکرد. اما نه تنها زنان در جنبش مستقل دموکراتیک حضور یافتند، بلکه ازسطحی گرایی وساده انگاری اصلاح طلبی فاصله گرفتند وبا پیوستن روزافزون به مبارزه ی همه جانبه ی اجتماعی برای محو کامل خودکامگی، تحجر و بهره کشی و بی عدالتی ها، راه خودرا ادامه دادند.

ناتالی لومل، این بانوی بزرگ، تاریخ کمون پاریس را ننوشته بلکه آن را ساخته است. خاطراتش را به رشته تحریر در نیاورده، نامه ای ازاو بر جای نمانده است، هیچ چیز. فقط امضایش مثل دیگران درپائین اعلامیه های دیواری کمون با شعارهائی مثل: " ما کار می خواهیم و سودش را برای خود، نه استثمارگر می خواهیم و نه ارباب" دیده می شود.

مرکز آمار ایران در آخرین گزارش خود از افزایش 1.8 درصدی نرخ بیکاری در فصل پاییز امسال نسبت به مدت مشابه سال قبل خبر داد. نتایج اجرای طرح آمارگیری نیروی کار در هر فصل نشان می‌دهد که در پاییز 1388 معادل 11.3 درصد از جمعیت فعال کشور (شاغل و بیکار) بیکار بوده‌اند. برهمین اساس، این شاخص نسبت به پاییز پارسال 1.8 درصد افزایش و نسبت به تابستان 1388 هیچگونه تغییری نداشته است. همچنین نرخ بیکاری جوانان 15 تا 24 ساله منعکس در این گزارش حاکی از آن است که 24.1 درصد از فعالان این گروه سنی در پاییز 1388 بیکار بوده‌اند که این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل 2.6درصد افزایش و نسبت به تابستان سال 88 حدود 1.44 درصد افزایش یافته است.

تعیین دستمزد کارگران برای سال 1388 یکی از نقاط عطف تاریخ تعیین مزد برای کارگران به شمار می‌رود. سال گذشته و در اسفند ماه، شورای عالی کار پس از برگزاری جلسات خود، با توافق نمایندگان دولت، کارفرمایان و کارگران به این نتیجه رسید که حداقل دستمزد کارگران 25 درصد و سایر سطوح مزدی به طور میانگین حدود 17 تا 20 درصد رشد را تجربه کنند. این توافق پس از استعلام نرخ تورم از بانک مرکزی صورت گرفت که در این استعلام، نرخ تورم سال 1387 معادل 25.4 درصد اعلام شده بود. با این حال سیر حوادث پس از تعیین دستمزد، نشان داد که بانک مرکزی که پیش از این فقط به عنوان مرجع اعلام نرخ دستمزد، در بحث دستمزد کارگران حضوری غیرمحسوس داشت، این بار از حیطه وظایف خود خارج شده و به طور مستقیم و علنی در تعیین مزد کارگران دخالت می‌کند.