آن هنگام که این گردنگشان حریصانه و با ولع فریاد برآوردند که "مالکیت" در "ذات بشر"، "سنگ بنا و شالوده نظم نوین است"، آنگاه و فقط آنگاه بود که طبقه کارگر اروپا، حتی بسیار قبل از اینکه طبقات بالای محافظه کار و مرتجع اشراف فئودال غرولندهای نومیدانه خود را در این مورد آغاز کند، فهمید و درک کرد که "سرکشی برده داران" و "شورش" آنها زنگ خطر شروع جنگ و جهاد مقدس مالکیت علیه اردوی کار است.

امروزه، انتقاد از اسرائیل در فرانسه، ماموریت خطرناکی است و این کار، دستِ کم به ظاهر، برای کسانی که تلاش می کنند حتی طرح هر پرسشی درباره سیاست حکومت اسرائیل را ناحق نشان دهند، پیروزی بزرگی است. ایده روشن است: به فراموشی سپردن سرنوشت فلسطینی ها به سود روابط سیاسی و اقتصادیِ نوپا. و با این همه، افکار عمومی فرانسه با این نقطه نظر سازگار نیست.

از آن جا که اصطلاح «لابی یهودی» که منشاء آن راست افراطی یهودی ستیز است، مُهر داغ خورده، واژه «لابی» ایجاد جر و بحث زیاد کرده است. گرچه برخی ترجیح می دهند از «محافل نفوذ» صحبت کنند، همه موافقند که از بیست سال پیش، فشار تاثیرگذاران طرفدار اسرائیل افزایش یافته است و خواست آنان سلب حقانیت از هواداران فلسطین است.

احکام اجرایی وی اصول دموکراسی را تضعیف می کند، اما نه به دلیل برهم زدن توازن ظریف قدرت بین شاخه‌های دولت یا نیروهای درگیر در سیاست حزبی. “اجماع دو حزبی” که به عنوان ستون فقرات اخلاقی دموکراسی مطرح می شود، به ریاست جمهوری قدرت اعلام جنگ و نظارت بر شهروندان را، پنهان از انظارعمومی و خارج از بحث های دموکراتیک ومسؤلیت پاسخگویی وی، اعطا کرده است. از جنگ با ترور تا اخراج مهاجرین، از جاسوسی داخلی گرفته تا مقام تضمین شده وال استریت در مشاورت های اقتصادی، ترامپ شاخه ای از دولت را که از قبل برای تضعیف دموکراسی مجهزشده است، به ارث می برد.

مردم برای پیدا کردن سرپناه به داستان هائی از گذشته، مثل داستان ناسیونالیسم و یا داستان مذهبی که در قرن ٢٠ به حاشیه رانده شده بودند وهرگز به طور کامل رها نشده بودند، پناه بیاورند. مسلما این پدیده در مکان هایی مانند خاور میانه، که در آن افراط گرایی ملی و بنیادگرایی مذهبی در حال افزایش است اتفاق افتاده است. با این حال، با همه هیاهو وخشمی که دارند، جنبش هایی مانند دولت اسلامی به هیچ عنوان جایگزینی جدی برای داستان لیبرال نیستند، چون آنها هیچ پاسخی برای سوالات بزرگ عصر ما ندارند.

فردای سوء قصد به ساموئل پاتی پروفسور تاریخ، ( که تروریست اسلامی، در شانزدهم اکتبر۲۰۲۰، او را با چاقو، جلوی مدرسه‌اش در نزدیکی پاریس، سر برید. مترجم) نامِ عبدلحکیم صفریوی واعظِ اسلامیست، به عنوانِ کسی که مشوق این فاجعه بود بر سرِ زبان‌ها افتاد. او با انتشارِ ویدئوئی در فضای مجازی دستور ِ بسیج علیه ی ساموئل پاتی را داده بود. صفریوی نامی آشنا برای پاره‌ای از مبارزان ِ چپ ِ تند رو بود و چهره او را می شناختند.این مبارزانِ چپ به خاطر دارند که زمانی با او و یارانش، بحث و گفتگو داشتند. آنها بی‌آنکه حسرتِ گذشته را بخورند، ولی به یاد آورده بودند که در تظاهرات ِ طرفداری از فلسطین در آن زمان ها، هنوز قادر بودند جلوی ی انارشیست ها و یا تروتسکیست ها بایستند و مهارشان کنند.

بدرستی می گویند خاورِمیانه، یا درست تر بگوییم، هلال حاصلخیزی که دره سند، کرانه های شمالی خلیج فارس، میانرودان، کرانه های شمالی دریای مدیترانه، دشت های فلسطین و دلتای نیل را دربرمی گیرد، گاهواره شهرنشینی، دانش، فناوری و فرهنگِ آدمی بوده است.
اغلب اما فراموش می شود که این کمانه جغرافیایی در عین حال بستر خونین ترین جنگ ها، شورش ها و برآمدهای اجتماعی، ایلغارها، چپاول ها و تاراج ها، آزمایشگاهِ فنآوری جنگی و گورستانِ آرزوهای صلج آمیزِ مردمانی بوده است که در ده هزار سالِ گذشته در این سرزمین ها می زیسته اند.