دیروز پنجشنبه 29 آوریل 2010 معادل 9 اردیبهشت 1388 جمعی از ایرانیان مقیم اتریش در همبستگی با اعتصاب غذای زندانیان سیاسی، کارگران، معلمان و دانشجویان تجمعی در انتهای خیابان سفارت جمهوری اسلامی در وین داشتند. تجمع از ساعت 6 بعد از ظهر تا 9:30 شب ادامه داشت و ساعت 9:30 به وقت وین معادل 12 شب به وقت ایران، سه اعتصاب غذا کننده در وین به اعتصاب غذای خود پایان دادند. شعارهایی که از طرف تجمع کنندگان بر دیوار نصب شده بود عبارت بودند از: آزادی زندانیان سیاسی، آزادی برای ایران، رعایت حقوق بشر در ایران، احمدی نژاد رئیس جمهور ایران نیست، ما در اعتصاب غذا هستیم، ما خواهان انتخابات آزاد در ایران هستیم.
در حاشیه این تجمع رویدادهایی رخ داد که توجه تمام شرکت کنندگان در این تجمع را به خود جلب کرد. قبل از هر چیز برای خوانندگانی که اطلاعی از وضعیت مکانی سفارت ایران در وین ندارند توضیحی کوتاه از شرایط. بین ساختمان کنسولگری و سفارت جمهوری اسلامی یک ساختمان دیگر وجود دارد که با وجود سعی و کوشش نمایندگان جمهوری اسلامی تا بحال موفق به خرید این ساختمان نشده اند بنابراین کارمندان سفارت امکان اینکه از داخل ساختمان کنسولگری به داخل ساختمان دیگر بروند ندارند و همیشه برای اینکار مجبور به استفاده از پیاده رو خیابان دارند. ساختمان کنسولگری در نبش دو خیابان می باشد.
تجمع دیروز در انتهای خیابانی بود که در ورود و خروج کارمندان از ساختمان کنسولگری و ساختمان سفارت در آن قرار دارد.
بعد از کودتای احمدی نژاد و کشتار و دستگیری های وسیعی که در ایران انجام شد به همت جمعی از جوانان ایرانی مقیم وین هر از چند گاهی به مناسبت های مختلف تعدادی از ایرانیان کاملا مسالمت جویانه گل های رز یا لاله را که عکس کشته شدگان به آنها بسته اند در پیاده رو طرف مقابل خیابان روبروی کنسولگری روی زمین می گذارند. دیروز نیز تعدادی از کسانی که در تجمع شرکت کرده بودند عکس های رنگی کوچک از کشته شدگان را با روبان به گل ها وصل کرده و تک تک به ردیف و نه حتا بصورت جمعی با صحبت قبلی با پلیس به پیاده رو طرف مقابل سفارت رفته و گل ها را روی زمین گذاشتند و دوباره به محل تجمع بازگشتند. پس از مدتی تجمع کنندگان مشاهده کردند که یکی از کارمندان سفارت بیرون آمد گل ها را از سمت مقابل خیابان برداشت و کنار سفارت روی زمین گذاشت و بعد از چند دقیقه یک کارمند دیگر از سفارت به سمت پلیس رفته و به آنها شکایت کرد که تجمع کنندگان بیش از حدی که در توافق های بین المللی اجازه نزدیک شدن به سفارت هست به آنجا نزدیک شده اند. خودزنی برای مظلوم نمایی؟
ما همچنان مشغول به بحث در رابطه با این حرکت کارمندان سفارت بودیم که باز دیدیم حدود 15 نفر از کارمندان و سفیر پس از پایان ساعت کارشان از محل کنسولگری بیرون آمدند و با اسکورت پلیس فاصله بین دو در ورودی دو ساختمان را طی کردند. عکس العمل بین تجمع کنندگان بسیار متفاوت بود. منظره بسیار خنده داری بود ما همگی کاملا مسالمت آمیز و در سکوت یا با صحبت های دو به دو مشغول بودیم و این تعداد که به هم دیگر چسبیده بودند تا بطور کامل از اسکورت پلیس استفاده کنند فاصله بین دو ساختمان را طی می کردند. این برخورد باعث شد که دو نفر از جمع عصبانی شده و شروع به شعار دادن و هو کردن کردند و بقیه می خندیدند. آیا مزدوران جمهوری اسلامی واقعا از ما مردم عادی که تنها سلاحمان تلفن های همراه و دوربین های عکاسی و فریادمان است می ترسند؟
در اخبار و گزارش ها در فوریه امسال آمده بود که وین پایتخت اتریش تبدیل به پایگاه نیروهای امنیتی و تیم های ترور جمهوری اسلامی در اروپا و کشورهای غربی شده است و از طرف دیگر سفارتی ها می خواهند به پلیس اتریش القاء کنند که جانشان در خطر است. درصورتی که شهرهای اروپایی بارها شاهد حملات تروریستی مزدوران جمهوری اسلامی به نیروهای اپوزیسیون بوده اند و در حالی که دکتر عبدالرحمن قاسملو با همکاری سفارت جمهوری اسلامی در وین به قتل رسیده است.
پلیس تجمعات در وین، تدارک دهندگان حرکت ها و بسیاری از شرکت کنندگان را در طی ده ماهی که از کودتای احمدی نژاد می گذرد، بخوبی می شناسد و در اکثر موارد زمانی که تعداد شرکت کنندگان محدود اعلام می شود حتا احتیاجی به اینکه از نرده برای جدا سازی یا بستن خیابان استفاده کند نمی بیند. تدارک دهندگان اکثر تظاهرات ها و تجمعات در وین عمیقا به حقوق بشر معتقد هستند و تقریبا در تمامی این تجمعات شعاری هایی برای رعایت حقوق بشر دیده می شود منجمله در تجمع دیروز. جمهوری اسلامی بخوبی به این مسئله واقف است پس دلیل این خودزنی و مظلوم نمایی و انعکاس احساس عدم امنیت به پلیس اتریش که اولین بار نیست در وین دیده شده چیست؟
لینک فیلم کوتاهی از مراسم
http://www.youtube.com/watch?v=FFAd-ITr19U 
