اراده مردم یا توهم انقلابات رنگی

در هفته های اخیر اتفاقاتی در برخی کشورهای جدا شده از شوروی سابق افتاد که با توجه به تحولات سالهای قبل این کشورها و تلاش های برخی نهادهای کشور برای ایجاد شباهت بین آن اعتراضات و اعتراضات پس از انتخابات 22 خردادماه 1388 ایران ، چند دقیقه ای تفکر بر روی آنها می تواند نکات جالب توجهی را به ارمغان بیاورد .
علی رغم نتیجه تقریبا یکسانی که حوادث اخیر ابتدا در اکراین و سپس در قرقیزستان داشت روشهای رسیدن به آن نتایج متفاوت بود . ابتدا در اکراین در پی برگزاری یک انتخابات که مجری آن دولت رنگی تشکیل شده در پی اعتراضات 5 سال قبل اکراین بود ، همان دولت توسط مردم کنار گذاشته شد و جایگزین آن افرادی شدند که 5 سال قبل در انتخابات متهم به تقلب بودند و توسط مردم معترض از قدرت کنار زده شدند . اما در قرقیزستان شرایط متفاوت بود و چون دولت رنگی که آنهم 5 سال قبل مانند شرایط پیش آمده در اکراین به قدرت رسیده بود ، برای موروثی کردن قدرت تلاش میکرد تغییر از طریق دیگری انجام پذیرفت .
فارغ از روشهای ایجاد این تغییرات در کشورهایی که با انقلابات رنگی در آنها مواجه بودیم ، برخی مسائل این اتفاقات جالب توجه می باشد .
نخستین نکته ای که در این میان بسیار حائز اهمیت است خواسته های مردم در این اعتراضات و تغییرات است . آنطور که تقریبا در تمامی اخبار و نوشته ها آمده بود عدم توانایی دولتهای این کشورها درمدیریت صحیح جامعه و عدم توفیق در رفع مشکلات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی این جوامع باعث اعتراض مردم و تغییر در حکومت های بر آمده از انقلابات رنگی بود . اینکه مردم به دنبال مطالبه حقوق خود هستند و برایشان اهمیتی ندارد که این حقوق که از اصول خواسته های آنان است توسط کدام دولت و با چه رنگی تامین میگردد . در حقیقت مردم تکلیف خودشان را با حاکمانشان روشن کردند ، آنها به دنبال احقاق حقوقشان هستند و به دولتمردان فهماندند که مردم هستند که تعیین کننده سرنوشت خود میباشند و برای دست یافتن به این حقوق به هر روشی که بتوانند آنرا پیگیری خواهند نمود وتا رسیدن به آنها ایستادگی می نمایند . در واقع مردم نشان دادند که بدنبال یک دولت پاسخگو ، کارآمد ، کاردان و توانا در حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و معیشتی خود هستند و در حقیقت برایشان منافع حقیقی ملی در اولویت میباشد . البته در برخی نوشته ها اشاره شده بود که مشکلات باقی مانده از قدیم باعث اعتراضات مردم گردید که آنها نیز قطعا بی تاثیر نبوده است . اما آنچه که در بنیان این تغییرات به چشم میخورد اراده مردم است که خودرا آماده کرده اند تا پرسشگر بوده و از حقوق خود به طور جدی دفاع کنند و برای آن پاسخ بخواهند . نه اینکه طبق تعابیر رسانه های دولت جمهوری اسلامی از ارزشهای فریبنده دموکراسی غرب رویگردان شده باشند و... .
نکته دیگری که در این اعتراضات و تغییرات کاملا مشهود بود تعیین تکلیف مردم و رهبران اعتراضات با خودشان و اعتراضاتشان بود . رهبران آنها اهداف خود را مشخص نمودند و با توجه به خواسته های مردم به طور شفاف و بدون محافظه کاری و با دیدگاهی روشن نسبت به این اهداف و بدون در نظر گرفتن تفاوت دیدگاههای سیاسی و فکری در اجتماع وارد عمل و اعتراض شدند و تا رسیدن به هدفشان کنار نکشیدند . و چون در این راه خواسته ها مشخص شده و روشها نیز بر اساس خواسته ها تعیین گردیده بود به نتیجه مطلوب رسیدند و مردم نیز در کنار آنها باقی ماندند .
البته مردم با ایستادگی و پیگیری خود برای تغییر به رهبران جدیدشان هم نشان دادند که آنچه برایشان مهم است اراده مردم برای رفع مشکلات و احقاق حقوقشان است و با هیچ گروه و رنگی پیمان ابدی ندارند و هرگاه احساس کنند که حقوقشان در حال پایمال شدن است ، مجددا چه مسالمت آمیز و چه از روشهای متناسب با شرایط موجود حقوقشان را خواهند گرفت .
نتیجه اینکه با ایجاد تغییرات درسطح شناخت مردم از حقوقشان و تحولات عمیق اجتماعی مشخص میگردد که این مردم هستند که خواسته هایشان را برای حکومت ها تعیین می نمایند و اراده مردم و ایستادگی و برآورده شدن خواسته های مردم است که دوام و بقای دولت ها و حکومت ها را تضمین میکند . در نهایت با گذشت زمان توهم انقلابات رنگی در حال رنگ باختن بوده و به جای آن نقش خواسته ها و اراده مردم در راستای منافع حقیقی ملی روز به روز پر رنگ تر میگردد .