میهن

در کوه ها
رقص آبشار و باد.
در شب فلات
رقص نسیم و سبز بوته ها.
در عمق دره ها
رقص نور و نیزار.
در اوج موج خزر
رقص ماهی و ماه.
بر کرانه سفید خلیج فارس
رقص فوج ماکیان.

گستره تو: از ازل تا ابد؛
از فلق تا شفق؛
از نخل های زابل تا یال های تفته زاگروس.

ساکنان از خاک تو برخیزند؛
برآن برآنند
درآن فروشوند.
میهمانان آیند و روند.
تو با چهره آفتابی فصول
در فضای کانونی مهر، میمانی.

موی تو افشان
باگلبرگ های بهار در باد، در یاد:
سبز گستره کارون
سفید همیشگی دماوند
سرخ شعله شقایق سبلان.

بیژن باران
072308