اتحادیه اروپا، تغییرات جوی و کشورهای در حال توسعه

در بهار 2007 میلادی رهبران اتحادیه اروپا در نشستی برنامه انرژی اروپا را بررسی کردند و هدف اصلی این نشست آینده محیط زیست و سیاست انرژی اروپا بود. در این پلاتفرم اتحادیه اروپا متعهد به کاهش 20% گاز های گل خانه ای تا سال 2020 میلادی شده است و متذکر شده اند چنانچه سایر کشورهای جهان این سیاست را بپذیرند، اتحادیه اروپا آماده است تا 30% از گاز های گل خانه ای بکاهد. آنان توافق کردند که 20% کل انرژی تا سال 2020 نوآوری شود. اما متاسفانه در قسمت های سرد نگه داشتن الکترونیک و حمل و نقل هیچ سندی که بتواند به تسریع این پلاتفرم یاری رساند، امضا نشده است.
تنها در بخش انرژی سوخت، اتحادیه اروپا موفق شده است به کاهش 10% تا سال 2020 دست یابد. رهبران اتحادیه اروپا پیشنهاد کردند که 20% از مصرف انرژی کاهش یابد تا اروپا به حد بالای تولید انرژی برسد، اما در مقایسه با هدف های دیگر کشور های عضو هنوز راه درازی در پیش است.
هدف 15 کشور عضو های قدیمی اتحادیه اروپا در توافق نامه کیوتو کاهش 8% کلدی اکسید تا سال 2012 می باشد اما بر اساس آمار تازه 15/2005 کشورهای اتحادیه تنها توانسته اند به کاهش 1.5% کلدی اکسید دست یابند. اتحادیه اروپا در تنظیم کنترل سیاست محیط زیست نقش کلیدی دارد و به جا است که رهبران اروپا از این موقعیت برای تدوین و اجرای سیاست های محیط زیستی بعد از سال 2012 استفاده کنند. چنین توافقی راه گسترش توافق کیوتو را آسان تر هموار می کند.
اتحادیه اروپا به یک بازنگری و تنظیم فشرده سیاست انرژی سوختی برای نوآوری سازی چشمه های انرژی محتاج است تا تعهد به کاهش 20% گاز های گل خانه اش عملی سازد.
کشورهای عضو اتحادیه اروپا برای دست یابی به سیاست مرکزی انرژی اروپا باید راه های رسیدن به سقف کاهش گاز های گل خانه ای به چاره جویی هدف مند بیاندیشند و علاوه بر این اتحادیه اروپا باید به سرمایه گذاری حول سوخت فسیل و سایر مواد های خطرناک هسته ای خاتمه دهد.
بخش حمل و نقل یکی از مهمترین بخش ها است که 30% انرژی سوخت اتحادیه اروپا را مصرف می کند اما علیرغم این مهم، نادیده گرفته شده است.
اتحادیه اروپا فاقد توافق مشترک در سیاست حمل و نقل هوایی است و بسیاری بر این گمان هستند که انرژی سوخت پالایش شده چشمه های انرژی نو آور است، اما این نظریه دقیق نیست زیرا که بسیاری از کشورهای در حال توسعه فاقد تجهیز به تکنیک پیشرفته سوخت هستند و فرآورده های تولید نفتی نمونه هایی از فراورده هایی است که انرژی سوخت اروپا را تامین می کنند.
انرژی سوخت هم چنین عامل بازدارنده خودکفایی کشاورزی است و از این روی بر قیمت های مواد غذایی تاثیر می گذارد. برای نمونه هنگامی که مکزیکی ها بفکر استفاده از ذرت در تولید انرژی سوخت افتادند تاثیر زیادی بر افزایش قیمت خودروها در ایالت متحده آمریکا گذاشت و دهقانان مکزیکی در برابر خواست دولت مکزیک برای تولید بیشتر ذرت اعتراض کردند.
باید یادآوری کرد که یک جیب دولتی به 95 لیتر گالن سوخت ذرتی نیاز دارد و این مقدار سوخت برابر است با تامین یک سال مواد غذایی یک شهروند.
توافق نامه کیوتو یادآور می شود که کشورهای در حال توسعه برای تنظیم سیاست جوی به کمک کشورهای اروپایی نیاز دارند و لذا رژیم های اروپایی توافق کردند تا آن کشورها را یاری رسانند اما هنوز فاصله زیادی بین تصویب چنین تصمیمی با سرمایه گذاری در این پروژه مشهود است.
تا اکنون اتحادیه اروپا مبلغی کمتر از 300 میلیون اورو در سال کمک می کند تا کشورهای در حال توسعه با تغییرات جوی همراه شوند اما بر اساس گزارش سالانه اکسفم کشورهای در حال توسعه به مقدار 50 میلیارد اورو احتیاج دارند.