فرقی نمی کند / خاطرم را به سطرهای تو می سپارم

انکارش نکن
هر که از صف نیمه های تو می گذرد
دریا را ندیده / فراموش می کند
این ترانه
از طلسم تو چه می خواهد
پای افسونش / دست کسی را نمی گیرد
این سایه هم/ مثل نگاه توست
غراب های ۸۸
پاییز تهران را سیاه می کنند
این شعبده از تو هم نمی گذرد
پستو ها ی سبز/ به روایتی راه آشیانه ماست
شما که در خطبه های جهان / هنوز مسافرید
پشت واژِ ه هایم را خالی کنید
مثل ما / به روح خیابان چیز ی دوباره بگویید
روز از نیمه های تان گذشته است
با پرچم پرندگان چه می کنید
مرگ کوچه ها را ندیده بگیرید
زبانم لال
این خنجرت هم / کاری نمی کند
آوازهای زمستانی در راهند
این خطا به لیلی ست
به محبوبش
بس کنید
آسمان/ آبی هایش دا رد سبز و / سپید می شود
تو چه کاره ای
برگرد به خانه ات

محمود معتقدی
پا ییز ۸۸