وقتی ميرزاده عشقی شاعر ايران در دهه بيست قرن بيستم کفن سياه را در ذم حجاب و دفاع از آزادی زنان سرود هرگز گمان نمی برد که دهه ها بعد مردان جوان ايرانی که همچون او دل در گرو آزادی دارند، با سرکردن حجاب به نظامی که در آن غيرت مردان، از سرکوب جنسی زنان سيراب می شود اعتراض کنند.
اما چنين رخ داده است : حاکميت با پخش تصوير محجبه مجيد توکلی، در کنار عکس بنی صدر در حجاب، قصد تحقير مخالفان را دارد. و در مقابل، دهها مرد جوان برای اعلام همبستگی با مجيد توکلی، با به راه انداختن کمپين مردان با حجاب، جمهوری اسلامی را به چالش فرهنگی سياسی بی نظيری فرا خوانده اند.
با چاپ تصوير مجيد توکلی با حجاب، که در تظاهرات گسترده دانشجويان در شانزده آذر دستگير شده، می خواهند به دانشجويان مخالف بگويند "شماها ضعيفه هایی بيش نيستيد!" و به خیال خود آنان را تحقير کنند و شرمنده سازند.
اينچنين اما، جمهوری اسلامی که حجاب اجباری از پايه های ايده‌ئولوژيکش است به روشنی می گويد: نظام ما زنها را ضعيفه می خواهد. و مگر نه اين است که در حجاب خواستن زنان برای تثبيت موقعيت فرو دوست آنان است؟
ميرزاده عشقی دهه ها پيش می سرايد :
زن چه کرده است که از مرد شود شرمنده؟
چيست اين چادر و روبنده نازيبنده؟
و امروز کمپين مردان ايرانی در همان حال که با نمايش مردان در حجاب نمایش نظام را به سخره می گيرد نظام آلت سالار جمهوری سياسی را به پرسش می‌کشد. در اين نظام به زير آوردن زنان مترادف مردانگی است و مردانگی مترداف حميّت و دلاوری؛ و در همان حال حفظ غيرت از طريق کنترل جنسی زنان نشان شکنندگی بيش از حد همين مردانگی است و نمایانگر ضعف نظامی است که هويت فرهنگی آن بر پايه نفی آزادی زنان استوار شده است. به واقع، حجاب زنان، پارچه ای که می گويند پرده ساتر عفت زنان است، جز اعلام ناتوانی مردان نيست که گويا موجوداتی بی اختيارند که ديدن موی و روی زن عنان خرد از دستشان می ربايد .
سی سال است هر روز زنان و مردان ايرانی در خيابانها و اماکن عمومی برای حفظ حجاب تحقير می شوند و فحش می‌خورند. سی سال است عمله و اکره های جمهوری اسلامی به صد شيوه و ترفند در کار ديوار کشی جنسيتي برای حفظ پايه های نظام هستند. نظم توتليتر ولايت فقيه همه آحاد جامعه را بی قدرت می خواهد، اما با برقراری کنترل زنان عرصه قدرت رانی جنسيتی را بر مردان می گشايد و آنان را به شراکت در تبهکاری سازمان يافته خود دعوت می کند. جرم زنا سنگسار است اما صيغه و چند همسری چشم انداز شهوت رانی را بر مردان می گشايد و زنان را به ابزار جنسی ماننده می کند. پيکر آنان را به آوردگاه نفس اماره و عرصه تاخت و تاز شيطان بدل می کند؛ و حجاب را به عذر صيانت نفس در خدمت حکمرانانی قرار می دهد که خود را نماينده خدا روی زمين می دانند.
دفتر سياسی سپاه پاسداران در آبان 1386 "در کنار مدافعان تجدد گرایی افراطی"، "شيطان پرستان"، طرفداران پلوراليزم دينی، بهائيان و دراويش و اهل تصوف، فمينيست ها را در زمره تهديداتی جدی برای نظام اسلامی به شمار می آورد. و اين سخن بی گمان درست است. و جنبش زنان، از جمله با برپایی "کمپين يک ميليون امضا برای لغو قوانين تبعيض آميز جنسيتی" در سال 2006 خواهان تغيير برای برابری شده است. چه تهديدی بالاتر از اين برای نظامی که تبعيض جنسی از پايه های محوری آن است؟
اما رویارویی زنان با جمهوری اسلامی از همان فردای به قدرت رسيدن اسلام گرايان، پس از سرکوب اعتراضات زنان عليه حجاب اجباری، با نافرمانی زنان بدحجاب آغاز گشت و هر روز گسترده تر شد. تا آنجا که امروز دختران و زنانی که آرايش چهره و لباس شان يکسره انکار فلسفه حجاب است، پرچمدار مبارزه ای مردمی هستند که بيش از شش ماه است با شعار "مرگ بر ديکتاتور"، پايان نظام ولايت فقيه را که نهادۀ خمينی گرايان است می خواهد. در نبود آزادی بيان و عمل سياسی و اجتماعی، جوانان خلاق ايرانی با وارونه سازی و به سخره گرفتن نمادها ی ارزشی نظام، هر روزه به روندی ساختار شکن قوام می دهند که هيچ اسلحه ای نمی تواند سرکوبش کند.
مجيد توکلی نوشته است : هيچکس مقدس نيست.
و کمپين " مردان باحجاب" گامی ستودنی در ساختار شکنی نظامی است که با ايده‌ئولوژی ساختن از مذهب به همۀ تبعيض‌ها تقدس بخشيده است.
12دسامبر 2009
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
