خلیج

می گویم:- " شاخابه...."
- : "خلیج چرا نه؟ مرد!"
سخن می ربایدم از زبان
حریف،
به تلخی.
" خلیجی که در امتزاج ِ دو لفظ
پیوند معنوی اش ناگسستنی است؛
بیگانه نامی
عام
که با گزینش ِ همنشینی
خاص
تداعی مرزی آشنا می شود...."
- "چی؟!"
می گویمش
با شیطنتی شادمانه در هجای پرسش.
- :" خلیج فارس"،
می فرمایدم رفیق.
می خندم؛ می خندم ازصمیم ِ جایی در جانم
تنم به ترنم می آید از آهنگ ترکیب ِ این دو کلام
و به خود می گویم این بار که:
به راستی در لغت نامه ی ذهنم ز دیر باز
این
یکی واژه " فارس" نیست مگر
که "خلیج" را اعتبار بخشیده در جغرافیای خاک؟
و می دانم من
- صد البته - که
جز این نیست،
گیرم که "شاخابه"
خود از کلام ِ اصیل ِ پارسی است.


**** جهانگیر صداقت فر
تیبوران 13 سپتامبر 2009