Pejman.mousavi@gmail.com
همين ديروز بود که يکي از نمايندگان عضو فراکسيون اقليت مجلس خبر از ناخوشي اوضاع مطبوعات در آينده نزديک داد و به صراحت اعلام نمود که مطبوعات افق روشني را در پيش رو ندارند و از سوي ديگر رئيس دانشگاهيان مجلس نيز از دولتي شدن ترکيب هيات منصفه مطبوعات گلايه کرده بود. به فاصله چند ساعت پس از طرح اين اظهارنظر، خبري بر روي خروجي خبرگزاري ها قرار گرفت که مطابق با آن سه روزنامه آرمان، فرهنگ آشتي و روزنامه محلي تحليل روز شيراز به محاق توقيف گرفتار آمده بودند و بدين ترتيب چراغ سه روزنامه ديگر هم در اين کشور به خاموشي گراييد. هر چند عللي شکلي و صوري علت توقيف اين سه روزنامه منتقد اعلا م شده است اما وقتي به عمق ماجرا مي نگريم همان حکايت هميشگي را مي بينيم و بس... هيات نظارت بر مطبوعات بنا به وظايف ذاتي خود مي بايست مطابق انتظار افکار عمومي نقش حمايتي و البته نظارتي خود را به نحو احسن به انجام رساند و اينگونه نباشد که ما از اين هيات نقشي اين چنين را ببينيم و حسرت بخوريم که آخر چرا؟ البته با روي کار آمدن وزير ارشاد که در طول اين مدت در ا ظهارنظرهايش دائما از آزادي مطبوعات سخن گفته بود انتظاري غير از اين بود; راستي چرا با وجود اينکه هيات نظارت بر مطبوعات مي توانست با مذاکرات شفاهي و کتبي مشکلا ت حقوقي دو روزنامه آرمان وفرهنگ آشتي را حل وفصل کند، ناگهان به توقيف اين هر دو همت مي گمارد؟ مگر در طول روزها و ماه هايي که از انتشار اين دو روزنامه مي گذرد، اعضاي هيات به اشکالا ت صوري آنها واقف نبوده اند که ناگهان حکم به توقيف آن مي دهند؟ آيا بهتر نبود به جاي توقيف و در نتيجه بيکاري عده زيادي از روزنامه نگاران و ساير همکاران فني، با تذکري جدي، زمينه رفع مشکلا ت به وجود آمده را فراهم مي آوردند؟ آيا گمان مي شود که توقيف سه روزنامه منتقد، وجهه مطلوبي را براي حکم کنندگان به ارمغان مي آورد؟ آيا بهتر آن نيست که با تحمل صداهاي مخالف و منتقد، زمينه را براي تضارب آرا و افکار در حوزه رسانه اي فراهم آورده و در نتيجه اتهام ها را در اين خصوص از حول وحوش خود بزداييم؟ از سوي ديگر، روزنامه محلي تحليل روز دراستان فارس با کمال تاسف لغو امتياز مي شود يعني حتي اين روزنامه هيچ راهي را هم به سوي دادگاه نخواهد داشت. آيا با چنين تصميماتي مي توان گفت هيات نظارت بر مطبوعات حامي مطبوعات محلي است؟ واقعيت اينجاست که روزنامه نگاري در روزگار ما به راه رفتن برلبه تيغ مي ماند و با تمام احتياط ها و محدوديت هايي که از درون خود روزنامه ها بر روزنامه نگاران اعمال مي شود، باز هم افکار عمومي شاهد اخبار ناگواري از جنس توقيف آرمان و فرهنگ آشتي هستند; اخباري که بي شک موجي جديد از نااميدي را بر فکر و ذهن اهالي مطبوعات حاکم خواهد کرد. از همين رو بر اين باوريم که نيکوست تا با فراهم آورد زمينه رفع توقيف اين سه روزنامه و ساير روزنامه هاي توقيف شده، بار ديگر فضاي چند صدايي را در درون مرزهاي کشورمان به عرصه رسانه اي کشور باز گردانيم تا مردم براي کسب اخبار و اطلا عات، روزنامه هاي وطني را منبعي معتبر و البته قابل تامل بدانند. به اميد آن روز...
